 |
|
Bööm Andacht in Grönau, hollen an'n 3.8.2008 vun Pastor i. R. Henning Tappe |
||
|
Du grote Gott, dörch Jesus —
uns leve Vadder! |
||
 |
 |
|
|
||
|
Leve Gemeende!
In de Roeckstraat in Lübeck steiht en wunnerschöön Lindenallee. Nu warrt de Bööm olt. 1869 sind se wohl plant worrn, vör nu bald 140 Johr. Vun disse Tiet an warrt disse Straat na Meckelborg "Roeckstraat" nöömt. De Boomdoktor hett en Diagnose stellt: "Doodkrank! Een vun de
Bööm is doodkrank, de mutt weg. Gefohr!!" Twee Daag later weer nix mehr vun em to sehn.
Weern dat nu Kinner orrer de Öllern? Egal! Se hebbt en Weten dorvun, dat Bööm för uns verpestet Luft groot Bedüden hebbt. In de letzt Tiet sind Bööm wedder "in", as man
hüüt seggt. In de "Lübecker Narichten" warrt
veel dorvun schreven. Lübeck prahlt mit sienen Boombestand, kann
dat wohl ok! Ik erinner mi noch goot an de Johren, wo vele ole Alleen
to Schand maakt worrn sünd. De Autos hebbt Vörfohrt! Dat
weer de Parole. Weg mit de Bööm! Schatten för Peer
und Kutscher bruukt wi nich mehr!
Man up uns schöne Eerd süht dat ok noch anners ut. De Urwald warrt roodt up Düvel kaam herut — un de is al dor. Versteppung und Wööst breedt sik ut! Aver dat is hüüt nich mien Thema. Goot, de Bööm sünd — so as dat fröher ok eenmal weer — wedder Sinnbild för dat Leven worrn. Wenn de Boom wassen deit, denn gifft dat Höpen för de Minschen, man wenn he krank warrt, denn süht de Tokunft för de Minschen swatt ut, so warrt seggt. Dat mutt sik wiesen. De Boom as Levensboom? Is dat so, wo wi doch sünst so modern denken, upkloort Minschen sünd?
Wat denkt sik de Angehörigen, wenn se ehren leven Doden ünner enen Boom to Graff bringt? Leven? Ja, wenn de Bööm ehre gröne Pracht wiest, denn mag dat angahn. Man winterdags, kahl un gries, denn kann ik nich an't Leven denken, denn krüppt dat kolt in mi hoch, dat ik mi schütteln mutt. Kann en Boom mi trösten? Kann he verstahn, wat mi bedrückt? Kann he Mitgeföhl hebben? Bruukt de Minsch, de dalstuukt is, nich minschlich Tospruch? En Wort vun enen, de de Laag vun sien Gegenöver kennt?
Bööm as Schicksal, dor kann ik nich an glöven. Bööm höört so as wi to Gott sien Schöpfung un sünd — dat mutt ik togeven — sien gröttsten un ok mit de schöönsten Exemplare. In de 2. Schöpfungsgeschicht heet dat:
Also: Vun Anfang an keen Goorn ahn Bööm. Und noch bito de Levensboom. Leven, dat is Gott sien Geschäft! De Levensboom is för alle dor.
De Beter vun Psalm 1 seggt uns, wo dat Leven to finnen is. Up kenen Fall dörch en schicksalhaft Verbinnen mit enen Boom, de ja ok blots en vun Gott in en Plant verwannelt Gedanke is. In den Psalm heet dat: "De Minsch sitt an den Born vun't Leven, de up Gott sien Woort hören und sien Hart doran fastmaken deit. So'n Minsch is liek as en Boom, de plant is an'n Beek vull Water und de sien Frucht bringen deit, wenn dat so wiet is." Und dat schüllt wi nich överlesen: "Sien Bläder de verdröögt nich!" Dat gifft dat bi unse Bööm, so old as se ok warrn, nich! Hett de Beter vun den 1.Psalm schon en Ahnung vun en ewig Leven hatt? Hier snackt he ja wohl vun enen Levensboom, mit den he den Minschen verglieken deit, de sien Vertruun up Gott sett. Ja, noch mehr. Ik glööv, de Psalmbeter meent, dat so een in Gott sien Wort gründt Minsch ok anner Lüüd to'n Leven verhölpen kann, em Tospruch un Schutz geven kann.
Ik freu mi över jedeen schönen Boom, man mien Höpen kann ik nich an sien Telgen hangen orrer an siene Wörteln inbuddeln. Mien Höpen up en Tokunft un en Leven, dat mi in Gott sien Riek leven lett, dat hangt an't Krüütz vun Jesus. Gott hett uns en lebennig Höpen schenkt dörch dat Uperstahn vun Jesus vun de Doden. Dat is mien Trost in't Leven und bi't Starven! Ik heff mal en Krüüz sehn, dat vun gröne Bläder ümrankt weer. Ik meen, dat weer in Bad Doberan, in de ole gotisch Klosterkark. Dat sehg gor nich mehr na en Schandholt ut, nee, wat dor gröön utslagen weer, dat wiest up en nie Leven hen. Jesu Krüüzholt as Levensboom. En fein Bild för dat Höpen, dat uns mit Christus verbinnen deit. Amen 7.9.2008
|
