Oh! Wo riek is Gott de Herr!
He maakt ja allens möglich!
Deep is sien Weisheit!
Wat he sik vörnimmt un tostannen bringen deit,
dat is un blifft en Wunner!

Leve Gemeinde!

Wi fiern hüüt dat Trinitatisfest, dat Fest vun de Dree-Einigkeit. Dat kennen de Minschen in uns Tiet gor nich mehr, se weten nich mal, dat dat ok so en Fest gifft, ok nich, wat dat mit de Dree-Einigkeit up sik hett.
Ja, wi weet dat. — Weet wi dat wohrhaftig?

Digitalbild Rudi Witzke

In uns Gottsdeensten bekennt wi jeden Sünndag unsen Globen: Ik glööv an Gott den Vader un Schöpfer, an Gott den Söhn un an Gott den Hilligen Geist. Aver wat dat to bedüden hett, dat överlaat wi de Theologen. De hebbt ja ok disse Formel utbröödt. In de Bibel is över de Hillige Dreeinigkeit direktemang nix to finnen.

Darbi is dat doch so eenfach to verkloren, wenn wi de Geschichten ut de Bibel vertellen deen:

Blots to 'n Trinitatisfest gifft dat keen Geschichten. Dor gifft dat blots Loff-Leder, as ok uns hütig Text so en is: De Spezies nöömt dat "Hymnus". Ok uns Text is so en Hymnus.

Digitalbild Rudi Witzke

Paulus vör Damaskus. Maalt vun Caravaggio

Aver laten se mi 'n beten trüchwarts gahn:
Paulus hett dat mit sien Mission ganz vigeliensch anfungen. He hett erst mal vele Johr as Christ up 'n Land in de lütjen Dörper bi de eenfachen Lüüd leevt un dor Jesus sien Bottschap överlegt un sotoseggen utprobeert. He is to de Erkenntnis kamen, dat keen Gesetz, nich dat vun de Juden un ok keen anner Vörschrift vun de Minschen den Weg to Gott upslüten kunn. Dat is blots Gott, de in sien Leevde un Barmhartigkeit de Minschen ut ehr Elend rutrieten will. Un dat hett he dörch Jesus upwiest, de ok em, den Paulus, as de Uperstannen begegent is. Vele Johren hett he dat in sein Hart mit sik rümdragen.

Denn is Paulus na Jerusalem gahn un hett sik mit de Apostel in Jerusalem över de Heidenmission streden. Up dat Apostel-Konzil üm un bi 50 na Christus hebbt se en Kompromiss tostannen kregen: Bring du, Paulus, man dat Evangelium to de Heiden, wi blievt in Jerusalem un versöökt dat, de Juden to övertügen.

Wat weer wohl ut Jesus sien Bottschap worrn, wenn se blots in Jerusalem un de Ümgegend vertellt worrn weer? En nixhaftig jüüdsch Sekte weer dorbi rutkamen.
Aver de Apostel Paulus hett Jesus sien Bottschap ok för de Heiden praat maakt. He hett se verbunnen mit de Gedanken un Fragen vun de Welt mit ehr dormalig griechisch Ort to denken. Un denn is he in de groten Städer gahn, in de geistigen Mittelpunkte, un hett mit de Minschen diskuteert un up ehr Fragen mit dat Evangelium antert. So weer he in Antochia, in Korinth un Athen un hett dor Gemeenden gründt. Un nu wull he ok in de Weltstadt Rom un villicht ok noch na Spanien. De ganze Welt to sien Tiet — rund üm dat Mittelmeer — wull he dat Evangelium bringen.

Paulus-Ikone

Mit sienen Breef an de Christen in Rom wull he se vörbereiten. In de Kapitels 9 bet 11 leggt he klor, wo Gott nich blots de Juden, de Christus eerst mal afwiest hebbt, sünnern all Minschen ut ehr Finsternis in dat Licht bringen will. To 'n Anfang von uns Predigttext hebbt wi höört:

Dat höört sik an, as dat de Juden dorüm obsternaatsch west sünd, dormit dat Evangelium to de annern Minschen, ok to uns, kamen is, dormit wi an 'n End all tohoop ünner sien Gnaad un Barmhartigkeit leven.
En verwegen Utleggen vun de Bottschap vun Gott sien Barmhardigkeit! Aver graad dat bringt em to 'n Wunnern un Loff-Priesen: Oh! wo is uns Herrgott so riek!

