Ovscheeden

Gedichten vun Ewald Eden

Ovscheed van Moder

Oach, weets du d' noch …
ikk weet dat noch.
Besinnst di noch …
ikk besinn mi noch.
Süchtend koamen mennich Froagen
ikk spöör wu hör dat Haart upgeit
see kikkt retuur in Jungtieds Doagen
as see tägen mi an d' Moorkuul steit
vergääten sünd de Olldachssörgen
see föölt sükk wäär as junget Wicht
dat nich denkt wat givt dat mörgen
dat nich weet woarüm see schwicht
saacht goa ikk een Trää bi d' Sied
loat hör alleen in hör Bedenken
wiel ikk spöör dat dit ‚ganz Wiet'
hör endlich Ruh un Frää deit schenken
disse Momang an Moorkuuls Wischen
dit indüüken in ‚fröer moal'
dit ‚Nu in Güstern' mit nix dortüschen
dat is de Läävensgrens hör Poahl

Se sitten hier — hevvt schwoore Haarten
dor is een wäch — is eenfach goahn
dat is een Schlach — een gräsich harten
de Truur de schmitt hör ut de Boahn

Een Stohl an d’ Disch — de blivvt nu fre
dor is een Lokk — bi Dach un Nacht
henkieken moakt de Pien wäär nee
dat Haart woll up de Leevde wacht

Vertellt hüm wat — de ji noch hier sünd
schnakkt mit hüm — he is noch dor
ji spöärt tomoal een warmen Weihwind
sien Seel strikt saacht jo över d’ Hoar.