Fiefdusend ward satt

Dornah güng Jesus dor weg nah güntsiet vun den See vun Galiläa in de Gegend vun Tiberias. Un en barg Lüüd güngen mit em; de harrn de Wunner sehn, de he an de Kranken daan harr.
Jesus steeg rop op en Barg un sett sik dor mit sien Jüngers dal. Dat weer nu kort vör't Passahfest.

As Jesus sik ümkeek, do seeg he, dor weren en barg Minschen to em kamen. Un he sä to Philippus: "Wo schüllt wi Brood herkriegen, dat all de Lüüd wat to eten kriegt? " Dormit wull he em op de Proov stellen. He sülm wüß al, wat he doon well. Philippus sä to em: "För 200 Denar Brood, dat langt noch nich, wenn jedereen ok man en lütt Stück kriegen schall!" Do sä een vun sien Jüngers, dat weer Andreas, Simon Petrus sien Broder, de sä to em: "Dor is en Jung, de hett fief Garstenbrööd un twee Fisch. Awers wat versleiht dat bi so veel Lüüd?"
Jesus sä: "Laat de Lüüd sik dalsetten!" Nu weer dor veel Gras wussen, un dor setten de Lüüd sik op dal, üm un bi 5000 Mann. Un denn nehm Jesus de Brööd, un he sprook dat Dankgebeed un leet sien Jüngers dat Brood utdeelen. Un jüst so maak he dat mit de Fisch. Un jedereen kreeg so veel, as he hebben wull.

As se nu alltohoop satt weren, do sä Jesus to sien Jüngers: "Nu sammelt de Brocken op, de nahbleeben sünd! Laat jo nix ümkamen!" Do sammeln se dat op, un dorbi kreegen se twölf Körv vull; so veel weer vun de fief Garstenbrööd nahbleeben. As de Lüüd nu segen, wat för'n Wunner he daan harr, do sään se: "Disse Mann is wohraftig de Prophet, de in de Welt kamen schall!"

As Jesus nu mark, se wullen kamen un em fastholen un to'n König maken, do güng he wedder rup op den Barg, he ganz alleen.

Brööd un Fisch, Tabgha, Foto Berthold Werner/Wikimedia commons

De Gnaad vun unsen Herrn Jesus Christus, Gott sein Leevde un de Gemeenschap vun den Hilligen Geist wees mit juuch all! Amen.

Leev Frünn, leve Süsters un Bröder!

"Ji staht nich butenvör, so as Frömde or Butenlänner; ji höört mit to Gott sien Huuslüüd!"

Ja, dat sall ok uns gellen hier in uns lütte Kapell. Gott sülven is dörch Jesus Christus de, de uns jümmers wedder inladen deit; nich, wieldat dat wi dat verdeent hebbt in uns Doon un Dinken, sünnern wieldat He uns dörch Jesus sien Evangelium, sien Gnaad un Vergeven vun jedeen Schuld, in de wi uns ok in'n Alldag männichmal verheddern doot, leev hett. Eenfach leev hett. He will uns jedeen Dag enen nigen Anfang schenken, nich blots in gode Daag un Tieden, nee, ok in Angst, Truuer, lege Tieden in Krankheit, ok, wenn wi mal nich weten, woans dat wiedergahn sall. He, uns Gott un Vader, is dor. He will uns Freud, Trost un Höpen schenken. He will uns enen Weg wiesen, de uns na vörn, in't Leven bringt, en Leven, dat nicht to End is, wenn bi uns in uns irdisch Leven allens vergahn is.

Fastendook, maalt vun Oswald Kreusel

Disse Bott hett Jesus in sien Tiet as Minsch ünner Minschen sien Tohörers predigt. Dat is un blifft sien Evangelium. Un de Evangelisten un Jüngers hebbt sien Evangelium för alle Tied in ehre Geschichten un Reden vun Jesus in ehre Schriften tosamenbunnen. Un den "Kern" vun Jesus sien Botschaft findt wi in de grotartige Bargpredigt.

Besünners wichtig is denn ok de Geschicht vun de Spiesung. Dor hett Jesus — seker ok sülven mööd vun't Reden vör do vele Lüüd — sik nich blots üm dat so nöömte "Seelenheil" vun de Minschen sorgt, nee, de ganze Minsch weer — is — em wichtig: vertwiefelte Kranke hett he gesund maakt, Truuernden hett he wiest, dat de Dood nich dat letzt Woort över uns spreken deit. Nix, avers ok gor nix sall un kann uns endgültig afsnieden vun Gott sien Leev. So seggt dat ja ok Paulus in'n Römerbreef.

Brotvermehrung, Utsnitt ut dat Fresko in de St. Jodok Kark

Unse Geschicht, de wi vorhen höört hebbt, so as Johannes de mal upschreven hett, vertellt, woans ok dat "leibliche Wohl" vun sien Tohörers Jesus an't Hart legen hett. Un dorbi is dat för uns nich wichtig, wenn wi uns över de wunnerbaren Tallen den Kopp terbreken or spekuleren doot. Jesus weer dunnmals un is ok hüüt as de Herr ok för den ganzen Minschen dor. Sien Bottschaft un Tüügnis vun Gott sien grote Leevde will somit för uns dunnmals as vundaag dat "Broot" för dat Leven ween. So verteilt uns dat Johannes na unse Geschicht.

Foto: Antje Hessler

Hebbt de Minschen, de dunnmals an den Barg satt worrn sünd, dat ok so verstahn? Nee, se wullen Jesus to'n "Brotkönig" maken, so vertellt Jonannes dat an'n Sluss vun sien Geschicht. Man dorvun hett Jesus sik afwendt, he güng weg, ganz alleen.

Ton Sluss en Fraag an uns: Warrt nich dejenigen Minschen, as Bispill Politikers, wählt, de an'n mehrsten Wohlstand versprekt? Un hebbt in de Geschichten vun de Völker nich so männich "Brotkönige" as Diktatoren ehr Volk in't Verdarben bröcht? Dor över kunn man veel un deep nadinken.

Nu, ik meen, wi hebbt veel Grund, Gott to danken för allens, wat he uns in sien Gnaad schenkt, un ok Grund, an de velen Minschen to denken un ehr Hölp tokamen to laten, de dat swoor in't Leven hebbt. Dorto geev uns Gott sienen Segen!