Licht

Andacht in Grönau an'n 29.7.2007, hollen vun Joachim Siemers

Mal seeg he in't Vörbigahn enen Minschen, de weer blind to Welt kamen. Dor fragen sien Jüngers em: "Meister, wokeen hett schuld,
dat disse Mann blind to Welt kamen is? He sülm orrer sien Öllern?"
Jesus sä: "Dor hett he sülm keen Schuld to un sien Öllern ok nich. Aver Gott will sien Macht an em wiesen. Solang as dat Dag is, mööt wi doon, wat de Vader will, de mi schickt hett. De Nacht kümmt, un denn kann keeneen mehr wat doon!
Solang as ik hier bün in de Welt, bün ik dat Licht för de Welt."
Un denn spee he up de Eerd un maak dor en Brie vun, un den legg he den Blinnen op de Oogen. Un dorbi sä he: "Gah, hen un wasch di in den Diek vun Siloah!" (Dat Wort bedüüdt: "De utschickt is.") De Mann dä dat. He wusch sik, un as he trüchkeem, dor kunn he sehn.

Dor sään de Naverslüüd un anner Lüüd, de em froher harrn betteln sehn: "Is dat nich de Mann, de dor seet un bettel?"
Welke sään: "Ja, dat is he!" Armer welk sään: "Nee de süht em blots liek." De Mann sülm sä: "Ik bün dat!"
Do sään se to em: "Wo geiht dat to? Du kannst nu richtig sehn?"
He geev ehr to Antwoort: "De Mann, de Jesus nöömt warrt, de maak en Brie un legg mi den up de Oogen. Un denn sä he to mi: "Gah hen nah Siloah un wasch di dor! Dor bün ik hengahn un heff mi wuschen, un denn kunn ik sehn."
Do sään se to em: "Wonehm is de Mann?" He sä: "Dat weet ik nich!" Do nehmen se den Mann mit to de Pharisäer, den Mann, de vorher blind weer.

Nu weer dat just en Sabbatdag, wo Jesus den Brie maakt un em dat Ogenlicht geven harr. Dor fragen ok de Pharisäer: "Wo geiht dat to, dat du sehn kannst?" Un he vertell ehr: "He hett mi en Brie up de Ogen leggt, un denn heff ik mi wuschen, un do kunn ik sehn!"
Nu sään welke vun de Pharisäer: "Disse Mann is nich vun Gott. He höllt ja den Sabbatdag nich!" Anner sään: "Wodenni kann wull en sündig Minsch so'n Wunner doon?" Dor kunnen se sik nich eenig üm warrn.
Dor sään se nochmal to den Mann, de blind ween weer: "Un du, wat meenst du vun em? He hett di doch dat Ogenlicht schenkt!" De sä: "He is en Prophet!"
De Juden wullen dat nich recht glöven, dat de Mann würklich blind ween weer un nu sehen kunn. Un toletzt leten se sien Öllern kamen.

(Översetten vun Rudolf Muuß)

Jesus weer dunmals — as sik uns Geschicht todragen hett — in Jerusalem up dat groot Oorndankfest vun dat Volk Israel. Natürlich weer he in den Tempel un de Vörhööf ringsum un spröök as en Rabbi un Lehrer to vele Lüüd. He snack vun Gott, vun siene Leev un sien Erbarmen, un wat Gott — sien Vader — mit de Welt un mit de Minschen vörhett, woans he to de Minschen stahn deit. Un dorbi hett he sik as verdull mit de frommen Juden un Pharisäer anleggt.

"Keen büst du överhaupt, dat du uns vun Gott un sienen hilligen Willen wat vertellen wullt, wat bibringen wullt. Du snackst vun em as "dienen Vader". — Wahr dien Tung, dat du di nich üm Kopp un Kragen reden deist!" So hebbt se wohl dacht un reedt. —

Dor geev dat op den Tempelplatz veel Gewees un Striet üm Jesus, de vun Gott sien Wahrheit un Vergeben snack, as wüß he dat allens beter as de kloken Preester un Gelehrten. Un denn sä Jesus noch:

"Ik bün dat Licht för de Welt.
De mit mi geiht, de bruukt nich in Düüstern biestern, de hett dat Levenslicht."

