Verloren Schaap, verloren Groschen

Andacht, hollen in Grönau an'n 20. Juni 1999
vun Adolf Kindt †

To em kemen överall Lüüd vun'n Toll un verloren Sünders un wullen bi em tohören.

Dor knurren de Pharisäer un de Schriftgelehrten över.
"Disse Mann", so sään se, "de gifft sik mit Sünder af, un he sett sik sogor mit ehr to Disch."
Do vertell he ehr dit Glieknis:

"Wenn een vun juuch 100 Schaap hett un en dorvun löppt weg, lett he denn nich de 99 up de Weid un söcht solang na dat ene, dat sik verlopen hett, bet he dat funnen hett?
Un wenn he dat funnen hett, denn nimmt he dat up siene Schullern, un he freut sik.
Un wenn he tohuus dormit ankümmt, denn röppt he siene Frünnen un Naverslüüd tohoop un seggt: "Freut juuch mit mi, ik heff mien Schaap wedderfunnen, wat mi weglopen weer!"
Dat will ik Juuch seggen: Jüst so geiht dat in'n Himmel to! Dor freut se sik mehr över enen Sünder, de in sik geiht, as över 99 Fraame, de dat nich nödig hebbt, in sik to gahn!"

Orrer dor is en Fru, de hett teihn Groschen, un en dorvun kümmt ehr weg. Stickt se denn nich en Licht an un feegt dat Huus ut? Un se söcht gründlich, bet se em funnen hett!
Un wenn se em funnen hett, denn röppt se ehre Fründinnen un Naverschen tohoop un seggt: "Freut juuch mit mi, ik heff den Groschen wedder, de mi wegkamen weer!"

Un dat will ik juuch seggen: Jüst so groot is de Freud bi Gott sien Engels, wenn en Sünder in sik geiht."

Jeder verleert mal wat, un nich jümmers markt man dat glieks. Wenn wi dat wies warrt, kümmt de Unruh över uns; wi warrt hibbelig. Ik warr jedenfalls meist wild, wenn ik wat verloren heff un nich wedderfinnen kann. Dat lett mi keen Ruh; ik mutt solang söken, bet ik dat wedderfunnen heff. Allens anner is mi in dissen Moment eendoon. Avers ik freu mi ok ganz bannig, wenn ik dat denn wedderfunnen heff.

Wat köönt wi nich allens verleern. Nich blots Saken, de uns tohöört, Besitz und Geld. Wi köönt gode Frünn verleern, wenn wi se vergrellt, wieldat wi mit uns' Wöör nich richtig ümgahn sind. Wi sind ja nich immer pingelig mit dat, wat wi seggt un markt männichmal eerst later, wat wi mit en falsch Wort anricht hebbt. Üm dat Vertruun von den Fründ wedder to finnen, mööt wi uns en Barg Möh geven. Dat is nich noog, wenn wi uns entschuldigt, nee, wi mööt dörch uns Doon bewiesen, dat wi dat ernst meent.

Wi köönt uns Vertruun verleren. Kiekt wi uns blots de Politik an. Na de letzte Wahl weern wi de Meen, dat schull allens beter un gerechter togahn. Wat wi nu jeden Dag höört un leest, dat lett twiefeln. Dat, wat wi hüüt över Rentenreform, Krankenreform un Ökostüür höört, kann morgen all wedder ganz anners ween. Dor kümmt man ganz dörch'nanner. Keeneen weet, wat nu gellen schall.

Ok in dat Glieknis von dat verloren Schaap is wat verloren gahn. Glieknisse findt wi jümmers wedder in de Bibel. Jesus hett se de Lüüd vertellt, dormit se beter verstaht, wat he ehr seggen wull. Wenn ik mi so vörstell, ik weer de Harder von hunnert Schaap, denn harr ik wiss mien leve Not, de Schaap ut'neen to hollen.
As lütten Jung hett mi dat schon imponiert. Mien Grootvadder weer Schäper. Wenn he den ganzen Dag mit de Schaap dörch de Feller trocken weer, un he keem avends wedder na Huus, denn müß he vertellen, wat so dagsöver passeert weer. Un he harr en Barg to vertellen. He kunn genau dat Schaap rutgriepen, dat dagsöver nich recht freten harr, un wüß denn ok, wat em woll fehlen kunn. Un en anner Schaap, dat en poor Daag nich so recht up'n Damm weer, harr he in't Oog hatt un wüß, dat em dat wedder beter güng. Un de mit de swatte Bless an de Nääs harr sik woll wat mank de Tehen pedd, dor wull he nasten noch mal nakieken. Ik heff mi blots wunnert, wo he de Schaap so ut'neen kennen kunn. Man soveel weer mi wiß, wenn em en Schaap weglopen weer, dat harr he wiß markt un dorna söcht, bet he't funnen harr. Dörch dit Beleven fallt mi dat licht, dit Glieknis to verstahn.

Jesus will uns seggen, so as de Schäper sien Schaap, so hett Gott uns in't Visier. He lett ok mal wat to, wat wi nich verstahn köönt. Dat nehmt wi em männichmal övel. He lett uns lopen, wenn wi meent, wi bruukt em nich. He kiekt gedüllig to, wenn wi mal vun'n Weg afkaamt, wenn wi meent, dat geiht ok ahn em, ahn sien Wort, ahn Gottesdeenst un ahn Gebeet. Wi laat uns drieven un jagen un verheddert uns dorbi. Man Gott lett uns nich ut de Oogen.

Dor mutt ik mal von en Beleven vertellen. Wi seten bi Sünnenschien up de Terass von en Café un harrn uns en Tass Koffie bestellt. An den Disch blangenbi seten twee öller Fruun, de sik en Barg to vertellen harrn. Ik bin wiss nich negierig, man dat kreeg ik denn doch mit; de en Fru vertell, dat en junget Poor heiraadt harr. De jungen Lüüd weern ut de Kark uttreden, wullen avers doch in de Kark Hochtiet fiern. Se müssen denn ja wedder in de Kark intreden, wat se ok maakt harrn. Dat weer ene schöne Hochtiet west mit Glockenlüden, Orgelspeel un den Segen vör'n Altar, ene richtig schöne Hochtiet, un all weern tofreden. Man, veer Weken na de Hochtiet harrn sik de beiden Bruutlüüd wedder vun de Kirch afmellt, se wullen de Karkenstüür sporen. Se harrn dat ehre Öllern nich vertellt, den Moot harrn se nich, man in de Stadt, wo se wahnen, weer dat doch bekannt worrn.
Wat schall een dorto seggen?
Dor passt uns Bibeltext överhaupt nich:
"Freut juuch mit mi. Ik heff mien Schaap wedderfunnen, wat mi weglopen weer."
Mi dücht, disse beiden hebbt mit den Globen nix in'n Sinn, un dat maakt mi nadenkern, ja meist trurig. Egentlich sind dat ja man ganz arme Stackels.

Wi mööt Gedüür hebben mit de Lüüd, de afsiets staht. Gott hett ok Gedüür mit ehr. Jesus hett sien Leven dorför insett, de Minschen den rechten Weg to wiesen. Un wenn wi mal enen Ümweg maakt, schaadt dat nix, de Hauptsaak is, wi findt den Weg.
Laat uns de Lüüd söken, de von Weg afkamen sind, so as dat verloren Schaap.

"Dat will ik juuch seggen: Jüst so geiht dat in'n Himmel to! Dor freut se sik mehr över enen Sünder, de in sik geiht, as över 99 Fraame, de dat nich nödig hebbt, in sik to gahn!"

Amen.