Warmnis

Andacht in Grönau, hollen in'n August 2008 vun Pastor i.R. Reinhard Reetz

"Dat kole Hart". — Hebben Se in de School ok mal dit Märken vun Wilhelm Hauff to lesen upkregen? Denn kennt se noch de Geschicht:

De Köhler. Digitaalbild Rudi Witzke

Peter Munk — de Kohlenmunk-Peter — hett de Köhlerie vun sienen Vadder övernahmen. Aver he is nich tofreden mit sien Leven. He geiht to dat "Glasmännken", de all Wünsche ümsetten kann. So warrt he steenriek. He kunn sik allens toweegbringen, allens leisten — man he hett dor keen Freud an. Nu geiht he na den Holländer-Michel, en böös Geist. De geev em för sien Hart enen kolen Steen un meen: "Dormit kümmst du lichter vörut!" Aver dat help em nich, he kunn nich mehr lachen un nich mehr wenen. Dor will he sien Hart wedder torügg hebben. Aver dat bringt he nich tostannen. Eerst as he siene schöne, warmhardig Fru Lisbeth in'n Torn dodslagen hett, warrt em klor, wat he sik dor inhannelt hett. Blots dörch enen Trick kunn he sien egen Hart wedder trüchkriegen. Un nu eerst — mit sien egen warm Hart — is he mit sien Leven wedder tofreden.

Warmnis! — Ja, ok wi hier in'n hogen Norden köönt uns fix högen över schöne Sommertiet, wenn de Luft warm is und wi de Kledaasch in't Schapp laten un mit wenig Tüüch rümloopt, denn so föhlt jedereen sik tofreden un sutje, ok veel frier und togänglicher för de Minschen.

Hüüttodaags warrt ja veel snackt vun de Küllnis ünner de Minschen. Du muttst "cool" blieven und dormit upwiesen, dat di dat allens gor nich anröhren deit. Denn warrst du ok respekteert, büst "up to date" und kannst dien Leven in de Hand kriegen und di dörchsetten.

Rembrandt: De barmhartig Samariter

Aver gegenöver disse Possentur föhlen sik de annern blots vun külle Blicken hochnäsig vun baben bet ünnen aftaxeert, kriegen Gööspell ("Gänsehaut") un trecken sik torügg — so as en Snick in ehr Snicken-Huus.
Dorbi brennt doch in jeedeen Minschen en Füür, dat nich blots em sülven warm maken will, dat utstrahlen will, to den annern överspringen und ok in em Warmnis föhlen und Füür uplodern laten will.

Dat is nich blots de Warmnis von uns Bloot, dat uns Lief up 37 Grad warm hollen deit, dat is ok de Warmnis vun uns Gemööt un uns Seel, de dorup anleggt is, sik mit anner Seelen uttotuschen.

Een kann disse Warmnis ok Leevde to den Nächsten nömen. De is uns vun uns Schöpfer mitgeven. Sinn vun dat Leven is: Leevde schenkt kriegen un Leevde wiederschenken, up anner Wies kunn Leven gor nich bestahn. Bi vele glööst un kokelt dit Füür blots noch vör sik hen. Männicheen föhlt sik utbrennnt. Villicht hett he de Dören vun sien Aven to wiet apen maakt un de Warmnis is ahn Nütten verpufft.

De gaude Herder

Villicht hett he de Dören vun sien Aven aver ok to fast toslaten, sien Levensfüür hett to wenig Suurstoff kregen. Denn so kunn dat sien, dat de Aven utgahn is. Dat is nich goot, wenn een in disse Laag to "Glasmännken" un "Holländer-Michels" geiht, as dat Wilhelm Hauff in sien Märken vertellt. Dor kümmt een blots an spillige Machten orrer deit sik an Spriet und Drogen hengeven.
Furts mutt he de Luftklappen apen maken, dat nie Suurstoff de Flamm wedder in Gang bringt.
Und dor is ok de Sommertiet för goot. Wenn dat schöne warme Urlaubsdaag gifft, wenn wi dörchatmen köönt un Lief un Seel sik wedder upwarmen köönt, wi Tiet to'n Nadenken schenkt kriegen, up en Bank in 'n Park, an'n Strand vun de See, in en Kark…

Dor warrt wi wies, dat wi de Verbinnung to de Schöpferkraft wedder herstellen köönt.
Na dat Leed vun Graf Hans von Lehndorf in uns Gesangbook:

Kumm in uns so stolte Welt du, Gott, mit dien Leevde Warven;
överwind de Macht, dat Geld, dat de Völkers nich verdarven.
Wend den Hatt und Fiendessinn up den Weg to'n Freden hin.

Nimm du ok mien angstig Hart in dien warmhardige Hannen,
denn keen Afgunst, Noot und Smart diene Wahrheit maakt to schannen,
de ok noch in depe Nacht över Minschenleven wacht.

Bild: dessert-44/Pixelio

Dennso kunn dat passeern, dat veel vun uns affallt, wat swoor up uns Hart legen hett, dat sik lösen deit, wat uns stramm trocken hett, dat wi uns afwenden kunnen vun de Gesetze in en kolt Welt hen to Barmhardigkeit. Ik kunn mien Mitminschen ganz anners bemöten, ok Gott, de mi jümmers ganz in de Neegde is.

Dat wünsch ik vun Harten ok Se, de Se sik dit nu anhöört. Denn wo heet dat in en olt plattdüütsch Spreekwoort? "Ahn dat Füür vun de Leevde vergnegelt dat Hart.
Aver en warm, fröhlich Hart is beter as 'n Schapp vull mit Puukkantüffeln."

Amen.