|
Vörweg wat ganz anners: Hüüt
is de 13. August.
An'n 13. August 1961 — vör genau 45 Johr — bu dat SED-Regime
in Berlin ene hoge Muur. De Grenz middenmang un Vaderland — twischen
Priwall un Hof in Bayern, 1300 km lang — warrt to en Festung.
Vör nu schon wedder 16 Johr harr dit dunkel Kapitel in uns' düütsch
Geschicht endlich en End.
De Kommunisten, de nix, gor nix, mit unsen Herrgott in'n Sinn harrn,
weern scheitert. —
Nadenken — un jümmer wedder nadenken !
Un denn gifft dat to unsen Jeremias-Text en passen Psalm:
Psalm 1
Översetten na Karl-Emil Schade
Selig is de Minsch,
de nich geiht in de Spur vun de Gottlosen,
de nich steiht up'n Padd vun de Aftrünnigen,
de nich sitt in 'n Krink vun de Sluderjahns,
de, den sien Hart avers hangt an den Herrn sien Lehr
un sinneert över sien Lehr bi Dag un Nacht.
So en Minsch is liek as en Boom
— plant an en Beek vull Water,
bringt sien Frucht to sien Tiet,
sien Blööd, de verdröögt nich
allens, wat he anfaten deit, dat glückt em.
Avers nich so de Gottlosen:
Kaff sünd de man, wat de Wind wegweiht.
Dorüm warrt nich bestahn de Gottlosen in't Gericht
un de Aftrünnigen nich in de Gemeen vun de Gerechten.
De Herr kennt ja doch de Gerechten ehren Weg.
Aver de Gottlosen ehr Weg, de verleert sik.
Mien Laienpredigt hüüt heff ik na den Text in dree Dele
indeelt. Dat eerst is kort un bündig: De, de veel kregen hett,
vun den warrt ok veel verlangt.
 Kapitel
twee vun mienen Andachtstext:
In den vörlesen Text ut Jeremia un ok in den Psalm-Parallel-Text
geiht dat toeerst üm Lüüd, de sik vun unsen Herrgott
afwendt, un de nix vun em weten wüllt. De Psalmist maakt dat
heel düütlich, wenn he vun Sluderjahns, vun Aftrünnige,
ja vun Gottlose schrifft. Hier spöört wi den Wiesfinger
vun baven, utspraken vun den Propheten Jeremia un den Sänger
un Dichter vun den Psalm —— un doch, dat is schreven vun
Minschenhand.
De Hillig Schrift gifft uns ok jümmers wedder Rätsel up.
— Wer is denn nu gottlos?
Laat uns dor över nadenken.
Över 6 Milliarden Lüüd wahnt up unsen Globus. Dorvun
höört wohl 2 Milliarden to uns Christen, also en Drittel
vun uns Weltbevölkerung — dorto höörst du un dorto
höör ik — man, wat is mit de annern?
De Nordelbisch Karkenzeitung schrifft in ehre letzt Utgaav:
Dat gifft 614 Bundsdagsabgeordnete. Dorvun hebbt sik 209 as evangelisch
meldt, 179 as kathoolsch, 28 konfessionslos, dree sünd islamisch
un de Rest vun fast 200 wüllt keen Angaav maken to ehr Konfessionsangehörigkeit.
Sünd se bang, disse Politiker, de wi ja all mehr orrer weniger
wählt hebbt.
Wo mag dat dormit utsehen in de Parlamente vun Arabien orrer Süüdostasien?
Nadenken in uns christlich Abendland. — Nadenken! 
Doch blieven wi bi uns Staatswesen hier.
Nadenken över dat Grundgesett vun uns BRD, dat datiert vun'n
1949 — un jümmers noch gellt. Lüüd as Konrad Adenauer,
Kurt Schumacher, Carlo Schmidt, Theodor Heuß un anner hebbt
disse Staatsverfaten in de Präambel de Wöör vörweg
stellt: "Im Bewusstsein vor Gott un den Menschen ——"
Im Bewusstsein vor Gott un den Menschen. — Vun den groten Liberalen
Theodor Heuß warrt seggt, dat he keen Kark tohöört
hett. Un wedder: Nadenken — — —
Nu strieden se sik in de grote EU ok dor üm, ob de Gottesformel
in Ehre Verfaten ehren Platz kriegen sall orrer nich — ehren
Platz an erste Stell.
Uns Pastorendochter Angela Merkel sett sik dorför in. 2007 warrt
se dat eerst Halfjohr EU- Präsidentin
sien. Warrt se denn wohl 25 verschieden Staaten ünner enen Hoot
kriegen? Un dat in't Bewusstsein vör Gott un den Menschen —
EU—Verfaten, christlich Abendland — Wi sünd ja multikulturell,
global, liberal — aver wo blifft uns christlich Identität?
Jeremia seggt knallhart:
Verfluucht de Minsch,
de sik up Minschen verlett un meent,
dat sien Kraft in em sülven liggt,
den sien Hart aver vun Gott nix weten will!
