Oorndank

Andacht in Grönau to Oorndank 2006 vun Henning Tappe

Wat weer dat för enen Sommer! För vele Minschen en Ferienspaß, för de Buurn en Grund to'n Klagen. Wi kennt ja all den Snack: "Wat den een sien Uul, is den annern sien Nachtigall".

Wi fiert hüüt Oorndankfest. Sünd wi to kort kamen?
Ik stell ju disse Frag, wieldat ik meen, dat Danken und Denken tosamen höörn. Bevor ik danken do, mutt ik toeerst denken.

So denk ik hüüt doröver na: Bin ik to kort kamen? Sünd Se to kort kamen? Ik laadt Se alltohoop in, ok eenmal doröver natodenken.

Wat hett mi fehlt an't Leven? Dor hett jedereen sien egen Erfohrungen. De Bitt in dat Vaterunser üm dat dääglich Broot, de is — meen ik — bi uns all in Erfüllung gahn. Wi sünd nich to kort kamen! Dorför wüllt wi hüüt danken.

De Ölleren vun uns erinnert sik noch an Tieden, wo dat Broot — wirklich dat Broot — knapp weer. Un uns Mutter hett männichmal up en Schiev verzicht, dat wi Kinner man blots en beten mehr in'n Magen kregen. "Uns dääglich Broot giff uns vundaag", dat weer nich so hen seggt.
Mi is dorbi infullen, dat Jesus in de Wööst groten Hunger harr und he dor seggt hett:
"De Minsch leevt nich vun Broot alleen, nee, leven deit he vun jedeen Woort, dat vun Gott her kümmt." Wat för en Vertruun harr he to sienen himmlischen Vader! Ik glööv, dat Jesus de Wöör ut den 23. Psalm kennt hett:

"Ok wenn ik gahn mutt deep hendal, bang bün ik nich, bang vör dat Lege: Du büst ja bi mi."

Woveel Vertruun harr uns Mutter, dat Gott uns ok in lege Tieden nich alleen laten warrt.

Hüüt weet de Kinner gor nich mehr, wo dat Broot herkümmt. Is ja allens dor, bruukst gor nich mehr to fragen. Is doch schöön! Ja; wenn wi vun't Broot alleen leven kunnen, denn harrn wi in Westeuropa al dat Paradies up Erden. Is man nich so!

Wat maakt wi mit de Schöpfung, de Gott uns Minschen anvertruut hett? Ik fraag mi: Wo geiht dat hen, wenn de Acker nahmen warrt, üm Ersatz för den Dieselkraftstoff wassen to laten, wenn de Wööst in Afrika jümmers grötter warrt? Ik kann mi dormit nich affinnen. Und worüm warrt so vele Deerten groottrocken up Kosten vun de allgemenen Ressourcen, wenn dat Fleesch tonnenwies in de Köhlhüüs lagert un vun een Johr to dat anner ümetiketteert warrt? Und wo köhlt wi uns Atomkraftwerke, wenn dat Water in de Ström in de Sommertiet to warm worrn is? Köönt wi so mit Gott sien Schöpfung ümgahn? Is dor noch wat vun Geweten? Broot in Hülle und Fülle, man ahn Verantwortung vör Gott und de Mitmenschen reckt dat nich!

Dat Woort Jesu, dat de Minsch nich vun't Broot alleen leven deit, hett mi disse Daag nich loslaten. Dat süht mi so ut, wat de Minsch alleen vun dat leven much, wat sien Leven rieker maken deit. Kümmt he dorbi nich rieklich to kort? Jesus seggt, dat de Minsch leven deit vun jedeen Woort, wat vun Gott her kümmt. Ik glööv, dat wi hüüt morgen nich hier in de Kapell weern, wenn wi nich ok dorvun wüssen, dat uns ahn Gott sien Woort wat fehlt. Wi helpt uns gegensietig — as Pasters un so nöömte Laien — Gott sien Woort to verstahn und mit in de nie Week to nehmen — und wenn dat na uns Meen nödig is, ok wiedertoseggen un uns nich to schämen, dat wi Christen sünd. Ik freu mi jümmers över uns gemeensam Andachten. Wieldat dat hüüt dat letzt Mal in dit Johr is, dat wi hier tohoop sünd, much ik allen danken för ehr Kamen und Mitmaken, för de Musik und dat fröhliche Mitsingen und ok för dat Utsmücken vun uns Kapell.

Wat is, wenn Gott sien Woort nich mehr höört warrt? Nehmt wi mal den wichtigsten Satz ut de Bibel:

"Du schallst dienen Neegsten jüst so leev hebben as di sülm."

Hüüt warrt dat verdreiht in: "Fraag di jümmers, wat di dien Mitminsch för enen Vördeel bringen kann."

Und wo blifft dat Vertruun in de Wöör, de de Politikers seggen orrer de Ehelüüd seggen, wenn se denn doch braken warrt? Jesus seggt:

"Seggt ji Ja, denn schall dat ok Ja ween! Und seggt ji Nee, denn schall dat ok Nee ween!"

Wokeen hett noch Tiet, de Kranken to besöken?
Kaamt wi nich to kort, wenn wi Gerechtigkeit blots för uns sülven verlangt?

De Minsch leevt nich vun't Broot alleen! Ok wenn de Öllern allens köpen doot, wat sik ehre Kinner wünscht — wenn se aver keen Tiet för de Kinner hebbt, denn schüllt se sik nich wunnern, wenn se ehre egen Weeg — Afweeg — gaht. De Kinner schüllt Vader und Mutter ehren? Dat gelt ok annersrüm.

Leve Gemeende, ji hebbt markt, dat noch mehr as Broot to uns Leven höört, wenn dat gelingen und vör Gott und de Minschen bestahn schall. Wi bruukt Gott sienen goden Geist.

Oorndank!
Wi dankt Gott för all dat, wat he uns hett wassen laten,
ok för dat, wat mehr is as Broot, so as Leevde un Vertruun.

Amen.