Gerechtigkeit un Sülvstgerechtigkeit

Andacht in Grönau, hollen vun Pastor i.R. Joachim Siemers

"He vertell ok eenige Lüüd, de sik för heel fromm höllen un de de annern nich up de Reken harrn, en Geschicht:
"Twee Minschen güngen rup na 'n Tempel. Se wullen beden. De een weer en Pharisäer un de anner weer een vun 'n Toll. De Pharisäer stünn breetspurig dor un beedt för sik sülven so: Gott, ik dank di dorför, dat ik nich so bün as de annern Minschen, so as Rövers un Bedreegers un as Ehebrekers orrer ok so as disse Minsch vun 'n Toll. Fasten do ik tweemal in de Woch un vun mien ganz Vermögen geev ik den teihnsten Deel af.

De Mann vun 'n Toll aver, de stünn wiet af. He waag nich mal, siene Ogen uptoslaan na 'n Heven. He hau sik vör sien Bost un sä: Gott, heff Barmen mit mi! Ik bün en sündig Minsch!

Ik will juuch wat seggen: Disse Mann güng na Huus un harr Gnaad funnen un weer gerecht in Gott siene Ogen. De anner nich! Denn wer sik wat inbillen deit, de warrt dükert, aver wer sik bögen deit, de warrt upricht un steiht hooch dor."

Leve Gemeend,

"Gott is gegen de Stolten un Hoochmödigen, de Sülvstgerechten;
avers de Lüüd, de sachtmödig un demödig sünd vör Gott — un vör de Mitminschen—, de gifft he Gnaad!"

So seggt uns dat Woort för dissen Sünndag.
Un in dat Glieknis vun den Pharisäer un den Mann vun 'n Toll gifft Jesus dorför en Bispill. To 'n Sluss seggt he:
"Denn wer sik wat inbillen deit, de warr dükert, aver wer sik bögen deit, de warrt upricht un steiht hooch dor."

Disse Gedanken sünd in de Christenheit vun Anfang an sowat as en Överschrift för dissen Sünndag un för en Leven as Christenminsch.

Nu, wat sall dit Vertellen för de Minschen dormals un för uns hütigendaags in uns "moderne" Welt un "pluralistische" Gesellschap heten un bedüden? Is etwa en Christ, de wat kann, de klook un düchtig is an sienen Platz in 't Leven — as eenfachen Börger orrer as Politiker, as Handwerker, Forscher, Dokter orrer ok as Leistungssportler mit vele Siege un Medaillen —, is disse Minsch in Gott orrer Christus sienen Sinn al hoochmödig, wenn he orr se sik to sienen orr ehren Erfolg freut?
Vele Minschen meent doch: En Christ mütt jümmers schöön bescheiden sien.

Se is ahn Bescheidenheit wieder kamen

Nu ja, Bescheidenheit hett al in de ole Welt en groot Bedüden hatt. Awers wi kennt doch ok den ollen ironisch Snack vun Wilhelm Busch: "Bescheidenheit ist eine Zier, doch weiter kommt man ohne ihr".

Ik meen: In uns Geschicht — ja in't hele Nie Testament — geiht dat nich blots üm en feine Gesellschapsgmoral. Nee, bi Jesus — un na em bi de Apostels — staht de Wöör "hoochmödig" un "demödig" up en veel höger Ebene. Dor geiht dat üm uns Leven, awers nich blots dorüm, woans wi hier in uns Welt enigermaten een mit'n anner trecht kamen, sünnern dorüm, woans Gott to uns Minschen steiht, un woans wi, so as wi sünd, vör Gott stahn, Minschen in en Welt, de nich so heil is, as Gott dacht harr, sünner vull Angst, Unfreden un Schuld.

Un keen Minsch kann seggen, "ik bün noch nie in Schuld verheddert ween."
Köönt wi denn allens gerecht maken, ok wenn wi dat geern wullen? Ik sülm fraag mi dat männichmal, as Familienvadder un Ehemann, ok as Paster un Seelsorger.

In de Bibel warrt betüügt: Twischen uns Welt un Gott sien wohre Welt is en "Sund", en Graben, över den wi vun uns ut nich springen orrer swömmen köönt.
Un so, seggt Jesus in sien Glieknis, is dat mit den Mann vun 'n Toll. He föhlt dissen Graben, un he weet, in sienen Beroop in Updrag vun den römischen Staat kümmt he eenfach nich dor an vörbi, gegenöver sien Lüüd schüllig to warrn. Un he bekennt dat vör Gott un beedt: "Gott! Heff Barmen mit mi!"
Un graad dat bedüüdt in Jesus sien Oogen "demödig".

Heel anners is dat mit den "Pharisäer" in dat Glieknis. — Jesus wull dormit nich de Pharisäers slecht maken, he hett ja veel vun se hollen. Se hebbt ja ehrlich versöcht, ganz na Gott sien Geboden to leven, un se hebbt sik ok mit ehre Spenden för dat Wohl vun de armen Lüüd insett. Awer disse "Bispeel-Pharisäer" hett sik dormit breetbeenig vör Gott henstellt un den — seker in Schuld verhedderten — Mann vun 'n Toll minnachtig verurdeelt.
Un graad dat is in Jesus sien Oogen "hoochmödig". Dor liggt nich Gott sien Segen up.
Un disse Mann dankt ok noch Gott dorför, dat he nich so is as de annern Lüüd!

Leve Süsters un Bröders, Jesus wendt sik mit dit Glieknis an de Minschen, de vun sik övertüügt sünd, dat se vör Gott fromm un goot dorstaht. He will se wohrschuun un he will se dorvör bewohren, dat se Lüüd, de anners sünd un anners leven as se, be- un verurdelen.

Un jüst so will Jesus ok uns doran erinnern, dat Gott em — den Mann vun 'n Toll — in disse unse Welt geven hett. Uns steiht dor keen Urdeel över to.
Dat letzt Woort över uns Leven behöllt Gott.

Amen.