De teihn Utsätzigen

Andacht in Grönau an'n 24.8.2008, hollen vun Pastor i.R. Joachim Siemers

Up sienen Weg na Jerusalem hen, do keem Jesus merrn dörch Samaria un Galiläa. Un as he dor in en Dörp ringüng, dor kemen em teihn utsätzige Lüüd in de Mööt; de bleven wiet weg stahn. Un se repen luuthals:
"Jesus! Meister! Erbarm di över uns!"

Als Jesus ehr wies wörr, dor sä he to ehr:
"Gaht hen un wiest ju bi de Preester.''

Un up den Weg dorhen wörrn se rein. Un een vun ehr, as he wies wörr, dat he gesund worrn weer, de leep torüch na Jesus. Un he pries Gott mit luut Stimm. Un he smeet sik vör Jesus hen un bedank sik. Un disse Mann weer vun Samaria.

Jesus fraag: "Weern dat nich teihn, de rein worrn sünd? Wo sünd de negen annern? Hebbt ji süns keen sehn, de ümkehrt is un Gott de Ehr geven wull? Blots disse Butenlänner?"

Un denn sä Jesus to em:
"Stah up un gah na Huus, dien Globen hett di reddt!"

Leve Frünnen,

Ik meen: Disse Geschicht vun Jesus un de teihn Utsätzigen is graadto en Kernstück vun dat ganze Evangelium. Ik sülven heff all männichmal un jümmers wedder dor över nadacht. Dorbi sünd mi mit de Tiet dree Pünkte besünners wichtig worrn:

Toeerst:
Woans hebbt sik de — vun ehr Gesellschap al as meist dood afschreven —
unheilbor Kranken föhlt?

Ut dat Lexikon vun de Hilligen: Heilung vun de 10 Utsätzigen

För de Minschen dormals gellen se as vun Gott verlaten. Un se weern ja ok vun de Gemeenschap utslaten un ok vun de Gottsdeensten. Wo weer för se in ehre Not Gott?

Jesus hett an 't Krüüz vun Golgatha ut den 22. Psalm beedt: "Mien Gott, mien Gott, worüm hest du mi verlaten?"

Weer Gott denn gor nich dor bi? Weer he ok nich bi de Utsätzigen? Na den Ogenschien un na dat Denken vun ehren Globen her egentlich nich! Un doch: Se beden Jesus, as he an ehr Ghetto vörbikeem up sienen Weg na Jerusalem.
"Jesus, Meister, erbarm di över uns!" —

Kyrie eleison — Herr, erbarm di! —, so beedt wi ja ok in uns Gottsdeensten. Weer dat villicht al en Tovertruun orrer Höpen, dat in dissen Jesus Gott sien wohre Gnaad un Hölp to ehr kamen wulll?

As tweet:
Un Jesus? — He sä: "Gaht hen un wiest juuch de Preester!"
Un as se up den Weg weern, wörrn se "rein", d.h. gesund. Se höörn wedder dorto, to Gott, to de Minschen. ——
Weer dat bi Jesus in sien Dodesstunn nich ok so?

Gott wiest uns dormit: För em gifft dat keen Grenz in sien Erbarmen un in sien Leevde. Ok in de deepst Noot is he dorbi. Dorbi as de, de mit lieden deit un de dörchdrägen deit to't Leven, dat för uns vun em ewig gellen deit.

lk glööv, de Samariter — de för de "rechtglöven" Israeliten en Sektierer is, en Butenlänner —, de hett Gott in sien Hart spöört un geev em de Ehr. He dank Jesus un full vör em dal.

Un disse Globen hett em reddt un frie maakt. So sä Jesus em dat to.

Drüttens:
Disse Geschicht will ok uns vundaag froh maken un wiesen, dat uns' Herr jümmers mit dorbi is, wenn Minschen in lege Süken steken orrer in Noot orrer gräsig Krieg. He is in jedes Unglück dorbi, avers ok in jeed Bewohren, so as bi den Överfall up en Lübecker Familie in Georgien.

Ik meen: dorhen kann uns disse Geschichte vun Jesus un den dankbaren Samariter bringen, dat wi — ok bi dat Swore un Lege, wat wi meist nich begriepen, wo wi keen Sinn in sehn köönt — uns Toversicht un Höpen up Gott nich upgeven. Un wenn he uns dor dörchbringt, nich vergeten, em to danken! Danken för allens, wat he uns geven hett, un dorför, dat he för all Minschen up sien Eerd in Jesus all dat Swore un Lege up sik nahmen hett an 't Krüüz vun Golgatha un dörch sienen Sieg an Ostermorgen. He hett uns all den Weg to 't wohre Leven frie maakt. — Un dat hett Gott sik wohrhaftig nich licht warrn laten, as he in Jesus Christus een vun uns un för uns worrn is.

Amen.