|
De Gnaad vun uns Herrn Jesus Christus
un
de Leevde Gotts un de Gemeinschaft vun
den hilligen Geist wees mit Se.
Amen.
Sabine:
Leeve Gemeend,
in den hüüdigen Predigtext is vun "hillige Lüüd"
de Schnackeree.
"Hillige Lüüd", sallt wi hillig warrn? Sallt wi
uns "hillig" holn? Hüüt, hier, an Süündag,
oder in uns Alldag?
Hier in de Kark ward noch veel vun "hillig" schnackt. Se
kennt dat all: Hillige christliche Kark, Gemeenschaft vun de Hilligen,
Hillige Geist un so wieder und so wieder...
All'ns frame Wöörd.
Liekers, nehmt wi se in uns Alldag mit?
Sünd düsse Wöörd för uns Alldag to bruken?
Wat meent Paulus, wenn he vun "hillige Lüüd" schnackt?
Jürgen:
Segg mol, is düsse Predigttext öberhaupt för uns?
Wenn ik mi hier so ümkiek: Se leevt all nett mit ehr Fruu,
mit ehrn Mann tosomen, se bedreegt nüms bi't Geschäftemooken,
un Swienkroom, — na, den seh ik hier nun würklich nicht.
Wobie... Wo fangt Swienkroom an?
Na, na, mutt ik hier al ehrpusselig
ween? |
Sabine:
Tja, ik hau mien Mann nich, he mi ook nich, ober af un an, denn schimp
ik ganz bös mit em. Is dat al Swienkroom?
Jürgen:
Swienkroom ünner Hannelslüüd? Wenn ik bi't Afweegen
vun Grööntüch "ut Versehn" de falsche Tast
drück un den Hööker üm en poor Penn beschieten
doo? Is dat al Swienkroom?
Sabine:
Swienkroom ünner Ehelüüd? Wenn uns Jürgen hier
op de Stroot so'n flotte junge Deern süht un he fleit ehr achterran
— minnacht he denn al sien Fruu un dörch düt Hanneln
ook Gott? Is dat al Swienkroom?
Jürgen:
Is dat all Swienkroom an de Natuur, wenn wi doch wedder mit uns
Auto in Urlaub föhrt, wenn wi ook mit de Bohn harrn fohrn kunnt?
Wo hört de Spooß op un wo fang de Iernst an?
Un hier... na, wokeen fahrt denn woll
wirklich 30? Bin ik denn hillig oder schienhillig? |
Sabine:
Jo, dor mut ik denn nu wedder de ganze Litanei vun vörn anfangen:
Se sallt nich, ... se sallt ... In de Ehe, ... bi't Geschäftemooken,
... in dat Leven allgemeen......
Nee, dor het en Uhl seeten: Dat do ik nich, ik will hier nüms
afkanzeln, dat steiht mi nich to un dat is ook nich dat, wat Paulus
uns seggen will. Dat geiht hier nich dorüm, en Urdeel to seggen,
dat geiht hier dorüm, uns Moot to mooken. Paulus will uns doch
man blots den Weg wiesen, dat wi dat Beste ut uns mooken künnt.
He schrifft doch ganz klor und düütlich:
"Jü hebbt secht kreegen, op wat för en Oort jü
leeven süllt, woans jü miteenanner ümgahn söllt,
un dat lööpt jo ook al ganz good. Liekers: Dat mutt noch
beeder warrn."
Sallt wi all Engel warrn? |
Un ik bün nu man ook blots so'n lütten Stackel, de sik
jeden Dag wedder frogt: Wo will ik hen, in wat för en Welt will
ik leven, wo will ik mit de Minschen ümto mi ümgahn?
Jürgen:
Good, nu sitt ik also morgen fröh an Fröhstücksdisch
un nehm mi vör, doch so hillig as möglich to leeven.
Krich ik denn en Hilligenschien? Bün ik denn beder as de annern
Lüüd, de sik dat nich vörnehmen doot?
Sabine:
Nee, dat wohl nich, denn denn urdeelst du jo al öber anner Lüüd.
Un wenn du mit een Finger op den Mischen blang bi di wiesen deist,
denn wiest doch dree Fingers op di trüch. Dat schast du jo grood
nich, denn dormit minnachst du jo all wedder Gott.
Man, ik schnack jeden Morgen mit Gott, ik vertell em, wat ik mi vörnohmen
heff. Ik öberlech mi, wat Gott vun mi will un wosaken ik uns
Welt en lütt beten hilliger mooken kann.
Wobi "hilliger" heeten sall, dat ik kiek, wat ik Leges looten
will und wat ik lever Goodes doon will.
