Wees fief Minuten still
14. Oktober

Dörch Christus sünd wi an en Arvdeel kamen, up dat wi wat sünd to 'n Loff för sien Herrlichkeit.

Epheser 1, 11-12

Wokeen arven deit, hett sülven nix dorto daan. Dat Arven is en hööchst passiv Saak. Wenn wi arvt, denn hett en anner dat anschafft, en anner hett dat tohoop spoort, en anner hett sammelt.

Wi sünd dörch Christus to 'n Arvdeel kamen, he hett uns in de List vun de, de arven süllt, rinsett. Woso wi up disse List rupkamen sünd, dat kann keeneen verkloren. "Is doch nix as luder Leevde, dat sien tru Hart reegt." Up Grund vun dit kann ut uns endlich wat warrn.

Wat warrt denn ut uns? De Karriere vun de Christen richt sik dorna, wat wi to 'n Loff vun sien Herrlichkeit warrt.

Nich Bischof, nich Pastor, nich Oberswester un nich Swester sünd de Maßstab, wona Gott uns registreert. Mannicheen Pastor hett mehr to 't Loff vun sien Herrlichkeit daan as en Bischof, un männicheen Swester deit mehr as en Oberswester. Man de Pastor un de Swestern un all de, de ok disse Meen hebbt un nu seggt: "In'n Himmel warrt eenmal anners registreert, da warrt dat, wat ik daan heff un all miene Verdeensten to Geltung kamen" — man all de köönt wiss sien, dat se mit ehre Karriere gor nich nöömt warrt.

To 'n Loff vun sien Herrlichkeit! Nich to 'n Loff vun uns Herrlichkeit. Solang wi noch uns Herrlichkeit meent, verdoot wi uns Arvdeel.

Denn arvt hebbt wi all.

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.