Digitalbild Rudi Witzke

Wunnerwarken is wat anners as unverwahrens överrascht sien. Wenn mi wat verbaast maakt, denn so verfehr ik mi woll, aver dat klort sik wedder up, dat verflücht sik.
Dat is ok keen Radel! En Radel kunn ik rutklamüüstern. Aver dennso geiht sien Geheemnis verloren.
Wenn ik mi wunner, dennso blifft dat en Geheemnis. Ik kunn versöken, dat uttoleggen. Aver veel wichtiger is, dat mi dat mitrieten deit, ok wenn ik dat nich verstahn kann.

Un so is dat ok Paulus gahn. Sien Wunnern geiht över in Loff un Pries. Dorbi bruukt he de Wöör ut de grichisch Philosophie, de Gnosis: he priest de Deepde vun Gott sien Riekdoom, vun sien Wiesheit, vun sien Översicht. Dorbi övernehm he ok en stoische Redensort: Vun Gott, in Gott un to Gott! So drückt dat ok de griechisch Philosophen ut.

Paulus hett blots en lütjet Wort afännert: för "in Gott" seggt he "dörch Gott". Gott alleen is de Kraft, de allens in Bewegung höllt. Aver wat he sik vörnimmt un tostannen bringt, dat is un blifft en Wunner.

In de Översetten vun Ernst Voß heet dat:

Gott is jümmers noch an 't Wark, ok wenn uns modern Lüüd wiesmaken wüllt, dat de Entwicklung vun de Erd un vun uns Minschen blots en Tofall ut chemisch un physikalisch Prozesse is. Dor is keen Hand bi to erkennen, de dat up de Reeg bröcht hett. De Minschen hüüttodaags fallt Gott blots noch in, wenn se an ehr Scheden stött un wenn se in de Kniep sitt.

Digitalbild Rudi Witzke

So seggt dat to 'n Bispill Richard Dawkins in sien Book "De Gotteswahn", dat in disse Johren veel köfft un leest worrn is. He meent, dat Gott mit de Evolution nix to doon hett un de Reed över em blots Tünerie is.

Paulus un ok wi Christen hüüttodaags kunnen em up keen Fall tostimmen. Wi erkennt in all dat, wat üm uns rüm un bi uns passeert, ok nich jümmers den "leven Gott". Gott is ok uns faken en Radel. Aver dat he in Jesus uns Elend up sik nahmen hett un bi uns is, dat is in all uns Radelhaftigkeit en Wunner. Meist achteran, dennso könnt wi doch erkennen, wo wunnerbor he uns dörch de Tieden bröcht hett.

Sören Kierkegaard hett mal seggt:
Verstahn kann een blots trüchwarts, leven kann een blots vörwarts!

Gott sien Weeg sünd nich intosehn. Un dat is villicht ok ganz goot. Wi köönt blots wunnerwarken, wo schöön dat allens üm uns rüm is, ok wenn wi Minschen mit uns Egenmächtigkeit veel kaputtmaakt.

Jüst dat hett Paulus mit sien Loffgesang in jümmers dreeduppelt Utsagen utdrückt. De hett nix to doon mit uns Lehr vun de Hillige Dreeinigkeit. Steiht ja ok nich an 'n Anfang as Vörbedingung, steiht an't End vun dat, wat wi Minschen vun Gott beleevt hebbt. As so 'n Slussakkord vun en Sinfonie, de den Bagen vun ehr Spannung över uns ganz Leven bet an 't Enn uthollen deit.

Digitalbild Rudi Witzke

So laten se uns dat Fest vun de hillige Dreeinigkeit fiern as Gott sien Geheemnis un sien vele Arten to hanneln in disse Welt. Sien Hanneln is noch nicht to 'n Enn kamen. aver he hett uns toseggt: Dat warrt goot! Verlaat di up mien Tosaag!

Ach, ut sien Hand kümmt allens,
un dörch sien Hand is allens un hett Bestand
un he is dat, up den allens tostüürn deit.
Em höört de Ehr in all Ewigkeit!
Ja, dat is wiss un wohr!