Wees fief Minuten still
2. Oktober

Beedt ahn Ophollen!

1. Thessalonicher 5, 17

Dat is dat Leegste för de Kinner, wenn de Öllern ehr snieden doot, wenn se ehr nich verlöövt, ehr antosnacken, keen Woort för ehr över hebbt. Gott avers lett sik ansnacken. Beedt!

Fohrst mit't Fohrrad to Arbeit un kümmst dorbi an en Koppel Kinner vörbi, dennso kennst dien egen Kinner glieks: Se winkt un roopt "Hallo Papa!", wieldess de annern stillswiegen dorbistaht. Ok wi Christenminschen dröfft so uns Vadder anropen, ok wenn anner mit Schüddköppen stillswiegt. Beedt!

Ahn Ophollen dröfft wi uns Vadder angahn. Wedder: As Kinner, de mit allens to'n Vadder kaamt — anfungen vun'n Ball, de in'n Tackeldraht en Lock kreeg, bet to'n Schrieg vun Pien bi'n Autounfall un bet to de frohe Naricht: "Papa, Examen bestahn! Prima Tüüchnis!" So meent dat de Text: in gode un in lege Stünnen, ahn Opholln. Beedt!

Mööt wi dat wirklich seggt kriegen? Ja, dat deit Noot. Wieldat wi so licht dat Stillswiegen kriegt, wieldat wi in uns Lieden rümmerwöltert un uns in uns Freuden verleevt, wieldat wi uns jümmers mit uns sülvst befaat, staats dat uns Vadder to vertelln. Beedt!