För en Ümkehr is dat nienich to laat

Andacht in Grönau, hollen an'n 16. Juni 2002 vun Adolf Kindt

na Hesekiel, Kapitel 18

Wat schall dat, dat ji jümmer wedder dissen Spottvers up dat Land Israel bruken doot:
"De Vadders hebbt sure Druven eten, man de Kinner kregen dorvun stumpe Tähn"?

"So wohr as ik leev," seggt Gott de Herr,
"nüms vun juuch schall tokünftig dissen Spottvers in Israel herseggen!

Förwiß, all de Seelen — mi höört se to;
De Seel vun den Vadder un de Seel vun den Söhn — mi höört se to.
De Seel, de sik vergeiht, de schall starven.

Man wenn de Gottlose ümkehrt vun sienen legen Weg, vun all sien Sünnen, de he daan hett,
un all mien Gesetze höllt un Recht un Gerechtigkeit öövt,
so schall he an't Leven blieven un nich starven.

All sien Sünnen, de he daan hett, schüllt em nich anrekent warrn.
Wegen sien Gerechtigkeit, de he öövt hett, schall he an't Leven blieven."

"Heff ik denn würklich Gefallen an den Gottlosen sienen Dood?" seggt Gott de Herr,
"un nich veelmehr doran, dat he ümkehrt vun sienen legen Wannel un an't Leven blifft?

Man, wenn de Gerechte vun sien Gerechtigkeit aflett un lege Saken maakt, so as all de grulichen Saken, de welk vun de Gottlosen anricht hebbt, so schall nüms mehr an all sien gerechte Saken denken, de he daan hett.
För sien Afkehr, de he verschullt hett, un sien Sünn, de he daan hett - för all dat mutt he starven."

"Dorüm warr ik elkeen vun juuch na sien Leven richten, Huus Israel," seggt de Herr
"Kehrt üm, laat af vun all juun Sünnen.
Laat de nich de Grund dorför warrn, dat ji schullig warrt!

Smiet af vun juuch all juun Sünnen, de ji gegen mi daan hebbt, un maakt juuch en nie Hart un en nien Geist. Denn worüm wüllt ji starven, Huus Israel?"

Denn ik heff keen Gefallen an den Dood vun den, de starven schall," seggt Gott de Herr. "So kehrt denn üm, dat ji an't Leven blievt!"

De Prophet Hesekiel weer Preester. He leev ünner de "Verbannten" in Babylonien an den Fluss Kebar.
In`t erste Kapitel beschrifft he lang un breet, woans Gott em as Propheten beropen hett:

En Stormwind keem vun Norden ran, en grote Wulk mit upflackern Füür un veel Glanz. Dat seeg ut as so'n Bagen, de an`n Regendag in de Wulken steiht. Dit Utsehn, dat weer de Gestalt vun den Herrn. As Hesekiel dat sehg, dor füll he up sien Gesicht un höör en Stimm:
"Du Minschensöhn, stell di up dien Fööt! Ik mutt mit di reden. Ik schick di to de Israel-Lüüd, to de upsternaatschen Stämm, de sik gegen mi upsett hebbt."

Dor hett Hesekiel sik up den Weg maakt.

"Dorüm warr ik elkeen vun juuch na sien Leven richten". Jedereen kriggt sien Urdeel na sien egen Doon.

Gott süht allens, wat wi doot, un he weet ok allens, wat wi denken doot. Dat kümmt uns männichmal nich so recht topass. Faken wünscht wi uns, dat dat nich so weer. In unsen Alldag doot wi ja af un an mal so`n lütt beten Unrecht. Wi stellt uns Auto mal dorhen, wo dat egens verbaden is; wi schummelt mal so`n beten bi uns' Stüürerklärung; wi föhrt mit uns' Rad up'n Footweg orrer gegen de Eenbahnstraat; wi föhrt mit dat Auto, obschons wi en Kööm un Beer drunken hebbt; wi maakt Witze över de Ostfresen orrer de Blondinen. Is ja allens nich so leeg, meent wi. Un Gott lett dat doch ok to. Gott lett noch veel mehr to: Hungersnot, Mord un Doodslag, Krieg, Striet un Haß, Lögen un Bedregen, Ehr-Afsnieden. Dor is dat, wat wi doot, doch half so wild, meent wi. Dor mööt wi denn mit uns egen Geweten klor kamen. Man, mal ehrlich, piert uns dat Geweten nich doch, wenn wi mal unrecht daan hebbt? Denn müchen wi an leevsten, dat dat nich passeert weer, man dat lett sik faken nich wedder goot maken.

