Höpen un Vertruun

Andacht in Grönau, hollen an'n 7. September 2008 vun Pastor i. R. Reinhard Reetz

Dorüm geevt juuch Höpen un Vertruun nich up! Denn dat warrt juuch rieklich betahlt warrn.
Je schüllt blots den Moot nich verleern un de Last ruhig wieder drägen, denn dot ji Gott sienen Willen un kriegt toletzt ok dat, wat he juuch toseggt hett.
"Dat duurt ja blots noch korte Tiet, ji köönt de Daag meist tellen — denn kümmt de, de dor kamen sall, un he warrt sik nich lang uphollen.
Un denn warrt de, mit den ik tofreden bün, ut den Gloven dat Leven hebben. Wenn he aver nich Stand höllt, denn hett mien Seel keen Freud an em."

Plattdüütsch na Johannes Jessen

"Geevt juuch Höpen un Vertruun nich up!"
Dat is schreven worrn an ene Gemeende, de hart tosett un verfolgt wörr. Bi vele weer ok dat groot Begeistern afköhlt, ehr Gloven weer lahm worrn un se wullen sik vun em afwennen, wiel nich dat passeern dee, wo se up töven: Gott sien Riek up de Eerd. Se wullen allens hensmieten. Hett ja doch keen Sinn un bringt nix in!

Vertruun. Bild: geralt / Pixelio

"Hollt man dörch, blievt dorbi, dat warrt sik för juuch verlohnen!" So warrt se nu upropen.

Aver hett sik dat verlohnt? Hebbt nich dusend un averdusend Minschen dorför starven müsst, dat se versöcht hebbt dörchtohollen?

Dat wichtigst Woort in unsen Text is up griechisch Parresia un heet översett: Frien Moot, aver ok Vertruun, Toversicht un Moot to'n Gloven kunn een dor ut lesen.

Vertruun. Bild: geralt / Pixelio

De Minsch hett bi sien Geburt en Uurvertruun mitkregen. Dat lütt Kind vertruut dor up, dat sien Moder em bewohren warrt un wat to eten gifft. In de Familie vertruut een den annern, dat se all tosamenhollen und föreenanner instahn. Wi all vertruut dor up, dat wi uns up de Natur un uns Welt mit ehren Afloop verlaten köönt. Wi vertruut ok den Busfohrer, de uns in de Stadt bringt, den Arzt, de uns behanneln deit. Wi maakt Erfohrungen, de wi uns nich besorgt hebbt, de uns schenkt sünd. Leevde, Hölp, Schönheit vun Minsch un Natur, Segen. Dat allens kunnen wi beleven, ahn dat wi glöven orrer twiefeln. Wi bruukt uns blots an dat Leven hentogeven. Ahn Uurvertruun gifft dat keen Leven.

Aver du kannst dorbi ok bannig biester gahn, dien kindlich Totruun kunn utnützt un tüüscht warrn. Un denn warrst du achterdenkersch. Kinner, de ehr Uurvertruun dörch ehre Öllern orrer anner Minschen twei maakt is, de kaamt lang nicht klor mit ehr Leven, wiel dat se enen Schock wegkregen hebbt.

Terroranslag. Bild: Wikimedia Commons

De Minschen up de ganze Welt hebbt an'n 11. September — dat is nu all 7 Jahren her — enen depen Schock kregen. Dörch de beesterlich Gewalt vun de Terroristen is ehr Sülfsvertruun ümslagen in Bangigkeit. — Wo büst du up de Welt noch seker?

Man in Bangigkeit kann de Minsch nich bestahn. He bruukt wedder nie Vertruun. Dat kann wedder upbuut warrn. Nich dörch Kröpelskraft un Waffen, mit de ik mi klotzig dörchsetten un upwiesen will, wer de Herr up de Welt is. Dat hett nienich Freden up disse Eerd bröcht, blots noch grötter Elend.

Ünner uns Christen un in uns Gemeenden gifft dat vele, de ratlos worrn sünd un nich weet, wat mit unsen Gloven warrn sall. Se sünd bang, wiel dat jümmers weniger Minschen de Gemeenden tohöört, dat de Kark in't öffentlich Leven jümmers weniger wat to seggen hett un vele Minschen in uns Gesellschap vun unsen Gloven un vun Christus gor nix mehr weet — un ok nix weten wüllt. So verleert se ok dat egen Tovertruun orrer sünd dorbi, dat wegtosmieten. De een warrt jümmers swiegsamer un passt sik an, de anner, de störrt sik in överdriven egen Maakerie. Wo licht kunn dor een den verkehrten Weg inslaan un to'n Fundamentalisten warrn.

