Dat nie Leven

Andacht in Grönau, hollen an'n 16. Juli 2000 vun Adolf Kindt

Un nu to'n Sluß noch een Deel: Weest eenig!
Verdräägt juuch goot!
Hebbt de Bröder leev!
Weest barmhardig un speelt juuch nich up!
Vergellt nich Leges mit Leges — orrer Schimpwöör mit Schimpwöör!
In'n Gegendeel: Segnen schüllt ji! Dorto sünd ji dor.
Sünst warrt ji ok den Segen nich kriegen.

Denn: "De, de Freud an sien Leven hebben un gode Daag sehen will,
de wohr sien Tung vör dat Lege;
un wohr siene Lippen, dat se nich Lögen un Wind maakt.

De mutt sik weghollen vun dat Lege.
De mutt Godes doon,
de mütt na Freden söken
un na Freden streven.

Denn Gott siene Oogen seht na de Gerechten, un siene Ohren höört up ehr Beden. Aver de, de Böses doot, de kann he nich utstahn."

Wokeen kann juuch schaden, wenn ji na dat Gode streven doot?

Wenn ji wegen de Gerchtigkeit mal lieden mööt, denn warrt ji seelig.
Weest nich bang vör de Minschen ehr Drohen,
un laat juuch nich verstören.
Geevt den Herrn Christus de Ehr in juuch Hart.
Un weest allerwegens paraat, Bescheed to geven, wenn een von juuch weten will, wo ji up höpen doot.

Dat nie Leven mit Christus in disse Welt, so hett Rudolf Muuß sien Översetten vun dissen Text nöömt.
Petrus schrifft dissen Breef an de, de utwählt sünd. Un dat, wat he schrifft, gellt ok för uns, de wi Christus siene Nahfolger sünd.

Weest eenig! Verdräägt juuch good!

Weer dat nich schön, wenn wi dat von uns seggen kunnen? Stellt juuch mal vör, wi weern uns all eenig, Mannslüüd un Fruunslüüd, Arbeitgever un Arbeitnehmer, Börger un Politiker. Denn harrn wi doch den "sozialen Freden". Man, dor sind wi noch wiet von af. Kiekt wi uns doch mal de Politiker an. Se wüllt alltohoop dat Best för uns. Man up den Weg dorhen liggt se sik doch faken in de Hoor. Se strieden üm Wöör un Ansichten. Wenn de Wahl ansteiht, verspreeken se uns allens Möögliche, jeder hett sien egen Meen un lett meist keen goot Wort över siene Mitbewerber — faken ok Gegner nöömt — över de Lippen kamen. Un dorbi liggt se mitünner mit ehr Meen gor nich so wiet ut'nanner. Dat kümmt mi denn so vör, as wenn se beid in een Glas Water kieken doot; de een seggt: dat is halv leddig un de anner seggt: nee, dat is halv vull. Un dorbi is dat bi all beid liek veel. Wenn wi uns den Striet ünner de Politiker över de Rentenreform un de Stüürreform ankiekt, dennso weet ok männichmal nich mehr, worüm de sik egentlich strieden. Dat sik dor wat ännern mutt, is wohl jeedeen kloor, man, mutt dat jümmers in Larm un Striet aflopen?

Petrus geiht dat nich dorüm, alle Lüüd gliek to maken, över enen Kamm to scheren, as man so seggt. He will veelmehr, dat wi all mit'nanner goot utkaamt, dat wi uns in`n Alldag versöhnen köönt. Wieldat uns Globen wichtiger is as all de Ünnerschede in Stand, Beruf un Ansehn, schüllt all de Christen för eenanner dor ween. Hüüt seggt man ja wohl dorto, se schüllt "solidarisch" sien. In uns Gesellschapp is dat ja mit de "Solidarität" nich wiet her. Dat "Tohoopstahn", so kunn man den Begriff wohl ümschrieben, fallt uns immer sworer. Dat liggt wohl dor an, dat uns dat goot geiht un wi up de Hölp von uns Nahvers nich mehr anwiest sind. Un dorbi deit dat doch so goot, wenn man Lüüd üm sik rüm hett, up de man sik verlaten kann, de to uns staht. Dat is wichtig in de Familie, avers ok up de Arbeitsstääd un in`t dääglich Leven. Wiß hebbt wi nich jümmers de sülvige Meen, man dat mööt wi utholen. Dorüm seggt Petrus ja: "Vergellt nich Leges mit Leges orrer Schimpwöör mit Schimpwöör!"

