...wodennig ji leven doot!

Andacht in Grönau, hollen an'n 29. September 2002 vun Adolf Kindt

Acht' dor genau up, wodennig ji leven doot!
Weest nich unklook! Weest kloke Lüüd!

Nutzt de Tiet ut, denn dat sünd lege Daag.
Dorüm weest vernünftig un versöökt ruttokriegen, wat de Herr will.

Bedrinkt juuch nich mit Wien! Dordörch is al männicheen up`n slechten Weg kamen. — Aver laat juuch füllen mit Geist.

Wenn ji tohoop kaamt, denn dräägt Psalmen un Gesang un geistlich Leder vör un singt un speelt in juuch Harten den Herrn to Ehren.

Un dankt alltiet för allens Gott, den Vadder, in unsen Herrn Jesus Christus sienen Namen.

Vertruut een den annern, so höört sik dat för Lüüd, de sik vör Christus bögen un up em höört.

Acht' dor genau up, wodennig ji leven doot.
Weest nich unklook! Weest kloke Lüüd! Un nützt de Tiet!

So schrifft Paulus in sienen Breef an de Epheser. Man, dat kann jüst so för uns hüüt gellen.

Acht' dor genau up, wodennig ji leven doot.

Uns geiht dat ja egentlich ganz goot. Wi hebbt uns' Utkamen, bruukt kenen Hunger, keen Not to lieden. Dor köönt wi doch ganz tofreden ween.

Avers stimmt dat?
Wenn wi uns' de Wirtschaft ankieken doot, denn kaamt mi doch lütte Twiefel. Över Johren weern wi dat wennt, dat dat jümmers bargup güng. Man nu höört wi faken von grote Firmen, dat se ehre Lüüd nich mehr Lohn un Brood geven köönt; ja, se mööt se na Huus schicken.
Un wenn wi uns de Aktien-Markt ankieken, denn kann uns dat kole Gräsen kamen.

Geld regeert de Welt, heet dat.
Man, dat kann dat ja wohl nich ween. Wi köönt uns mit Geld allens köpen, man de Leev, de lett sik nich köpen. Uns Seel kümmt to kort, wenn wi blots up dat Geld kieken doot.

Weest kloke Lüüd, un nützt de Tiet. Dat sind lege Daag.

Wahrhaftig, dat is so. Wi weern dor an wennt, dat dat jümmers bargup güng. Man nu markt wi, dat de Bööm nich in den Himmel wasst.
För unsen Wollstand hebbt wi Schulden maakt, de uns Kinner betahlen mööt. Dat is nich goot.
Wi hebbt lang bruukt, bet wi markt hebbt, dat wi uns Ümwelt nich so strapazeern köönt. Över Johren hebbt wi Fehler maakt. Wi köönt uns nich freespreken, un Gott kann nich allens mit sien Leev todecken. He seggt aver: Weest nich öwerspöönsch un hollt den Kopp kloor, dat ji beden köönt.

Weest nich unverstännig! Verstaht, wat de Herr vun juuch hebben will!

Wi, för de dat Wort vun unsen Herren noch wat gellen deit, schullen mit goot Bispill vöran gahn. In den Breef an de Kolosser schrifft Paulus in't 4. Kapittel:

Weest klook, wenn ji mit de spreken doot, de noch butenvör sind.
Nutzt Tiet un Stünn ut.

Uns fallt dat faken swoor, över unsen Globen to snacken. Ik bin mal vör vele Johren to Kur west. Un dor bin ik jeden Sünndag to Kark gahn. Dor werrn jümmers en Barg Lüüd in de Kark, un de Pastor kunn goot predigen. Un wat noch veel schöner weer, de Lüüd hebbt bi de Leder düchtig mitsungen. Dat hett richtig Spaaß maakt! Ik heff dorvun an'n Middagsdisch vertellt, un wat meent ji woll, den nächsten Sünndag fraag mi een, wat he woll mitkamen kunn, alleen truu he sik nich. Achteran hebbt wi noch enen Spazeergang maakt un veel mit'nanner snackt. Bet dorhen wüssen wi uns nix to vertellen, man nu harrn wi Vertruun to'nanner funnen, wi sünd uns neger kamen. Wi snacken vun uns' Sorgen un denn ok von de Freuden. Dat dä uns beiden goot.
Ik glööv, dat wi tohoop Gott sien Wort höört hebbt, dat hett uns neger bröcht. So`n Beleevnis hebbt wi seker all schon mal hatt. Hier paßt dat Woort:

Weest klook, wenn ji mit de spreken doot, de noch butenvör sind.
Nutzt Tiet un Stünn ut!