Un nu noch en Letzt to den tweten Deel vun mien Gedanken:
In den vergahn Maand hebbt mien Fru un ik de angenehm Bekanntschaft
mi en Pastor-Ehepoor vun de Frie-Lutherisch-Kirch maakt. Se hebbt
sik beid intensiv mit den Koran utenannersett. Se hebbt faststellt,
dat dor nix binnen steiht vun Leevde, Höpen un vun Toversicht,
Tovertruun.
Wi weet all vun de slimm Tsunami-Katastroph an'n 26. Dezember 2004.
De groten un lütten Spenden för de Not sünd meist gor
nich vun de asiatisch Anrainerstaaten kamen. Worüm denn nich?
Un graad in disse Daag hebbt wi höört vun dat plaant —
aver afwendt — Attentat, dat vun London utgahn sull. — —
— Upatmen. — Is ja nu doch nix passeert.
Dor is nu aver noch de Libanon-Krieg un Irak, dit gottlose Morden
vun beid Sieden. En Booktitel fallt mi dorto in, vun den Jesuitenschöler
un CDU-Politiker Heiner Geißler: "Was würde Jesus
dazu  sagen?!"
Leve Gemeen, heff ik hier nu allens to swart maalt? Geiht uns dat
nix an? Mütt ik mi villicht entschülligen?
Wat blifft uns armen Stackels denn?!
Uns blifft Leevde, Höpen, un Tovertruun — un jümmers
wedder de Leevde.
Mit Jesus Christus is dat an't Licht kamen. Al de Propheten ut dat
Ole Testament hebbt uns em ankünnigt: Jesus Christus. He sall
uns jümmers wedder froh un dankbor maken ok in griese Tieden.
Ik wörr hier an disse Stell nich dorvun snacken — ja, ik
wörr mi hier gor nich henstellen, wenn ik dat nich sülven
beleevt harr.
So kaam ik nu to den dritten Deel vun
miene Sünndagmorgen-Gedanken.
Jeremia seggt:
Veel Segen ruht aver up enen Minschen,
de up Gott sien Tovertruun sett un sik bi em bargen deit!
Un nu kümmt dat schöne Bild:
De is as en Boom, de an de Au plant is.
Den siene Wörteln sik reckt na de Beek.
de bruukt nich bang to wesen, wenn de Hitten kümmt;
Seine Bläder blieven gröön.
He maakt sik keen Sorg, wenn dröge Tieden kaamt;
He bringt sien Frucht Johr för Johr.
 So
is uns Bibel vull vun Biller. Över 30mal kümmt en Bild vun
Bööm in de Bibel vör. Biller vermittelt dat Wort, dat
Wort vun unsen Herrgott.
De Boom, en Teken för Höpen un för Toversicht.
Enen gräsig hitten Sommer hebbt wi meist achter uns, wi harrn
lange Tiet kenen Regen. De Suurkirschenbööm hebbt liekers
rieklich Erdrag tostannen bröcht, un de Appelbööm in
unsen Goorn hangt vull. För mi is dat as en Wunner — na
disse lange dröge Tiet.
Uns' Bööm schenkt uns Schatten, se geevt uns Schutz, un
se geevt uns de Luft to'n Atmen. Se sünd de Lung för uns
Welt. Se produzeert Suerstoff för di un mi. Un dorto gifft dat
de schöne Utsaag:
Bööm köönt ahn uns Minschen leven,
aver wi Minschen köönt nich ahn de Bööm leven.
De Bööm sünd as uns Klima-Anlaag. Hier üm uns
lütt Kapell staht de groten ollen Linden. Linden köönt
över 1000 Johr olt warrn, se warrt bet 30 Meter hooch.
Al in de Schöpfungsgeschicht findt wi dat Bild vun den Boom —
also, vör Adam un Eva weer de Boom al dor.
 Man
ok dat: De Wald, de Bööm sünd bedroht. Afgase, Rodung
noch un noch, vör allen in de tropisch Welt — — —
Is ok uns Christenheit bedroht?
Trotzdem, uns blifft Höpen, uns blifft Toversicht. Hollt wi dat
doch fast!
Na 1945 weer meist de ganze Harz roodt, so ok hier vör uns Döör,
de Falkenhusener Wald. De velen Lüüd bruken Brennholt. —
Ok dat SED-Regime hett grote Schneisen in de Grenz-Wälder haut,
so ok hier an de Grenz vun Lauenborg to Mecklenborg, Schaalsee-Gebiet.
Nu aver — na 15 Johr — sünd disse Schneisen to en Natur-Paradies
worrn. Ok de Harz is al lang wedder en groten Wald. Allens is wedder
towussen. — Dor beweegt uns Dank.
De Boom, de Bööm — jümmers wedder
in de Bibel as Bild, as Teken för Höpen un för Toversicht.
Laat uns Christenlüüd Bööm sien,
Schatten un Schutz spennen för unsen Nächsten,
plant an en Beek vull Water, so as Jeremia dat seggt, denn warrt wi
ok de sworen un de legen Tieden meistern un en Teken sien för
all de, de meent, dat gifft kenen Gott.
So laat uns — as Minderheit — doch en Teken sien!
Amen.
|
