De gode Roat vun Sabine Brauer |
||
Gertrude is 'n junge Frau in d' Dartigen. Heel ut Puust kummt se in d 'Koken rennt un vertellt hör Moder, dat he hör in d' Aarm nomen harr.
"He" wär hör Steefvoder. Se har immer docht, he much hör villicht so 'n spirke lieden. Hör weer dat immer egoul west, he weer ja nich hör Voder. Nu harr disse ole kranke Keerl an hör seggt: "Du west ja gor nich, wo leev ik di hebb." Dat weer 'n langet Gespräck worn un hör weern de Trounen övert Wangen lopen vör Beweechtheit. De junge Frau kann d't heel nich fouten. Un hör Moder? Se kickt hör Dochter lang an un seggt denn:
"Och jo. Stell d't up Schkapp un lout d't offköhln."
Ohn Emotschonen, eenfach: "Stell d't up Schkapp un lout offköhn."
Gertrude fehln de Woorn. Sowat hett s'van hör Moder noch noit
hört. Wat hartlos! Obers disse Woorn louten Gertrude nich mehr los. Stell d't up Schkapp
un lout d't offköhln. Wat hett disse Satz vör 'n Utsoug?
Wenn d't um 'n hete Zoorp geiht, is he inlüchtend. Is de Zoorp
to heet un du to ungedüllig, verbranndst di d' Muul.
Meent he nich, se sall nich to överschwenglich un emotschoonsgeloden
hanneln? Lööv nich allens, wat man di vertellt. Bedenk in Ruuh,
off annern dat Eernst mit di meenen. Wovöhl Leed bruugt dat nich
to geven, wenn juung Minschen in hör Verleevdheit 'n köhlen
Kopp behulln. Wenn s' hör Geföhlen eerst em up Schkapp stellden
un offköhlen leten. Dor würn nich so vööl Kinner
ohn Voder upwassen. Gertrude överleecht sük 'n anner Bispöhl: Irgendwell hett di beleidicht off di heel maal Souken an d' Kopp schmeten. Futt geihst du hum an d' Kroouch! Halt! Stopp! Stell d't up Schkapp un lout d't offköhln. Överdenk, wat he di vörschmitt. Is dor nich ok 'n heel büllt Wohrheit mit in? Wenn du dat spitz kregen hesst, proot dor toerst mit Gott över. Denn gouh nou dien Nahsten. Villicht spiet hum sien Wutanfall. Denn könnt ji dor in Ruuh över proten unnanner vergeven. Wenn nich, denn weer d't 'n Versöök wert. Gertrude word kloar, hör Moder weer nich hartlos. Se geev hör 'n gode Roat. |
||
14.11.2010 |