Familia Dei

Andacht in de Grönauer Kapell, hollen an'n 21. August 2005 vun Joachim Siemers

Dat "Doppelgeboot vun de Leev"

Dor keem een vun de Schriftgelehrten na Jesus hen, de harr dat Strieden [vun Jesus un de Pharisäer] mit anhöört. Un he harr markt, dat Jesus ehr düchtig Bescheed geev. De fraag em:

"Meister, wat för'n Geboot is dat wichtigst vun all de Geboten?"

Jesus anter:

"Dat gröttst Gebot is dit:

Höör to, Israel! De Herr, uns' Gott, is alleen Gott!

Un du schallst den Herrn, dienen Gott, leev hebben vun'n ganzen Harten un mit dien ganze Seel un mit all dien Gedanken un mit all dien Kraft!

Dat anner Gebot is dit:

Du schallst dienen Neegsten jüst so leev hebben as di sülm! —

Grötter un wichtiger as disse beiden Gebote is keeneen. "

Leve Süstern un Bröder!

De 13. Sünndag na Trinitatis is in uns Kark al lang bekannt as "Sünndag vun de Leev an den Neegsten". Un wohl de mehrsten vun uns kennt dat dorto hören Evangelium, dat Bispill vun den "barmhartigen Samariter". De hett up den Weg na Jericho enen utrövert un halvdoot-slaan Minschen mit veel Leev holpen, anners as en Preester un en Levit — also heel frame Lüüd — de an em vörbigahn sünd ut Angst, se kunnen sik an em "verunreinigen". Un de, de em holpen — un so ok reddt — hett, weer en Mann ut Samarien, un vun disse Lüüd hebbt de heel framen Juden dormals nich veel hollen, wiel dat se in ehre Oogen enen "verdreihten Globen" harrn.

Dit Bispill vun Jesus is uns wohl vertruut, wenn dat um "Neegstenleev" geiht, um Helpen un för eenanner sorgen, um Diakonie in all ehr Bemöhen bi uns un in den ganze Welt.

Dit Jahr is för de Predigt en Text vörslaan, de ok vun de "Neegstenleev" hanneln deit.

Disse Text steiht nich bi Lukas, sünnern bi Markus. De Evangelist vertellt kort, wat Jesus allens in de erste Tiet vun sien Doon in de Öffentlichkeit daan hett:

• He hett Minschen, de ehr Geist dörch'nanner kamen is un ehr dull quälen dee, in Updrag vun Gott frie un heil maakt,
• un he hett bi en Heilung ok toeerst "de Schuld" vergeben.
• He hett kranke Minschen, de to em kamen sünd, trööst un gesund maakt,
• he hett sik mit Lüüd afgeven, de vun de framen Schriftgelehrten vun Gott sien Leev un Gnaad — dat heet vun "Gott sien Riek" — as verloren afschreven weern, blots dat se "Sünder" un "Zöllner" weern.

Un graad se — un noch veel anner Minschen, de vun Jesus höört hebbt —, de strömen to em hen un wullen em hören orrer ok vun em gesund maakt warrn.

Un bi all dat harrn de "Wächter vun den richtigen Gloven in Israel" — de "Pharisäer un Schriftgelehrten" — Jesus hellsch up'n Piek: Se ünnerstellen em, he weer mit den böversten Düvel, den Luzifer, in'n Bund; denn he sett sik sogoor bi dat Heilen vun Kranke över den Sabbat weg un somit över en heel wichtig Geboot.

Un denn sä Jesus ok noch:

"De Minschensöhn is ok Herr över den Sabbat", un dormit meen he sik sülm.

Un to enen annern Kranken sä he:

"Di sünd dien' Sünden vergeven!" Dat weer denn doch toveel; un vun dor an stünn för de Glovenswächter fast: Disse Jesus mutt weg!

