Suurdeeg

Andacht in Grönau, hollen an'n 9.6.03 vun Harry Ziebell

De is wohrhaftig en vun de ollsten Erfindungen vun uns Minschheit, de Suurdeeg.
Fruunslüüd warrt em wohl erfunnen hebben; denn se müssen ja wat up den Disch bringen: nämlich Broot.
In de antike Welt weer Broot dat eenzig Grundnahrungsmittel, un dorto dat Water, Mehl un Water to enen fasten Brie vermengeleert, en Week stahn laten — dat gifft Suurdeeg.
Un Suurdeeg is dat Drievmittel to'n Broot backen.

Un nu spann ik enen Bagen hen to unsen Herrgott.
Woneem un woans warr ik em gewohr as unsichtboren Gott in uns' sichtbore Welt?
Wo kann mien Globen an mienen Alldag ran?
Heff ik blots enen Sünndagsgloben?

Suurdeeg — ahn Water, ahn Mehl, ahn Backaven! Wat bringt dat? Ik meen: Gor nix bringt dat.

Jesus hett en Fru bi'n Backen över de Schuller keken. Se weer bi't Trechtmaken vun Deeg för dat dääglich Broot. Uns' dääglich Broot giff uns vundaag. För mi is dat de wichtigst Bitt in uns' Herrengebet, dat "Vadder unser". Jesus kümmer sik üm den Alldag.

Erinnert wi uns, wat dor in de Köök orrer in de Backstuuv passeert: Religiöös Grundfraag vun uns' Minschheit — un Backen vun Broot.

De een orrer anner vun uns kann seker trüch denken an Grootmudder. De Week för Week för de ganze Familie Broot backt hett. Mehlstoff un de Warmnis vun dat Holtfüür ut den Kökenaben legen in de Luft.
Mehl, Water un ene Prise Solt, dorto en lütt Handvull Suurdeeg wörrn tohoop röögt, dreiht, kneedt, wendt, bet allens mit'nanner vermischt weer. Denn hett man dat stahn laten. De Deeg bruukt sien Tiet to'n Dörchsuurn.
Dat weer en hart Stück Arbeit för de Fru!

Un wedder to Jesus sien Glieknis:
In'n Mai 2003 weer Kirchendag in Berlin, ökumeensch, to'n eersten mal Protestanten un Katholiken tohoop. Dor weer bet vör wenig Johr gor nich an to denken. Doch wo heet dat bi Johannes 17:

"Laat ehr alltohoop eens warrn,
so, as du Vadder, in mi büst un ik in di."

Jesus will nich, dat disse Welt un Gott twee Welten sünd, de sik villicht blots begegent in'n Tempel — in uns' Karken — up den Berliner Kirchendag. Jesus geiht dat üm Vermengung. Wi söllt dörchkneedt warrn.
Jesus gifft uns en lebennig Bild vun Globen.

Globen is nich de Brootkrust, de schützt un afgrenzt,
Globen is de Suurdeeg in den veel gröttern Deeg.
Globen un uns' Verhältnis to Gott is as en Enzym, dat friesett, dat dat Levensbroot dörchsuurt, upgahn lett un lockern kann. Frohe Botschaft — wat is dat för en schöön Bild för den unsichtbor Prozeß, den uns' Herrgott ünner uns Minschen togangen bringen will, wenn he up den Weg to uns is!

Uns' Glieknis: Mit dat Himmelriek hett sik dat jüst so as mit den Suurdeeg:
En Fru nimmt den Suurdeeg, röögt em mank dree Schepel Mehl, bet dat ganz dörchsuurt is.

Dree Schepel Mehl, dat is 'ne Menge! Studeerte Lüüd hebbt rutfunnen. Dat reckt för 50 Pund Broot.
So maakt dit Glieknis uns Moot. Dat geiht hier üm den Gegensatz:
Wenig — un up de anner Siet: veel.
So wenig Suurdeeg — un so veel Mehl.
De Fru, de harr wat to doon.

Uns' Leven is groot un komplex. Wo kann dat beten Gloven in mi allens faat kriegen?
Wo riesig is uns' Welt mit all ehre Probleme, as: Ümwelt, Aids, Krieg, Gewalt, Terror, SARS, Sozialreformen, Arbeitslosigkeit, Överbevölkerung up dissen Globus.

Jedeen Versöök, jedeen Woort vun Freden un de Leev vun Gott is doch bannig lütt dorgegen; en Druppen up'n hitten Steen. Genau dat is dat Bild, dat in uns sitt — ja, ok in mi sülven sitt — en "kleinmütig" Bild, wenn ok realistisch.

Man, dat is keen Druppen up'n hitten Steen, wenn wi still warrt to Gott, wenn wi em söökt un üm Globen un Totruun ringen doot. Jüst dat is dat beten Suurdeeg, wat nödig is.
De Energie vun lütt beten Suurdeeg reckt ut, üm veel Masse un Gewicht to dörchmengen.
De Energie vun lütt beten Globen reckt ut för — — —
Vertruut wi dor doch up, un laat wi dat doch to, dat uns' Herrgott dat Drieven lett.

Woher nehmt wi also so enen Suurdeeg to'n Globen? Wo warrt de unsichtbor Gott sichtbor för uns?
Dit lütt Glieknis helpt uns dorto.
Jesus sülven is so en Stück Suurdeeg — jümmers noch — siet 2000 Johr al.

Vermengeleert wi dat beten mit de groot Menge Mehl, laat wi dat in uns' Hart un Seel to Roh kamen — un en Geist warrt frie sett, de unsen Globen lebennig maakt un na buten siene Wirkung nich verfehlt.
So warrt uns' Geföhl för unsen Herrgott nie — ganz nie — dörchsuurt.

Un wedder mal speelt Fruunslüüd in uns Hillige Schrift ene groot Rull. Dat hebbt se vör Christi Geburt al daan un dat doot se ok hüüt noch. In de dormalige UdSSR weern dat vornehmlich de Fruuns, de — trotz Atheismus un Kommunismus — den Globen 70 Johr lang bewohrt un wieder geven hebbt. Globen, Toversicht.

Ut een Sempkoorn warrt en Boom.
Ut ene Handvull Suurdeeg warrt 50 Pund Broot.
Frohe Botschaft.