Wees fief Minuten still
30. Oktober

Gott sä: Ik — ik lösch allens ut, wat Du an Undöögs daan hest.
Dat do ik för mi, un an diene Sünden denk ik gor nich.

Jesaja 43, 25

För wokeen löscht Gott allens ut? Üm sientwillen, nich üm mientwillen. Hier an entscheidt sik dat, wat wi würklich evangelisch sünd.

Gott vergifft nich na dat Beteiligen. Gott vergifft üm sientwillen. Gott hett sik dat in'n Kopp sett, uns to vergeven, un he hett seggt, dat he uns Undöögs üm sientwillen vergifft. Man wi sünd komische Lüüd. Wi truut de Saak nich so ganz. För uns weer dat en groot Beruhigen, wenn wi vör Gott poor Dinge bringen kunnen, de uns besünners goot glückt sünd.

Man dat is Unsinn! Gott vergifft üm sientwillen un nich üm unsertwillen. Wi mööt uns dat klormaken — wi mööt uns dat dorüm klor maken, wiel wi uns mit unsen Christengloven oft so quäält. Jümmers tast' wi uns egen Fever-Thermometer af, wo dat mit den Grad vun uns Hilligkeit un Nich-Hilligkeit stahn deit, wat wi de Gebode hollen hebbt orrer nich hollen hebbt. So warrt wi verkrampft un nervöös.
Gott will aver, dat wi dat weet, dat he uns üm sientwillen vergeven deit.

Stimmt dat würklich?

Hier steiht dat doch: "Dat do ik för mi, un an diene Sünden denk ik gor nich." Wenn dat so is — ja, dat is so! Wi dörvt evangelisch sien.