Psalmen

Andacht in de Grönauer Kapell, hollen vun Harry Ziebell

Barmhardig un gnädig is de Herr;
sien Gedüür un Gootheit sünd ahn Tall.

Nich för jümmers driggt he na,
nich in Ewigkeit is he vertöörnt.

He geiht mit uns nich so üm,
as wi dat mit uns' Sünden verdeent hebbt.

So hooch as de Heven över der Eerd is,
jüst so hooch steiht sein Gnaad över de, de em de Ehr geevt.

So wiet , as de Morge vun'n Avend af is,
jüst so wiet lett he uns' Sünden vun uns af ween.

So, as en Vadder sik över sien Kinner erbarmt,
so erbarmt sik de Herr över de, de sik vör em böögt.

He weet wohl, wo wi ut maakt sünd;
he denkt dor an, dat wi blot Stoff sünd.

Mit den Minschen sein Leven is dat jüst so, as mit dat Gras;
he blöht as en Feldbloom.

Geiht de Wind dor över hen, denn is se vergahn;
nümmer is to sehn, woneem se stahn hett.

Aver den Herrn sien Gnaad blifft ewig bestahn för so'n Lüüd, de sik vör em böögt.
Un sien Gerechtigkeit blifft bet up Kindskinner

bi de, de tru in sienen Bund blieven
un na sien Geboden leevt.

Du kannst dörch de Psalmen dien Hart vör Gott utschütten.
Du kannst dormit sien Angesicht söken.
Du kannst to em schriegen, to em flehen, wenn du in Not büst un nich mehr ut noch en weeßt.
Aver: Du kannst em ok vun Harten laven, priesen un em danken.

Un nu denk ik al wedder an mien ole Bibel. Dor kann ik hüüt — na över hunnert Johr — afkieken, wo oft besünners de Psalmen upslagen un leest worrn sünd. De Sieden sünd angrepen un männicheen Wort is anstreken, as Bispill:
De 14. Psalm:

De Herr, de kickt dal vun'n Himmel up de Minschenkinner,
will sehen, wat een verstännig is un fragen deit na Gott.

De 19. Psalm:

Laat to gefallen di ween de Spraak ut mienen Mund —
Un mien Hartensgedanken laat vör dien Angesicht ween,
oh Herr, mien Fels un mien Erlöser.

Villicht hebbt wi all mal up Reisen in en Hotel övernacht', orrer wi weern all schon mal in en Krankenhuus. Dor findt wi denn in't Nachtschapp af un an dat "Nie Testament mit Psalmen un Spröök". Woher kaamt disse Bibeln, de in Hotels un Krankenhüüs un ok in Gefängnisse to finnen sünd?
De kaamt vun de Gideons. Dat sünd Kooplüüd un Akademiker ut över 100 Länner. Se hebbt över de Tiet al över 100 Millionen Bibeln utgeven, verdeelt. Un disse Lüüd hebbt sik wat dorbi dacht, as se to dat Nie Testament den Psalter mit rinnahmen hebbt in dit Book.

Freden, wenn du unruhig büst.
Help bi Kranksien.
Trost in Düüsternis.
Kraft bi Anfechten.
Nich bang wesen.
Priesen, laven un dankbor sein.

So findst du dat in't Inhaltsverteken vun de Gideons Bibeln schon up de eerst Siet.
Wi dankt de Gideons för ehr Wark, dat keen Uphöörn kennt.
In't Mathäus Evangelium steiht an'n Sluß:

Un nu gaht hen un maakt all de Völker to miene Jünger.
Dööpt se up den Namen vun den Vadder, den Söhn un den Hilligen Geist.

In'n överdragen Sinn maakt de Gideons jüst dat.

Mit Psalmen dörvt wi klagen.
Bi en Truurfier för enen Minschen, de sik dat Leven nahmen hett, weer de 69. Psalm nöömt:

Help mi, o Gott!
Dat Water kümmt doch al bet an de Seel.
Afsackt bün ik in'n depen Slick —
Ik krieg kenen Grund mehr.
Mööd bün ik vun mien Schriegen.

Mi fallt to dat Klagen ok de Vertonung vun den 42. Psalm in: "Wie der Hirsch schreit nach frischem Wasser". Dat höört sik in uns wunnerbor Plattdüütsch so an:

Liek as de Hirsch lengt na Waterbeken,
So lengt mien Seel na di, o Gott.

