Wees fief Minuten still
17. Oktober

Wokeen ünner juuch Minschen gifft sienen Söhn enen Steen, wenn de üm Broot beden deit?

Matthäus 7, 9

Dat is doch klor: Wenn en Söhn sienen Vadder üm Broot beden deit, denn gifft disse Vadder sienen Jungen doch kenen Steen in de Hand.
So hett Jesus dat seggt. Wo veel mehr...!

Wo veel mehr is Gott bereit, to geven, wenn wi em üm wat beden.
Worüm beden wi Gott nicht?
Vun Gott ut is allens klor. Gott will geven. Gott will dat ganz bestimmt. Siene Hannen sünd parat, se wüllt utschütten. Man wi, wi wüllt und nix schenken laten. Wi wüllt uns dat lever sülven besorgen.

De Grund is, wi wüllt uns nich binnen laten. Ganz eenfach dorüm, dat wi bang sünd, wi mütt denn Gott tovör wat geven, tominnst — so meent wi — mütt wi uns later mal revancheeren.

Gott rekent nich na. En Vadder, de sienen Söhn Broot gifft, rekent ok nich, wo veel Schieven he em geven hett. De Söhn kann sik doch gor nich revancheeren. So is dat mit Gott. Jüst so. Wi sullen vun em nehmen, dat, wat he uns anbeden deit, dat sullen wi nehmen, total up de Utsicht hen, dat wi bi em dor denn mit in Schuld kaamt un nix weddergeven köönt.

Un — wat kunnen wi denn al weddergeven? Gott weet, dat bi uns nix to halen is, wat he — Gott — uns nich tovör geven hett.

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Anke Nissen in Holsteiner Platt.