Wees fief Minuten still
15. Oktober

Dat is juuch to veel, rup na Jerusalem to gahn;
kiek, dor sünd diene Götter, Israel, de di ut Ägyptenland rut führt hebbt.

1. Könige 12, 28

Man höör un staun, mit wat för 'n Kumpliment de Obrigkeit vör dreedusend Johr de dormalig Kirch in de Mööt keem: Dat is juuch to veel! Mit anner Wöör: "Wi kaamt juuch entgegen, wi maakt dat juuch wat lichter, ji bruukt nich mehr na Jerusalem to gahn, wi buut juuch den Tempel ganz dichten bi."

Dat is de Kirch oft anbaden worrn. Jeedeen Generation fangt mit dit Versöken an:
Dat is juuch to veel, in de dicke Bibel to lesen — maakt juuch doch en dünnere!
Dat is juuch to veel, den sworen Katechismus to lehrn — maakt juuch doch en modernern!

Dat is juuch to veel, sünndags in de Kirch to gahn — wi besoorgt juuch en zentraal stüürt Rundfunk-Gottsdeenst in'n Sessel, dor predigt denn de vun uns utsöcht böverst Bischof för juuch Heil un för den Segen vun uns Volk.

Dormit fangt jedeen Ersatzreligion an — dortomalen un hüüt. Dormals hett de Saak mit Bedreegerie endt. Ok hüüt. Wi mööt uns dor klor över warrn, dat Gott sik fastleggt hett in sien Wort, dat he uns schenkt hett. Dormals hett he sik för den Tempel in Jerusalem fastleggt, hüüt för Jesus Christus.

Wi köönt Gott nich söken, wo wi wüllt. So, as uns Vadder to Huus up uns töövt un nich up irgendeen Insel, up de wi graad sünd, so töövt Gott in sien Hillig Huus.
Wi sullen uns dorför wohren, Gott enerwegens anners to söken as dor, wo he is.

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.