Dat is licht seggt, man, wo licht bruust wi up, wenn uns mal een in de Mööt kamen deit. Dor mütt wi uns doch bannig tosamen rieten, üm nich ok ut de Roh to kamen. De Christen in Kleinasien weern in so`n Situation. Se weern in de Minderheit un leven in de Frömd anners, as de Welt üm se rüm. Se weern gegen den Kaiserkult un stellen ehren Globen över allens. Se kümmern sik üm de Armen un Sklaven. Dat gefüll de Obrigkeit un de Lüüd nich. Man se scheren sik nich dor üm, se weern stark in ehren Globen un kunnen dat uthollen. Dor köönt wi wat von lehrn. Wi sind twars nich in de Minderheit, man mit unsen Globen is dat nich mehr so wiet her. Männicheen Christ dreiht de Kark den Rüüch to orrer höllt sik ganz rut. Dar fraagt man sik, worüm doot se dat. Eenmal liggt dat wohl dor an, dat wi meent, wi mütt uns nich mehr för unsen Globen insetten. Wi warrt nich bedroht un köönt in Roh un Freden leven. dat gifft so veel Saken, von de wi meent, dat se uns wichtig sünd. In uns Frietiet köönt wi maken wat wi wüllt. De een reist gern in de Welt rüm, de anner maakt Sport, anner wedder verbringt de Tiet in`n Goorn, jedereen deit, wat he mag. Nüms maakt Vörschriften. Jeedereen kann na sien Fasson leven, un dat is good so.

Avers dat gifft ok en ganze Reeg von Lüüd, de sik in de Kark nützlich maakt, de en Ehrenamt utfüllt. Man de mütt sik denn noch fragen laten:
"Wat hest du dorvon? Du rackerst di af, un dat bringt di nix in."
Männicheen warrt noch driester un seggt:
"Du hest wohl nich mehr alle Tassen in`t Schapp. Du opferst dien Tiet un dien Kraft und kriggst nich mal en Dankeschöön dorför."
Wi leevt ja in en Tiet, wo blots dat wat gellt, wat ok en Barg Geld bringt. Wat nix inbringt, döcht ok nix.

Petrus schrifft:

De, de Freud an sien Leven hebben un gode Daag sehen will,
de wohr sien Tung vör dat Lege;
un wohr siene Lippen, dat se nich Lögen un Wind maakt.
De mutt sik weghollen vun dat Lege.
De mutt Godes doon,
na Freden söken
un na Freden streben.

Freud an sien Leven hebben un Godes doon, kann man in en Ehrenamt. Und de Lohn dorför is Gott sien Segen, nich mehr un nich weniger. As Christen schullen wi jümmers för eenanner dor ween. Miteenanner köönt wat utrichten. Denn warrt ok mehr Freden ünner de Minschen sien. Man, wi mööt ok wat dorför doon, darna streben. Von alleen gift dat den Freden nich. Wenn wi blots dor up töövt, dat allens goot warrt, köönt wi lang töven.

Ik kann jümmers noch nich begriepen, wat in Noordirland passeert. Dor kriegt sik Protestanten un Katholiken in de Haar und prügelt sik. Man mutt sik dat mal vörstellen, Christen kriegt sik in de Wull. Vör 300 Johr hebbt mal de Protestanten de Christen besiegt und fiert hüüt noch den Sieg in jedet Jahr. Un dorbi fangt se denn dat Prügeln an un mütt von de Polizei ut'neen dreven warrn. Ik kann dat nich verstahn. Hebbt de denn von Petrus sienen Breef nix lehrt?

Weer dat nich schön, wenn överall in de Welt Freden weer, in Jugoslavien, Tscheschenien, bi de Kurden un wo dat sünst noch Krieg gifft?

Petrus schrifft:

Weest nich bang vör de Minschen ehr Drohen, un laat juuch nich verstören. Geevt den Herrn Christus de Ehr in juuch Hart.
Un weest allerwegens paraat, Bescheed to geven, wenn een von juuch weten will, wo ji up höpen doot.

Wi dörvt uns nich versteken, nee, wi schüllt up de Lüüd togahn un ehr verkloorn, wo uns üm`t Hart is. Uns' Globen maakt uns stark, un wi weet, dat wi nich alleen dor staht.

Wokeen kann juuch schaden, wenn ji na dat Gode streven doot, schrifft Petrus.

Amen.