Wer dissen Chorus al mal höört hett, de weet, wo een dat dörch de Boss geiht.

Vör poor Weken lees ik in en Truur-Anzeig de Wöör ut Psalm 4, Vers 9:

In Freden legg ik mi dal
un slaap to glieker Tiet in.
Denn du alleen, Herr, lettst mi in'n Sekern ruhen!

En anner, en öller Översetten:

In Freden togliek liggen un slapen will ik.
Du büst dat ja, Herr, du alleen,
de dor in Sekerheit mi wahnen lett.

För mi höört dit schöne Psalmwort nich blot in Truur-Anzeigen — nee — dat is doch ok en Wort för den Avend. Na enen Dag vull Leven un Arbeit wedder to Ruh kamen ünner unsen Herrgott sienen Schutz.
Denn du alleen, Herr, lettst mi in'n Sekern ruhen!

Wo männichmal is de 23. Psalm wohl al Help un Trost togliek west för enen Swoorkranken, enen Starvenden, seker ok för enen, de enttäuscht worrn is orrer bedragen.
Wat büst du — sülven as gesunden Minschen — för enen armen Stackel, wenn du nich mehr wieder weeßt, wenn du enen kranken Minschen bistahn wullt — un denn fallt di en Psalm in, villicht sogoor dien Konfirmationsspruch —— dormit is di holpen — un en trurig Stunn kann to enen Segen warrn.

Un nu kaam ik up den 103. Psalm vun'n Anfang.
Disse Psalm is en Psalm för Oostern, för de Freudentiet. Doch Oostern mag wohl jeedeen Sünndag sien. De Dood is vergahn, dat Leven is an de Reeg. —
So hollt de evangelisch Bröder dat in Taizé (in Burgund), wenn Sünndag is. Un an elkeen Friedag is dat bi ehr still — Erinnern an Karfriedag.

Willy Brandt weer an'n 7. Juni 1973 as eerst düütsch Kanzler offiziell in Israel. Dat weer en swoor Weg för em. He stünn mit Golda Meir in Yad Vashem, de Gedenksteed för söß Millionen Juden, de dat Nazi-Regime ümbröcht hett. In disse Stunn weer dat an Willy Brandt, en Teken to setten för Höpen un för Tokunft, in de dat keen Vergeten, — aver Vergeven un Erbarmen gifft. He hett dor de vun em sülvst utwählt Versen 8 bet 18 ut den 103. Psalm vörleest — in düütsche Spraak — un he wörr verstahn.
Sülvst de konservativ "Welt" vun'n Springer-Verlag bröch 1998 dit Geschehen in Erinnerung — na 25 Johr.

Vör goot twölf Johr is dat düütsche Parlament vun Bonn na Berlin in den niegen Rieksdag ümtrocken. De aktiv Katholik Wolfgang Thierse is dat to verdanken, dat bi den Intog Psalmwöör leest worrn sünd, ok dat Vadderunser wörr beedt, un Posaunen hebbt den Choral blaast: "Großer Gott, wir loben dich".

Uns Bundespräsident Horst Köhler hett sik bi sien eerst Reed to sienen Globen bekennt. He hett dat ok düütlich maakt bi den letzten evangeelsch Kirchendag in Hannover.

Peter Harry Carstensen hett dat bi en Interview ganz anners utdrückt. De Reporter hett em fraagt:
"Wat maakt dat Land denn nu, wenn uns' Kark keen Kinnergoorns mehr finanzeern kann?"
Antwort:
"Wenn uns' Kark keen Kinnergoorns mehr anbeedt, denn mütt se sik ok nich wunnern, wenn ehr de Lüüd wegloopt. Wat will se denn överhaupt noch?! Uns' Kinner sünd uns' Tokunft!"

Worüm vertell ik dat?
Wi mütt Teken setten för unsen Globen! In disse säkulariseerte, multikulturelle Welt mütt wi Teken setten. Wa heet dat in unsen 103. Psalm:

Aver den Herrn sien Gnaad blifft ewig bestahn för so'n Lüüd, de sik vör em böögt.
Un sien Gerechtigkeit blifft bet up Kindskinner
bi de, de tru in sienen Bund blieven
un na sien Geboden leevt.

Amen.