De Hillig Geist warrt över alle utgaten
Dat ik bi allns, wat ik do, toeerst an de Leevde dink. Dat ik toeerst
dor an dink, dat Gott uns siene Leevte schinkt, eenfach so, rein ut
Gnaade.
Wieldat he uns leev hett.
Dat sall nu nich heten, dat ik leven kann as de Swienegel, wieldat
Gott mi jo doch allns vergeven deit, so rein ut Gnaad und Leevde.
Jürgen:
Dor hest di jo wat vörnohmen!
Wat hett Martin Luther seggt:
Wi mööt jedeen Morgen wedder den olen Adam, den Swienshund
in uns binnen, bisiet bringen, em in't Woder dückern, bit he
afsoopen is. Dat sall uns Anter op Gott siene Leevde sien.
Sabine:
Jo, so sallt wi dat moken: Jedeen Morgen wedder vun vörn anfangen,
uns wedder vörnehmen, as hillige Lüüd to leven.
To doon gifft dat doch wohl noog.
Wi kriegt doch ümmerto Not, Elend und Bösoordigkeiten to
sehn un to höörn. Nich bloots in de grode wiede Welt, nee,
ook hier bi uns, in de Familie, an de Arbeitssteed, hier in de Kark.
Wenn nu jedereen vun uns kiekt, wat se oder he doon kann, üm
uns Welt en lüüt beten hilliger to mooken, so as Paulus
uns dat an't Hart leggt, denn is de Welt doch al en lüüt
beten beder.
Jürgen:
Nu sech: Nich mehr no de Deerns kieken? Is dat würklich al
Swienkroom?
Flirten: Bloots wenn du nüms anners weh deist? |
Sabine:
Wat hett Paulus schreben? "Ehrbor und rein schall jedereen mit
siene Fruu tosomen leven." Wo föhlt dien Karin sik, wenn
du no de jungen Deerns schuulst und fleitst? Meenst nich ook, dar
ehr dat weh deit? Dor fangt Swienkroom doch al an!
Hett uns Vadder in Heven di nich en feine Fruu tostüürt?
Schust du ehr denn nich ook achten un ehren?
Ik weet, dat fallt di schwor, de jungen Deerns sünd to un to
smuck, man: Gott hett ook di den hilligen Geist geven. Ook di is seggt
worn, op wat för en Oort du mit diene Fruu tosomen leven schast.
Jürgen:
Jo, dat weet ik, un dat doo ik jo ook. Ik will jo ook nich leven
as de Heiden, de jümmers bloots no Lust giert! Ik will jo ok
oppassen, dat ik nich, wiel dat komodiger is, mit de anner eenfach
mithuul.
Wenn dor en Minsch is, de keen Arbeit hett, nich seggen, dat he
bloots to fuul to'n Arbeiten is, sünnern em mol nipp ankieken,
mit em schnacken un wies warrn, wat mit em los is.
Sabine:
Sühst wohl, un dorum is dat so nödig, dat wi den olen Adam
jeden Dag wedder an de Siet bringt, dat wi uns jeden Dag wedder vörnehmt,
so en lütt beten hilliger to leven.
Wi sünd doch hier op de Eer dorüm, dat een den annern Godes
deit, nich em to Fall to bringen.
Wi sallt in uns gahn un kieken, wo wi en Woort vun de Leevde schnacken
künnt, wo wi Freeden, Fründschaft, Vergeven un Freid bringen
könnt. Hanneln no dat, wat  Paulus
uns seggt hett.
Uns Vadder in Heben, de gifft uns ook jeden Dag wedder: Sien Freeden,
siene Leevde, sien Vergeven.
Eenfach so, wieldat he uns leev hett, wiel he uns den hilligen Geist
geven hett, dormit wi no sien Ebenbild leven köönt.
Klor weet Paulus, wo schwor dat allns is, dorüm secht he jo
ook: Wi bidd jo un leggt jo dat an't Hart in den Herrn
sien' Noom.
He deit uns dat an't Hart leggen, he secht nich: jü mööt,
nee, he gifft uns dat mit op uns Weg, he biddt uns! He weet, woans
uns Vadder in Heven de 10 Wiespahls meent hett, woans Jesus siene
Bargpredigt meent hett: Wenn wi so een mit'nanner leven doot, denn
ward dat Leven für jedeneen lichter.
"Wokeen Gott sien' Willen nich op Reken hett, de hett nich bloots
de Minschen, nee, ok Gott nich op de Reken."
Dorüm wüllt wi de Welt en lütt beten beder mooken.
Jürgen:
Wat för en Geschenk!
Los, kumm, wi mookt uns op'n Padd! Un fleiten do ik nu ook nich
mehr.
Amen.
Bild RW
|
