|
 Dor
is mi doch unlängs een Book vun den Schwiezer Theologen un Philosphen
Dr. Klaus Douglas ünnerkamen. De Titel: "De niege Reformatschon
— 96
Thesen för de Tokunft vun uns Kark". Douglas beschrifft
de groot Rutforderungen, vör de de Kark hüüt steiht,
un opent Lösungsweeg för eenen grundleggen Nieopbrook. He
spoort ok in sien Entwurf för eene tokunftsträchtig Kark
nich mit nödige Kritik. Leest du dat Book, denn spöörst
du, dat he dat Book ut deepe Leev to de Kark schrewen hett.
Dat is een visionierend Book, dat gangbore Weeg to een lebennig Christsien
in eene lebennige Gemeen opteeken deit. So kann man folgend Afsätz
lesen: "Spiritualität Friesetten"; "Den Opdrach
wedderentdecken"; "Dat allgemeene Preestertum vun de Glöbigen
aktiveeren"; "Eene Kultur vun de Leev entwickeln";
"Den Gottsdeenst loskeeden"; "De Kark na vörn
drömen" —— so heet dat in eenige vun de twölf
Opgaven, de to ganz konkreet Schree anleiten op den Wech to een groot
Ziel; to eene Kark, de de hüütigen Minschen entspreeken
deit un ehren spirituellen Hunger to stillen vermach.
Sprituelle Hunger in en kole Welt
De Karkenpräsident vun Lausanne, Prof. Dr. Peter Steinacker,
nimmt dat Book nich ohn Kritik hen, aver he nimmt de twölf Opgaven
as Wedderentdeckung vun de reformatorische Theologie, de Entwicklung
vun tragfähig Frömmigkeit un Spiritualität, de Aktivierung
der Ehrenamtlichen: all dat sünd notwennige Opgaven, de sik de
Kark mit vullem Ernst un veel Freud in düsse Tied vun den Umbruch
to stellen hett. Dörch düsse Lektüre un de Diskussionen
kann de "Kark Jesu Christi" blots winnen!
Nu wüllt wi mol hörn, wat dat mit de sössunnegentig
Thesen op sik hett! De gleedert sik in twölf Opgaven, de ik ju
nu to Gehör bringen will:
- Martin Luther wull de Bottschap vun de Kark op dat Fundament vun
de Bibel stell'n un op de Hööchde vun de Tied bringen.
Uns evangelische Kark is nu dorbi, dat Ziel to verfehln. —
Wer uns Kark reformiern will, de mutt bi den Inholl ansetten, dörf
avers nich stohn blieven! Reformatorisch sünd wi denn, wenn
wi de Warken vun de Reformatoren wieder na vörn drieben doot,
un ni nich, wenn wi se konserviern!
- De Minschen vun uns Johrhunnert sünd dörchut open för
religiöse Frogen; allerdings söökt se de Antern op
düsse Frogen nich bi uns Kark. — Dat is Tied, dat uns
evangelische Kark sik ännert un wedder för Gottsfrogen
tostännig ward! Jesus Christus is de Anter op den spirituellen
Hunger vun uns Tied!
Hunger na Geist — dat Füer brennt
noch!
- De böberste Opdrach vun Jesus an siene Kark is nich, de
Minschen to betruuen, sünnern se to siene Jünger to mooken.
Dat is de Kark vun Jesus Christus nich in't Belieben stellt, will
se "Mission" bedrieben orrer nich? — Mission un Toleranz
sünd keene Konkurrenz!
- Luthers Lehr vun allgemeen Preestertum vun de Glöövigen
is dat Wichtigst, wat uns hüüt noch vun den Katholizismus
ünnerscheeden deit. — De Ünnerscheed vun de so nöömten
"Geistlichen" un de so nöömten "Laien"
is unbiblisch un unevangelisch. Wi köönt dat allgemeen
Preestertum in uns Gemeenden bloots denn aktivieren, wenn wi bi
de Minschen eene Leev to de Hillige Schrift weckt. Jedeen Christin,
jedeen Christ hett eene persönliche Gaav in sik vereent, de
nödig deit, domit de Gemeen mit dat versorgt ward, wat se bruuken
deit. Jedeen Christin, jedeen Christ hett düsse Gaav vun Gott
mitkreegen, dat he dat ok bruken deit!
Vele Gaven, een Geist!
- De Preesterzentraliseerung in de Kark bringt uns Preesters un
Preesterinnen un ok uns Gemeen in grote Not. In dat Niege Testament
ward de Gemeen nich vun Preestern, sünnern vun Teams föhrt!
De Formel för de Tokunft heet: "De Preesters för
de Mitarbeiders, de Mitarbeiders för de Gemeen!" Een gooden
Paster kennt man an de Mündigkeit vun sien Gemeen! Dat Niegwarrn
vun uns Gemeen hangt vun de geistliche Ernieerung vun de Pasters
af.
- Karkenvörstänne schüllt Gemeenen dat Leit geven.
