Wees fief Minuten still
11. Oktober

De Herr is mien Harder.

Psalm 23, 1

Dat gifft vele Biller, up de de Harders so andächtig un sentimental dorstellt sünd, dat wi bi 't Ankieken den sworen Beruf vun de Harders total vergeet.
De Harder vun de dormalig Tiet harr enen Stecken un enen Stab. Dormit kunn he wilde Deerten afwehren. He leeg in anduurn Striet mit de, denn se wullen sien Schaap klauen, rövern.
He bruuk disse Waffen aver ok as Warktüüch, üm sien Schaap dörch allerlei Dickicht un unwegsaam Rebeet to schuven. He bahn dormit enen lütten Weg na den annern, dat de Schaap vun een gröön Futterstell na de anner kemen.

"De Herr is mien Harder" seggt also:

• Wi hebbt enen Herrn, de hett Waffen.
• Wi hebbt enen Herrn, de na links un rechts de Fienden afwehrt; de blots sien Stecken un Stab hoochböört — un glieks haut all böös Deerten af, de uns an 't Liev wullen.
• Wi hebbt enen Herrn, de mit sienen Stab na links un rechts dörch dat Dickicht enen Weg bahnt, dat wi vun een gröön Wisch na de anner kaamt.
• Wi hebbt enen Herrn, de uns — wenn wi en Wisch leer graast hebbt — glieks na ene niege Wisch bringt.

Wi hebbt also enen Herrn, an den wi uns dicht bi hollen mütt. Denn blots wenn wi dicht bi em sünd, sünd wi bewohrt vör Deerten, sünd wi bewohrt vör 't Verhungern un Verdösten.

Wat wörr de Kirch ahn Jesus maken?
Wat wörr en Gemeen ahn dissen Herrn maken?
Wat maakt wi sülm ahn dissen Harder?

Köönt wi dit seggen: Mien Harder; de Herr is mien Harder?