Veel Lüüd hebbt sik in de letzten Johren vun de Kark losseggt. Se meent, dat bringt ehr nix un de Karkenstüür kunnen se lever sparen. Den Gloven wüllt se nich ganz upgeven, man se seggt sik los ut de Gemeenschap vun de Christen. De een orrer anner beduurt dat later, man den Weg trüch findt blots wenige. Dor mutt schon wat passeern, wat ehr to`n Nahdenken bringt.

Un bedrinkt juuch nich mit Wien,
denn dordörch is al männicheen up'n legen Weg kamen.
Dat is beter, ji laat juuch füllen mit hilligen Geist.

Mi is mal een bemött, den harr dat all Tiet goot gahn. He harr allens, wat man sik wünschen kunn, Huus, Fru un Kinner. Dor kunn he sik ja ok mal enen lütten Sluck genehmigen. Wenn't Fieravend weer, drünk he mal en Glas Beer, orrer ok twee. He kunn sik dat ja leisten. Veel beter smeck em dat, wenn he mit Frünnen — un de findt sik ja licht — in'n Kroog tohoop seet. Dör güng dat denn richtig los, — he kunn den Weg na Huus nich jümmers alleen finnen. Un dat duur nich lang, dor weer he sienen Föhrerschien los, — un bald verleer he sien Arbeit — un to Huus geev dat Striet un Larm. Ja, sä he, as ik nu ganz deep in de Schiet leeg, dor heff ik mi fraagt, kann mi denn nüms helpen? Un ik bün anfungen to beden: "Gott help mi, dat ik wedder up'n rechten Padd kaam." Sien Fru harr em nich upgeben, ehr Leev un ehr Gloven an em harr'n em holpen. Se harr em to Siet stahn. — Weer mien Fru nich so fast in ehren Gloven west — so meen he, — denn harr he dat alleen wohl nicht schafft.
Ik glööv, Gott hett sik över mi erbarmt, un dorför bin ik em dankbar. Hüüt is mien Tovertruun to Gott so stark, dat ik anner Lüüd helpen kann, de dat jüst so geiht, as mi dormals. Ik freu mi mit jeden, den ik wedder up den rechten Weg bringen kann.

Un bedrinkt juuch nich mit Wien,
denn dordörch is al männicheen up'n legen Weg kamen.

Wat dörv en Christ, un wat dörv he nich? Wi harrn dor gern so'n Katalog, wo een allens nakieken kann. Denn kunnen wi nakieken, wat enen goden Christen uttekent. Un wi kunnen ok över anner Christen beter urdelen.
So'n Katalog gifft dat gottloff nich, man wi dörvt ok nich doon un laten, wat wi wüllt. Ahn Gesetten kaamt wi trecht. Männichmal kann man dat Geföhl hebben, dat dat Lüüd gifft, de allens in Gesetten regeln wüllt. Wenn avers de Gesetten wichtiger warrt, as dat, wat se egentlich regeln schüllt, denn stimmt dor wat nich. Wi Christen kaamt mit de 10 Geboten ut de Bibel ut. Un liekers hebbt wi faken Plaag dormit, de jümmers intohollen.

Dat Leit för uns Leven findt wi in de Bibel. För all Fragen, de wi hebbt, gifft dat dor en Antwort.
In Frieheit leven heet nich, dat wi maken köönt, wat wi wüllt. Wi mööt Rücksicht nehmen up uns Mitmenschen un up de Natuur.

Laat Christus sien Woort rieklich mank juuch wahnen!
Lehrt un vermahnt juuch vull Weisheit!
Warrt nich füünsch un nich dull; weest nich leeg un sludert nich un laat keen unanstännig Wöör över juuch Lippen kamen!
Leegt juuch nix vör!
Un allens, wat ji doot in Woort un Wark,
doot dat in den Herrn Jesus sienen Naam, un dankt Gott, den Vadder, dörch em.

Kolosser 3

So eenfach is dat, un liekers doot wi uns swoor dormit. Wi Minschen sind ja nu mal all verschieden, un dat is ok goot so. Wenn wi alle gliek weern, denn weer dat Leven langwielig, trostlos. Wenn all de Blomen de glieke Farv harrn, denn kunnen wi keen bunten Struuß dorvon maken. Dat weer doch schaad. De bunte Mischung maakt dat schöön, ok ünner uns Minschen.

Amen.