Wenn een sien Gott-Vertruun verlorn hett, denn mööt vörsichtig nie Brücken buut warrn, dat he ene niege Chance kriggt, sien Vertruun wedder trüch to gewinnen. Dor mutt miteenanner in de Gemeenschap reedt warrn. Ja, ik weet: veel Gedüür is dorbi nödig. Ok mutt ik wies warrn, wat de anner sien Menen is, wo he sien Toverrtruun fast maken deit.

De Kommunist Lenin hett seggt: Vertruun is goot, man Kontrull is beter. Aver Kontrull hett nix to doon mit Leevde un Minschlichkeit. Un blots dor up kann sik Vertruun wedder upbuun. Dat bruukt Tiet to 'n Wassen, veel Tiet un enen langen Atem. Veel Kraft liggt in de Roh, de du di günnen deist — aver ok den annern.
Dorbi geiht dat nich üm blindes Vertruun. "Oogen to und dörch!" Nee, de Christ kiekt klor vörut, he hett en Vertruun, dat enen fasten Grund hett. He gründt up de Aart un Wies, wo up Jesus vertruut un leevt hett, un up de Tosaag, de Gott all Minschen dörch em geven hett.

Mattias Claudius hett an sien Söhn Johannes schreven:
"Dat steiht nicht in dien Macht, dat dat Gode to 'n Sieg kümmt. Dien Saak is blots: dat Gode doon und dor up vertruun, dat Gott an 'n End dor enen Sieg ut maakt. He föddert un bruukt dien Mitmaken, man de Segen, de kümmt vun baben."

De eersten Christen, de hebbt dor up töövt, dat Jesus Christus wedder kümmt, dat dat Böse upletzt utreten un Gott sien Riek upbuut warrt. Man as dat in ehre Tiet nich wohr worrn is, dor hebbt se meent, de Gloven harr keen Sinn, he lohn sik nich!

De Grüvler. Plastik: J.Friede, Foto: R.Witzke

Aver in uns Text steiht schreven:
"Geevt juuch Höpen un Vertruun nich up, denn dat warrt juuch rieklich betahlt warrn!"
Wat meent dat: "betahlt warrn"?

Meent dat: De dörchholllen, de kriegen en beter Leven na den Doot? De kaamt in den Himmel? Wo gefährlich disse himmlisch Verdeenst-Gloven is, dat wiesen uns up de Sülfsmoord-Attentäter mit ehren islamischen Gloven. Se meent, up disse Wies kaamt se in den Himmel. Dor töven vele feine Deerns up ehr.

Und wo verstaht wi Christen dat Woort ut de Apenbarung 2, 10:
"Bliev tru bet to 'n Dood, denn warr ik di den Levenskranz schenken."
Ik verstah dat so: Wenn ik in mienen Gloven dörchholl, wenn ik mi to Jesus Christus hollen do, sodann bliev ik mi sülven un Gott truu und ik heff dat Geföhl, dat ik nich den Steert introcken heff un de Saak vun Jesus Christus nich verraden heff.
So hebbt wi dat höört in dat hütig Evangelium:
"Gott hett uns doch keen Geist schenkt, de verzaag un bang maakt, nee, enen Geist vull Kraft, vun Leevde un Tucht."

Enen Dag na dat fehlslagen Attentat up Hitler — an 21.7.1944 — hett Dietrich Bonhoeffer in dat Gefängnis schreven — un blots he kann so schrieven, wiel dat he dat ok ümsett hett:

Nicht das Beliebige, sondern das Rechte tun und wagen,
nicht im Möglichen schweben, das Wirkliche tapfer ergreifen,
nicht in der Flucht der Gedanken, allein in der Tat ist Freiheit.
Tritt aus ängstlichem Zögern heraus in den Sturm des Geschehens,
nur von Gottes Gebot und vom Glauben getragen,
und die Freiheit wird deinen Geist jauchzend empfangen.

Frieheit. Bild: Thomas Blenkers/Pixelio

Wi willt dor rin: Bild: Kurt Bouda/Pixelio

Dat is nich so, dat so en Gloven un Vertruun nich jümmers hart up de Proov stellt warrt. Twiefel is jümmers ok dorbi. Aver wenn ik den mit Gott sien Help överwunnen heff, denn so kunn ik wedder uprecht gahn und fröhlich danzen. Ja, mien Gloven, dat is mien gröttst Schatz: Gott — alleen he höllt mi in siene Hannen un treckt mi dörch miene sworen Tieden. Dat maakt mi glücklich un dor bün ik an dat Teel vun mien Leven kamen, ok wenn dat üm mi rüm suust und bruust. Dat is mien Lohn, mien Levenskranz, un de Himmel is hier mirrn in disse Tiet un mien Leven.

Dat kunn een egentlich blots singen:

Tob man, Welt un spring,
ik stah hier und sing
in fein seker Roh.
Gott sien Macht
höllt mi in acht.
Eer und Mächten mööt verstummen,
ok wenn se noch so brummen!

De Anker. Bild vun Rudi Witzke

Amen.