Wees fief Minuten still
16. Oktober

Je un je heff ik di ja leevhatt, dorüm heff ik di na mi hentrocken ut hartens Goodheit.

Jeremia 31, 3

Faken finnst düssen Sprook op Doodsanzeigen. Dat is good, wenn een dat an't Enn vun en Leven seggen kann: Gott hett us ut Leevde na sik hentrocken. Avers Gott hett düt Woort Israel för't Leven geven, nich för Beerdigensanzeigen.

Je un je, dat heet nich denn un wenn, je nadem, wat Gott op den Gedanken keem orr Israel Gelegenheit dorto geev. Je un je heet: jümmers. Ik heff di jümmers leevhatt, all Stünn, all Daag mit allens, wat du beleevt hest. Över allens hett min Leevde stahn. Un wenn du di ok noch so quäält hest mit dickköppsche un egennütt Weeg, dedu di partu utsöcht hest, bet in de Sackgassen vun din Leven: jümmers is min Leevde di folgt. Dorüm heff ik di na mi hentrocken. Trocken, denn du wullst ja weg. Trocken nich eerst in't Starven, sünnern all din Leevlang. Üm di worven heff ik, denn du gaffst ja na anner Götter. Jümmers! Je un je. Nienich weer dat anners, as dat ik di leevhatt heff.

Laat us dat nich eerst op Doodsanezigen setten! Dat is doch Gotts Tosaag för't Leven. Dat is en Leevsverklaarn vun Gott. Gott will nich vergeevs leeven.