Dor harrn vele vun de kloken Lüüd em an leevsten mit Steen dootsmeten.

Oha, dat weer woll en to stark Woort. Hett Jesus sik dormit nich övernahmen? Dat geev wedder veel Arger un Striet un Snackerie. Un denn — as wull he de Lüüd wiesen, wat he meen — heil he — so in't Vörbigahn — enen Mann, de vun Geburt an blind west is. Dat weer aver Sabbat! Un dor geev dat wedder veel Fragen un Upstand. —

In de Geschicht sülm fraagt de Jünger an'n Anfang: "Hebbt Minschen Schuld, wenn se krank sünd orrer blind?"
Jesus anter barsch: "Gor keen!"
Gott will uns mit sien Licht för enen Weg dörch dat Leben dat Leit geven. Un so hett Jesus dat wohr maakt an den Blindbornen, dat Licht geven, dat Sehen. Un Jesus sä:
"Ik bün dat Licht för de Welt. De mit mi geiht, de bruukt nich in'n Düüstern biestern. De hett dat Levenslicht."

De Mann, de blind boren weer, un de vun Gott dörch Jesus dat Ogenlicht schenkt kregen hett, de hett dat wohl begrepen un beleevt, wat Jesus dormit meent hett. Dat köönt wi ut dat ganze Hen un Her vun dat Snacken ruthören, dat Snacken twischen den "nu heilten Mann" un de Lüüd, mit de Pharisäer un Gelehrten in'n Tempel, twischen Jesus un de "Geistlichkeit".

De vörher Blinde hett to'n Gloven an Jesus funnen, he geev Gott de Ehr, un he füll vor em up de Knee. Man de böversten Frommen hollen Jesus för den allergröttsten Sünder.
De heilt Mann harr veel Moot. He sä:
"Dat is doch snaaksch! Mi hett Jesus dat Ogenlicht schenkt. Wi weet doch genau: Gott höört nich up enen Sünder! Man wenn een fromm is un wenn een deit, wat Gott will, denn höört Gott doch up em."
Dor wörrn de hogen Herrn füünsch un smeten em rut. Jesus kreeg dat to höörn un snack nochmal mit den Mann un sä to em:

"Ik bün in disse Welt kamen as Richter. De Blinden schüllt sehn! Un de sehn köönt, de schüllt blind warrn."

Dat hören nu wedder Pharisäer un se güngen em an:
"Sund wi villicht blind?"
Jesus sä: "Wenn ji blind Lüüd weern, denn harrn ji keen Sünd! Nu seggt ji aver 'wi köönt sehn', nu blifft de Sünd an juuch hangen un backen!"

Dat ganze Kapitel un disse Geschicht — wi findt se blots bi Johannes — kümmt mi meist so vör as en groot Theaterstück, en Drama mit depen Inhalt.

Dor is een, de meent, he hett Recht, he hett de Wahrheit alleen pacht, he höllt sik för en groot Licht — man he tappt in'n Düüstern un markt dat nich mal, orrer will dat nich wohr hebben. Un jüst dor leggt Jesus sienen Finger up. Un dat ärgert de kloken Lüüd. Dat weer dunmals so un is seker hütigendaags nich veel anners.
Ik fraag mi, wat wi Christen — de wiß över de Kloken un Frommen in uns Geschieht den Kopp schüttelt — wohl veel beter sünd as se?

Faken biestern wi in'n Düüstern un weten nich, wat goot un recht is in uns Denken un Doon. Dor is dat goot, dat wi Gott jümmers wedder bitten dörvt, dat he sien Licht in uns Hart gifft, en Licht, dat uns nich kolt lett, dat uns veelmehr den Blick hell un klor maken kann, dat wi all Minschen mit de Oogen ansehen köönt, mit de Gott uns alltosamen ansüht:

mit Ogen vull Gedüür,
vull Verstahn un Vergeven.
Dorto segen uns de Herr.

Amen.