Zachäus — een vun uns

Andacht in Grönau, hollen an'n 1. Juli 2001 vun Adolf Kindt

Neeschierig weern de Lüüd al jümmers; fröher un hüüt. Wenn dor mal so en Staatsmann kümmt, dennso loopt en Barg Lüüd hen un wüllt em sehen. Faken gifft dat en groot Drängeln; all wüllt se in de eerste Reeg stahn un den Gast ganz ut de Neegde sehn, an'n leevsten em de Hand drücken un villicht ok noch en Wort mit em snacken. Ik bün vör vele Johren ok mal henlopen, de damalige Bundespräsident Lübbcke keem na Lübeck; un en anner mal, dor keem Willi Brandt na Lübeck. Neeg ran kamen bün ik nich, man ik heff de mal leibhaftig sehn. Dat heff ik nich vergeten.
Un woveel Lüüd kaamt jichtens up den Petersplatz in Rom tohoop, blots, üm den Papst to sehen. Wi hebbt dat hüüttodaags eenfacher, wi köönt so'n Lüüd in't Fernsehen ganz neeg bi sehen. Man, dat is doch nich so, as wenn man se sülm gegenöver steiht.

Ik kann mi dat goot vörstellen, wie dat den Zachäus dormals gahn hett. He weer de Böverste vun'n Toll, un he weer en rieken Mann. He müss för de römischen Besatzer dat Geld indrieven un kreeg dorför en goot Gehalt. Geldindriever sünd in't Volk nich so beleevt, dorüm much he sik ok nich so mank de Lüüd stellen. Dorto keem, dat he man recht lütt weer, un so ok mank de velen Lüüd keen Chance harr, Jesus to sehn. Mehr wull he nich; he wull em blots mal sehen. Wull kieken, wat dat för en Mann weer, von den de Lüüd so veel snacken. He wüß, up wat för'n Weg Jesus gahn wörr, he güng vörut, un wegen en gode Utsicht kladder he up enen Muulbeerboom. Nu kunn he nix mehr verpassen.

Man denn keem allens anners, as he sik dat vörstellt harr. Jesus reep em bi sienen Naam un sä to em, he schull gau rünnerkamen, "denn ik mutt hüüt in dien Huus kamen." Wat mutt Zachäus för enen Schreck kregen hebben! Jesus kennt em, kennt sienen Naam, un he will in sien Huus. He hett sik wiß ertappt föhlt un dat slecht Geweten hett em quält. Harr he sünst togeven, dat he dat mit dat Geldindrieben nich jümmers richtig maakt harr? De Hälfte von sien Vermögen will he de Armen tokamen laten, und de, de he toveel afknööpt hett, will he dat Veerfache wedder geven.

Up sien Deenststell weer he sachs wichtig un harr mit'n Barg Minschen to doon. Man sünst weer he doch en armen Stackel. Nüms wull wat mit em to doon hebben; keen besöch em mal. He stünn buten vör. Un de Lüüd menen, he harr dat nich anners verdeent.
Dat Jesus nu jüst in sien Huus geiht, kunnen se nich verstahn.

Un wo süht dat hüüt ut? Nich allens steiht in de Hüüs un in de Familien to'n besten. Up'nanner togahn is ut de Mood kamen. In de groten Wahnhüüs leevt männichmal 50 un mehr Familien ünner een Dack, man de een kennt den annern kuum. Un de Lüüd kümmert sik nich üm ehre Navers, nee, se gaht sik ut'n Weg. Goden Dag seggen doot se ja noch, wenn se de Navers drapen doot; man mehr nich. Jedereen quäält sik in sien eegen veer Wännen mit sienen Kummer, siene Sorgen un Ängste alleen af. Dor is veel twei gahn in uns Gesellschaft, un wi kriegt dat nich up de Reeg, dat to ännern. Jeder töövt dor up, dat de anner mal ut sik rutkümmt, blots keeneen maakt sülven den Anfang. Un wenn denn noch Utlänner mit ünner dat Dack wahnt, warrt dat noch leger.

Up'n Land, in de Dörper is dat noch en beten beter. Ik seh dat in uns' Familie, vun de vele in en Dörp wahnt. Dor hollt de Lüüd mehr tosamen, draapt sik mal, snackt mit'nanner, helpt sik gegensietig. Wenn en runden Geburtsdag fiert warrt, is meist dat ganze Dörp dorbi. Un de Lüüd weet goot över eenanner Bescheed. Sowat kennt wi in de Stadt meist nicht mehr.
Meist - man, wenn wi mal würklich in Not un Bedrängnis kaamt, denn geiht dat ok in de Stadt anners. Wi hebbt dat beleevt in den "Sneekatastrophen-Winter" 1978/79. Vele köönt sik dor noch an erinnern. Storm, Hoochwater an de Ostsee un meterhogen Snee hett uns to schaffen maakt. Strom un Gas geev dat nich. Dat Leven harr sik över Nacht ännert. De Lüüd kemen sik gegensietig to Hülp. De Heizung güng nich mehr, un mit dat Eten kaken harr man sien leve Not. Blots de, de noch enen Herd in de Köök stahn harrn, de man mit Holt und Brikett heizen kunn, de kunnen noch en warm Eten up'n Disch bringen. De Lüüd marken mit'nmal, dat se up'nanner anwiest weern. Jeder hett hulpen, wo he kunn.
De Autofahrers, de in'n Snee steken bleven, fünnen en Ünnerkamen in dat nächste Huus. Een stünn den annern to Siet. Tohoop hebbt de Lüüd den meterhogen Snee vör de Hüüs un vun de Straten un Weeg schippt. Dat weer en groot Gemeinschap, ahn Ünnerscheed na Rang un Namen. Männich Lüüd hebbt dormals Fründschaft funnen. Dat weer - bi all de Not - en feine Saak.