Wo keene Föhrung is, gifft dat keene Frieheit, sünnern
dat Recht vun den Stärkeren! Dat Wirken vun den Hilligen Geist
möckt een planvull Vörgohn eerst sinnvull. Na de Vörstellung
vun dat Niege Testament schüllt bloots solk Minschen de Gemeen
föhrn, de ok in de Laag sünd, se geistig to versorgen!
Jesus hett dat vörmookt: He herrsch nich över siene Jünger,
sünnern he deen för se!
Wat wöör he doon?
- Dat nietestamentliche Gemeenlewen hett twee liekberechtigt Middelpunkte:
de gottsdeenstliche Fieer un de Huusgemeenschap. Gott wahnt nich
in een egen Huus, sünnern dor, wo de Minschen wahnt! —
De Huuskrinks in uns Tied sünd nich identisch mit de Huusgemeenschapen
vun't Niege Testament. Krinke un Gruppen gifft dat in de Gemeenden
veele. De Gemeen vun de Tokunft ward keene Huuskrinks hebben, sünnern
Lüttgruppen! Bloots dorin kriggt de Minsch denn de Towennungen,
de he bruukt. De Minschen, de düsse Lüttgruppen leiten
doot, ward de Preesters vun de Tokunft wesen. — In uns Heimatgemeen
Aschbarg hebbt wi twölf Johrn alle veertein Dag uns Huuskrink
hatt. De twölf Lüüd, de den Krink bildt hebbt, weern
in't Öller twischen dörtig un fiefunsösstig Johrn.
Twee Lüüd weern sogor vun katholschen Globen! In uns Gemeen
geev dat dree Huuskrinks. Düsse Krinks un de Gemeen allesamt
weern so stark, dat de Kark twee Johrn ohn Paster utkeem!
De Middelpunkt
- De christliche Leev is in ehr Wesen anners as jedeen annere Leev.
— Wenn wi möchen, dat de Minschen leevvuller ward, denn
mööt wi jüm de Leev togänglicher mooken. Dat
gifft keen lebenniges Christentum ohn Gemeenschap! Leevvulle Gemeenen
hebbt ok Toloop. Uns Gemeenen schullen wohliger Kontrast to unse
Gesellschap sien! Kark is bloots denn Kark, wenn se as Kark för
annere is!
- Gottsdeenstliche Formen sünd nich beliebig, aver se mööt
flexibel sien! Gottsdeenste, de inspirieren wüllt, mööt
dat Lewensgeföhl vun de Minschen ansnacken. De Gottsdeenste
vun de Tokunft ward nich vun de Preesters fiert, se ward vun de
Gemeen fiert! Gottsdeenste, de nich in't Leere loopen schüllt,
de mööt in een Gemeenkonzept inbunnen warrn. Gottsdeenst
fiern heet ok Gottsdeenst leeven wolln!
- De Struktuurn vun de Kark sünd vun enorme geistliche Relevanz.
Wi mööt uns entscheeden, welk Prioritäten wi setten
wüllt. De Kark buten bewohren orrer binnen wedder belewen?
Wer mööch, dat de Kark blifft, so as se is, mööch
nich, dat de Kark blifft! Wi bruukt nich bloots eene Strukturreform,
sünnern eene Reformatschoon vun de Strukturen.
Strukturen, klor, aver sacht
- De gröttste Stärke vun de Landeskark — de Ortsgemeen
— warrt över wiede Strecken nich insett un nich nütt.
De Strategie vun veele Landeskarken, Gemeenen tohooptoleggen, ward
sik över kort orrer lang as ganz verkehrt rutstelln. Wi bruukt
nich weniger, sünnern mehr Gemeenden! Preester dörft keene
Akademiker un keene Beamten sien. Gemeenden, de een Tiedlang keene
Pasterzentrierung hebbt, de wüllt ok op de Duuer keen annere
Autorität mehr över sik hebben! De Gemeen is nich dor,
üm de Institutschoon Kark to deenen, nee, de Kark schall de
Gemeen deenen! Binnen in uns Kark mööt de Hierachien un
de Verwaltungsstrukturen möglichst fix afbuut warn. De Gemeen
vun de Tokunft hett dat Recht un de Plicht, sülven ehr Profil
to billen.
Wedderstriet
- De Kark hett in uns Tied Mangel an Drööm. Mit Drööm
vöran to de Urgemeen nie belewen! De koomen Kark mutt Gotts
Droom vun de Kark naspören. Uns Droom mutt groot nuch sien,
dat Gott dorin Platz find. Dröömen alleen langt nich;
wi mööt de Drööm ok ümsetten! De Kark na
vörn dröömen heet Nieges in de Arms nehm. De eenzig
Mächte, de wat to'n Gooden verännert, sünd Glööben,
Leevde un Hoopen!
Dütt Andachtsthema is keen Kampfansaag an de Kark, sünnern
eene Leevsverklorung an miene evangeelsch-luthersche Kark!
Dat ewig Licht geiht dor herin |