Ja, un de Familie vun Jesus, sien Mudder, de Bröder un Süsters, de kregen dat woll mit de Angst üm em. Se menen, he weer "vun Sinnen", totaal överkandidelt; dat weer ja woll de helle Wahnsinn! Un as Jesus wedder in en Huus in Kapernaum vör vele Lüüd predigen dee, dor lepen se vull Bangen dorhen.

Markus schrifft dor över in't Kapitel 3, Versen 31-35:

"Un denn kemen sien Mudder un siene Bröder an; aver se bleven butenvör stahn, un se schicken Bott rin, he — Jesus — schull to ehr rutkamen. Rund üm em rüm seten en Barg Lüüd; de sään to em: "Süh, dien Mudder un dien Bröder un dien Swestern, de staht buten un verlangt na di". He anter: "Wokeen is mien Mudder un mien Broder?" Un he keek na all de Lüüd hen, de in'n Krink um em rüm seten, un denn sä he: "Süh! Disse hier, dat sünd mien Mudder un miene Bröder! Jeedeen, de Gott sienen Willen deit, de is mien Broder un mien Swester un mien Mudder!"

Ja, leve Frünnen, up den eersten Blick klingen Jesus sien Wöör över sien Familie bannig hart. Een kann denken: Wo blifft denn dor dat 4. Geboot: "Du schallst Vader un Mudder ehren!"? Un in dat Doppelgeboot vun de Leev — dat wi ja vörhen höört hebbt —, dor is ja de Leev to Gott ganz dicht un fast an de Leev to den Neegsten bunnen. Woans snackt Jesus hier över sien egen Familie? Denn dat sünd doch normalerwies de neegsten Mitminschen. Un Jesus fraagt ok noch: "Wat heet hier Mudder un Familie?"

Ik heff in de letzten Daag mit Frünnen un Kollegen lang över dissen Text nadacht. In disse Geschichte passt eenfach nich allens tosamen, dor stötten sik doch twee Instellungen to dat, wat wi "Familie" un "Neegster" nömen. —— Orrer doch nicht?

Nu, wi hebbt lang dor över snackt un diskuteert, un dorbi sünd wi vun den ganzen Tosamenhang utgahn, in den Markus allens vertellt, wat ik eben al in de kort Översicht andüüdt heff:

Jesus geiht dat dorbi to allereerst un to allerletzt üm nix anners as üm Gott sien groot Erbarmen un sien Heil un Vergeven för alle Minschen, nich blots för besünnere Krinks orrer Gruppen. Överall in't Leven kann jeedeen för den Annern "de Neegste" ween.

Dat heet:

Graad so, as Gott sien Leev keen Grenz un keen Tuun un keen Muur kennt, schullen ok wi as Christen, uns nich in lütte Krinks orrer in de Familien inigeln, sünnern — egal, wann un wo orrer mit welkeen Minschen wi dat to doon kriegen — schullen wi versöken, na Gott sienen Willen to fragen un denn ok dorna hanneln. — Wenn een dat deit, denn süht een den annern as "Gott sien Kind", jüst so, as Jesus dat sehen hett. Un dat kann hütigendaags villicht heten, dat wi all een groot Familie sünd — wat nu tohuus, wo de Familie een ok mal "up den Nerv" gahn kann, orrer in uns Stadt orrer — un dat is besünners wichtig — in uns Gemeende, in uns Kark un in de weltwiede Ökumene. Wiß, dat is nicht jümmers licht, avers wi dörvt unsen Herrn un Gott, — unsen Broder un Vader üm sien Hülp, Kraft und sienen Hilligen Geist bitten.

Jesus hett mit sien hart klingen Wöör in unsen Text — na mien Meen — nich minnachtig över siene Familie snackt, nee, he hett ehr veelmehr in den groten Tosamenhang vun Gott sienLeev un Gedüür mit siene Minschen sehn. Un graad dat wull un müss he bet toletzt betügen mit sien Reden, Doon un sien heel Leven, ok in sien Lieden, Starven un Uperstahn. Un jeedeen, de dat för sik annimmt un de dat den Annern — den Neegsten — spören lett, de höört to de grote "Familia Dei" in alle Welt.

Amen.