Ok bi dat Hoochwater an de Oder vör en poor Johr weer dat so. Dor hett nüms seggt, mit den will ik nix to doon hebben, laat den man sehn, wo he alleen klar kümmt. Ne, all hebbt se sik gegensietig hulpen. Dat weer ganz selbstverständlich, güng von ganz alleen, ahn groot Wöör. Man denn, wenn de Not vörbi is, denn is faken nich alltoveel von dat "Mit'nanner" nableven.

Wat seggt uns nu de Bibeltext?
Butenvör stahn schall nüms. Zachäus nich, un wi ok nich. Zachäus leep Jesus entgegen, blots üm to sehn, wat dat för een weer, vun den de Lüüd so veel snacken. Up Jesus inlaten wull he sik nich. Dorüm kladder he ok up den Muulbeerboom. Man jüst dat Gegendeel passeer. Jesus reep em bi Namen un wull sien Gast ween.
So geiht dat hüütodaags vele Christen: sik afsiets von de Kark stellen, blots nich up wat inlaten. Dat is veel eenfacher, up de dor baben to schimpen, as sülm Verantwoortung to övernehmen. 'keen sik för de Kark insetten deit, de warrt faken minnachtig ankeken. Sik "outen", as man hüüt wohl seggt, doot sik de Lüüd över all Saken, blots nich in Angelegenheiten von de Kark. Un dorbi wörr uns dat goot doon, wenn wi uns as Christen bekennen.
Up den Karkendag in Frankfurt hebbt wi sehn, dat gifft veel Lüüd, de sik as Christen to erkennen geevt. Dor weern vele Politiker un Persönlichkeiten mank, vun de man dat meist nich vermoden weer. Avers up so'n Karkendag is dat wohl wat anners. Dor weet man, dat man ünner Lüüd is, de de sülven Interessen hebbt. Ik finn dat blots schaad, dat vun de Beleevnisse un vun de Stimmung up'n Karkendag so wenig na uns in unsen Alldag röver kümmt.

Wenn bi uns en Karkenvörstand to en Sitzung tohoop kümmt, is dat, wat up den Karkendag behannelt worrn is, keen Thema. Dor geiht dat toeerst jümmers üm Geld, dat achter un vörn nich recken deit. Un denn warrt dor lang över diskureert, wat en Grill anschafft warrn schall, un wat dat denn för en ween schall, orrer wat man bi't nächste Gemeindefest en Spaanfarken grillen schall, orrer wat dat ok 'ne Braatwust deit.
Över en Thema ut de Bibel to snacken, dorto is keen Tiet mehr. Un dorbi hett uns de Karkendag doch Themen vörgeven, över de to snacken sik lohnt. Man dor hebbt wohl de mehrsten keen Interesse an. Wi hebbt so veel Saken, de uns wichtiger sünd. Uns' Arbeit, ja, de is uns wichtig, de Kass' mutt stimmen. Man, so richtig Spaß an de Arbeit hett hüütodaags nich jeder mehr. Spaß hebbt wi an de Freetiet, den Urlaub un dat Hobby. Dor geevt de Lüüd allens för her.

En Ehrenamt övernehmen, woto? Dor kannst blots Arger mit kriegen un betahlt wart ok nix dorför. Sik üm den Naver kümmern, woto? Kümmert de sik denn üm mi? Wenn wi uns hüüt för wat insetten doot, denn mutt sik dat lohnen, mutt dor wat bi rutkamen. Ik will nu nich seggen, dat dat keen Lüüd mehr gifft, de en Ehrenamt övernehmt. Gottloff hebbt wi en ganz Reeg von Lüüd, de sowat geern doot, un de en Barg Tiet dorför upwennt. Dat is man goot! Ahn Ehrenamtliche seeg dat in uns Kark ordentlich wat leger ut.

Zachäus weer ja man blots neeschierig, he wull blots mal kieken. Man, mitn'mal is he de Hauptperson, dreiht sik dat üm em.

Jesus is ünner uns. Stellt juuch mal vör, he snack uns mitn'mal mit unsen Naam an. Wi, de wi afsiets staht, sind denn in'n Mittelpunkt. Uns warrt denn sachs ok uns Sünden infallen, denn wokeen hett schon jümmers allens richtig maakt? Un Jesus seggt denn:
"Vundaag is dat Heil över dit Huus kamen! Ok du büst ja een vun Abrahams Kinner! Dorto is de Minschensöhn doch kamen: He will dat söken un redden, wat verloren is!"
Dat stünn uns goot to Gesicht, wenn wi ok so denken un hanneln dään. Wenn wi ok to de, de afsiets staht, seggen kunnen:

"Kumm, bliev bi uns, nich, wieldat du so goot un wi so grootardig sünd;
nee, wieldat wi all Gott sien Kinner sünd."

Amen.