Seggt wi nich oft to de lütten Kinner, wenn se mal Undöög maakt hebbt: "De leev Gott süht allens"? Dat Vadder orrer Mudder nich allens mitkriegt, dat weet se genau; man Gott, dat is wat anners. De süht all dat Lege, de groten un lütten Heimlichkeiten in't Leben, von de man meent, de warrt nüms wies. Un wat kümmt dorbi rut? Wi maakt Gott to so'n Art Kontrolleur, de mit uns afreken will. De Kinner warrt inschüchtert un kriegt en slecht Geweten. Dat Gott ok vergeven will, kümmt dorbi nich röver. Wi schull`n lever seggen: "Gott freut sik över allens, wat good warrt. He is bi uns, wenn wi wat beter maakt, un he gifft uns ok de Kraft dorto."

Fehler maakt wi all mal, oftmals gor nich mit Absicht. Wi kaamt männichmal in so'n Situation, wo wi hanneln mööt, wo gor keen Tiet to'n Bedenken blifft. Mitünner meent wi ok, dat is nich so leeg, solang anner dat nich markt. As Autofahrer kennt wi dat. Man, wenn wi erwischt worrn sünd, denn gifft dat Punkte för jeden Fehler, mal mehr un mal weniger. Un disse Punkte warrt tohoop tellt un in Flensborg in de Verkehrssünderkartei sammelt. Keen denn dor 15 Punkte up sien Konto hett, för den is dat eerstmal vörbi mit dat Autoföhren, de mutt sienen Föhrerschien afgeven. Willst du den Schien wedder hebben, denn is dat en langen Weg un nich eenfach. Du müßt villicht en Prüfung maken, orrer wenn't ganz leeg kümmt, so'n "Eignungstest" ("Idiotentest" seggt man ok).
Sowat gifft dat bi Gott nich. He rekent uns twars de Fehlers an, man he will uns de ok vergeven. Wo heet dat bi Hesekiel:
Wenn de Gottlose ümkehrt vun sienen legen Weg, vun all sien Sünnen, de he daan hett, un all miene Gesetze höllt un Recht un Gerechtigkeit öövt, so schall he an't Leven blieven un nich starven.

Wer also Unrecht daan hett un den rechten Weg wedder funnen hett, den warrt vergeven. Ganz anners is dat avers, wenn een, de sien Leven lang Gott tru deent hett un sik bether nix to schulden kamen laten hett; wenn de nu mal wat Unrechtes daan hett, denn rekent Gott em siene rechtschapen Tiet nich an.
"Wenn de Gerechte vun sien Gerechtigkeit aflett un lege Saken maakt - so schall nüms mehr an all sien gerechte Saken denken, de he daan hett. För sien Afkehr, de he verschullt hett, un sien Sünn, de he daan hett - för all dat mutt he starven."

Wenn bi uns jemand to'n eersten Mal vör Gericht steiht, de sik bether nix to Schulden kamen laten hett, denn kann he mit "mildern Ümstänn" reken. Sien Straaf warrt denn ringer utfallen as bi een, de al faken mal wat anstellt hett. Gottes Gericht is dor veel strenger. Wer em de Tru braken hett, de hett keen Chance mehr, un wenn he vörher noch so`n goden Minschen weer.
Avers to lieker Tiet is Gott barmhardig mit de, de sik vun't Unrecht-doon afwendt un up den rechten Padd trüch kamen sünd; de warrt dat Lege nicht mehr anrekent; ehr warrt vergeven.

