Up'n Barg vun de Oliven
De Fastentiet is för Christen en Tiet vun Nadenken un Besinnen

vun Rudi Witzke

Unweder. Bild: Sensenmann/Wikimedia Commons

Unweder bruut sik an de Kimm tosamen. Jesu Maten ahnen, dat Leges sik afteikent. Nau so bedenken wi uns in de Fastentiet. Wi weiten, dat Ostern kümmt un wi wat updragen kregen hebbt:

Du truue Gott,
in Vertruun up di beginnt wi
de veertig Daag vun de Ümkehr un Buuß.
Giff uns de Krääfft to christlich Lebenswies,
dat wi dat Lege mieden
un mit all unsen Willen dat Gaude daun.


Bet Fage. Jerusalemer Bibellexikon

Hierher schickt uns Herr sien Maten, dat se em an'n Grööndunnersdag een Eselin hålen.

Oliven. Rainer Deml/Wikimedia Commons

Olivenbarg. Abutoum/Wikimedia Commons

Goorn Gethsemane. Derros avi/Wikimedia Commons

Enkelte Olivenbööm in'n Goorn Gethsemane. Fotos R.W.

Na de Tiet in Bethanien tröök Jesus mit sien Maten wieder. Se kemen noch neger na Jerusaleem.
Vun dat Dörp Bet Fage kunnen se na'n Olivenbarg un över de Stadt Jerusalem seihn. To Föten vun den Olivenbarg stünnen ole Olivenbööm in den Goorn Gethsemane. De kannst hüüt noch seihn. — Dor weer nachtens en gaude Eck för'n Slaap to finnen, wenn een överhaupt slapen kunn.
Jesus aver güng alleen up den Barg un beedte to sienen Gott Vadder. He wüßt, dat hei starven müßt.
Up'n Ölbarg is dat in de Nacht Barg still, musingstill. Dor beedt en Minsch, de weit, dat se em piesaken un ümbringen warden. Hei ward still vör sienen Vadder —. Un so willn wi dat ok hollen un glöven:

Bliev man still,
Gott sien Will
hett ok Di utwählt.

In uns Denken un Föhlen köönt wi mit unsen Herrn sien, mit em gahn köönt wi nich, hei aver för un mit uns. Dat kannst nich verstahn, dat mutt een glöven. Un wenn du kannst, glööv, dat een Engel di helpen kann.

Jesus beedt in Goorn, Carl Hinrich Bloch

Jesus beedt in Goorn Gethsemane, na Ludwig Cranach

De Daag vun't Stillsien un Besinnen un Beden sünd alltiets swore Daag. Hei wüßt, wat em bevörstünn. Liekers kaamt em Twievel. He sää: "Mien leev Vadder. Allens is di mööglich! Laat düssen Kelch an mi vörbigahn! Aver dat schall ja nich na mienen Willen gahn! Ik will mi fügen in dat, wat du mi upleggen deist."

Un de Maler wiest uns dat: Dor is en Engel üm em, denn so veel Kräfft kann Jesus bloots mit Engels Unnerstütten hebben.
Un so is dat denn woll ok mit uns. Bloots denn köönt wi dat allens ahnen un deip in uns Hart nehmen, wat de negsten Daag un Weken passeert, wenn Engel uns de Kräfft un de Sicht geven. Denn köönt wi villicht mit Monika Berlitz glöven, wo wi so oft twieveln:

Meern in mien Schuld hålst du mi af,
seggst: "Ik heff die leif,
ik maak di frie,
ik maak di nie."

Meern in mien Angst
Röppst du mi tau und seggst:
"Ik heff di leif.
Ik holl di fast.
Ik bün di jümmer nåh."

Jesus beedt in Goorn Gethsemane. Albrecht Altdorfer, 1510