Dörch den Propheten leet Gott de Israeliten bannig de Leviten lesen."De Vadders hebbt sure Druven eten, man de Kinner kregen dorvun stumpe Tähn". Wat is dormit meent? För dat, wat de Vadder deit, mööt de Söhns lieden. Hebbt de Israeliten dormals dat Geföhl hat, dat se för dat Unrecht vun ehr Vöröllern instahn müssen?
Un wo is dat bi uns? Hebbt nich wi un uns' Vöröllern de Umwelt beten to dull strapazeert? Wi hebbt mit Gift dat Unkruut wegsprütt. Wi buut gen-manipuleert' Saat an, üm en grötter un beter Aarn to kriegen. Uns' Kinner und Enkel mööt dormit trechkamen. För unsen Wohlstand hebbt wi Schulden maakt, de uns' Nakamen betahlen mööt. Un wat is mit BSE un mit Nitrofen; hebbt dor nich welk Lüüd lichtfardig hannelt, blots üm Profit to maken? Üm de Folgen hebbt se sik wenig kümmert. Hebbt wi nich lange Johren de Luft verpest' mit de Afgase; dat Water schietig maakt mit unsen Dreck, den wi dor rinspöölt hebbt?
"De Vadders hebbt sure Druven eten, man de Kinner kregen dorvun stumpe Tähn"?

Hesekiel sä:
"Kehrt üm, laat af vun all juun Sünnen. Laat de nich de Grund dorför warrn, dat ji schullig warrt!
Wiß, dor is all männichwat beter worrn. Wi hebbt insehn, dat nich allens goot weer, wat wi maakt hebbt. Avers den Schaden, den wi in all de Johren anricht hebbt, köönt wi so gau nich wedder goot maken. Dor helpt uns ok de Utreed nich: De annern hebbt't ja jüst so maakt. Jeder mutt för sien Saak instahn. Gott seggt, jeder kriegt sien Urdeel na sien egen Doon. De Kinner schullen nich bestraaft warrn för dat, wat de Öllern anricht hebbt.

Wi Minschen sind dor nich so groothardig.
Wenn een Unrecht daan hett, hett denn nich sien Familie jüst so dorünner to lieden. Wendt sik nich jüst de, vun de man meent, dat weern gode Frünnen - wendt sik nich jüst de af? Rechtens is dat nich, avers wi köönt dat nich ännern. Wi Minschen sind nu mal nich so barmhardig as Gott mit uns.

Wat to de Tiet vun`t "Drütte Riek" mit de Juden passeert is, is gräsig. Wat wi dor höört un up Biller sehn hebbt, is leger, as wi uns dat vörstellen köönt. De Generation, de hüüt leevt un eerst vele Johren dorna up de Welt kamen is, de mutt sik ok hüüt noch dormit uteenanner setten. Ehr warrt af un an noch anrekent, wat to de Tiet vun ehre Vöröllern passeert is, obschonst se ja nu wohrhaftig nix dormit to kriegen hebbt.
Ok uns' Kark is to de Tiet nich frie west von Schuld. Lange Johren wull dor keeneen wat vun weten, dat wörr dood swegen. Eerst in de letzten Johren hett man sik mit dat Verhältnis vun Christen un Juden uteneensett. Uns' Nordelbische Synod' hett in'n September 2001 över en "Erklärung" över dat Verhältnis von Christen un Juden diskuteert. Dor heet dat:
"Wi hebbt uns irrt. Över Johrhunnerte hebbt wi Christen, ok in uns' Kark, falsch un slecht över de Juden un ehren Globen snackt." Un denn heet dat:
"Wi wüllt ümkehren un niege Weeg söken. Christen un Juden hebbt de Upgaav, mit Gerechtigkeit und Leevde ünner all de Völker in de ganze Schöpfung to leven un to wirken."
Leider hett uns Synode dat nich trecht kregen, disse Erklärung to verafscheden; dor weern nich genoog Synodale kamen, de för de Afstimmung nödig weern.

Hesekiel seggt:
"Wenn de Gottlose ümkehrt vun sienen legen Weg, vun all sien Sünnen, de he daan hett, un all mien Gesetze höllt un Recht un Gerechtigkeit öövt, so schall he an't Leven blieven un nich starven."
För't Ümkehren is dat nie to laat.

Schafft juuch en nie Hart un'n nien Geist,
kehrt doch üm!
Amen.