De Himmel up Ierden

En Vertelln vun Karin Albrecht

"Upwachen, Fru Schulten! Koen Se mi hürn?"
De Ogenlider flattern, se kickt em an, 'ne ganze Wiel. Denn seggt se: "Den leiwen Gott harr ick mi ganz anners vörstellt... un de Engel..., de hett jo gor keen Flüchten..."
"Na, dor wiern wi jo wedder, Fru Schulten. Awer ick bün nich de leiwe Gott un Se sünd ok nich in'n Himmel. Ick bün de Dokter un Se sünd hier in't Städtische Krankenhuus."
"In't Krankenhuus, ach, un ick dacht, ick harr Fieravend makt. Ick wull to mienen Paul... Hett wull nich süllen sien. Awer worüm? Ick bün doch nu all oewer achtig Johr..."
Se liggt ganz still, nimmt den Dokter siene Hand, un Tranen loopen de Ogenwinkel dal. Denn süfzt se noch ees un slöppt wedder in.
"Nu is se woll oewer den Barg", seggt de Dokter to de Swester up de Intensivstation. "Hoffentlich kriggt se wedder Läwensmaut. Wat mag dor blot hinner stäken, dat se dat dan hett? — Keen Besök, Swester! Keene Uprägung för de oll' Fru! Morgen schick ick de Pastersch to ehr rup..."

Rembrandt, Beden Fru

Awer Fru Schulten wull nich räden. Se wull ok nich äten un nich upstahn. Se leeg nu all dree Dag in ehr Krankenzimmer un keek blots an de Deck. De Dokter säd: "Na, nu moeten wi awer wedder mal lächeln, uns geiht dat doch ganz gaud!" "Nee, ick kann nich, ick gräm' mi so", flustert se.

Nachtens künn se nich schlapen, un de Nachtswester keem ümmer poormol to ehr rin un sehg ehr liggen mit apen Ogen. "Fru Schulten, so geiht dat nich, Se verleern noch all ehr Kraft. Wat is denn los? Willen Se nich ees vertellen, wat Se so tosetten deit?"
Awer de oll Fru dreiht blots den Kopp weg, un de Tranen lopen.
Nee, 'ne Slaptablett wull se nich, de nimmt se nich, de nimmt se nie nich wedder...

C.D. Friedrich, Ole Eikboom

Awer an'n annern Awend bimmelt dat bi de Nachtswester von Fru Schultens Krankenstuw.
Se makt lies de Dör up und fröggt: "Geiht Se dat nich good, Fru Schulten? Worüm hebben Se lürt?"
"Ach Swester, ick kann wedder nich slapen, un ick harr to giern 'ne Taß Kaffee... ok wenn dat glieks twölben is... Geiht dat? An leewsten 'n ganzen Pottvull, so as ick dat mit mienen Paul ümmer drunken heff, dor harr ick nu so'n App'tiet up.
Un denn setten Se sick bäten bi mi hen. Ick harr hüüt Besök. Nu mücht ick Se mien Geschicht' vertellen..."

Rembrandt

De Nachtswester helpt ehr ut dat Bett, treckt ehr den Morgenmantel an un geiht mit ehr an den Disch. De Kaffee dampt. Fru Schulten drinkt 'n lütten Sluck un noch eenen un denn fängt se an to spräken:
"Ick heww väl dörchmakt in de verläden Tied. So veel Leed. In'n Winter is mien Paul storven un in'n Frühjohr ok noch mien Dochter. Nee, wat hett dat Hart mi weih dan... Mit eenmol wier dat 'n ganz anner Läwen!
Ick seet ganz alleen in dat grote Huus un up dat grote Grundstück. Wat süllt nu blots warden? Wie süllt dat mit mi wierergahn? Ick heww so väl grüwelt...
Awer denn keem miene Enkeldochter, Carola, un säd, dat se mit ehren Fründ bi mi intrecken wull, dat Huus oewernehmen wull. Giern sogor. Awer se wullen dat olle Huus ümbugen un moderniseern... un hebben mi allens verklort. Dor heww ick tostimmt. Un för dat half Johr mit de Bugerie bün ick to mien Soehn na Rügen gahn. Dat wier 'ne schöne Tied. ... Un nu bün ick wedder hier. Veerteihn Dag all.."
Se nimmt wedder poor Sluck ut de Kaffeetass.
"Na, Fru Schulten, dat güng jo fix mit dat Moderniseeren. Nu hebben Se dat jo woll fien un schön", seggt de Nachtswester.
"Nee", antert de oll Fru, "nu heww ick keen Tohuus miehr. Dor hür ick nich hen, ick kenn mien Huus nich wedder. Se hebben mi woll'ne Stuw t'rechtmakt mit ganz niege Möbel. Awer allens, wo ick so an hungen heww, un wat ick mi mit Paul tosamenspart harr, is weg, is rutschmäten. Dor stahn nu Ikea-Möbel binnen. Süht jo good ut, awer is nix för mi olle Fru.
De Disch is so niedrig, dat ick mi de Knee doran stöten do... Up miene schöne breede Couch künn ick mi middags ümmer bäten henleggen... Nu stahn dor twee Tweesitters.
Ick denk mi, dat is eegentlich gor keen Stuw för mi. Wenn ick starw, hebben's gliek ehr fardiges Gästezimmer... Awer dat Leegste is, dat de jungen Lüüd allst wegschmäten hebben, wat in dat Huus wier. Carola seggt, dat keem alles fix in eenen groten Container un würr afhalt, dor harren se Platz för't Bugen.... Ick heww so dull na dat Fotoalbum sökt, is awer nix to finnen. Allens weg, ok de ollen Wandbiller un Vasen un dat Geschirr un Besteck un miene schönen handstickten Dischdöker…" Tranen lopen, de Stimm bäwert.
Se drinkt wedder poor Sluck ut den Kaffeepott.

Foto: Rudi Witzke

"Dagsoewer sünd de jungen Lüüd up Arbeit, dor sitt ick alleen. Up den Awend heww ick mi freugt, awer väl Tied to'n Vertellen bliwwt nich, is jo ok to don up dat Grundstück un in den Husholt. Helpen sall ick jo nich, nich kaken orrer de Wäsch maken. An de niege Technik darp ick nich ran. Un wecker treckt hüüt noch stoppt' Strümp an? So sitt ick den ganzen Dag blots rüm. Morgens stellt mi Carola Müsli hen, un awends giwwt dat so'n scharpes Tügs ut de Mikrowell... un twüschendörch kümmt dat "Middagäten up Röd" ... Dat is allens nix Rechtes för mi... Oewer wat help't?...
Vörrig Woch süllt ick mi awends to de jungen Lüüd in't Kaminzimmer setten un'n Sluck Wien drinken. Awer wohlfäult heww ick mi dor ok nich. Se hebben beid smust un sick ümmerto bedüdungsvull ankeeken un up Wandklock keeken. Dor bün ick denn bäter na baben gahn.
Awer ok slapen kann ick so slecht, dor hett mi Carola Slaptabletten mitbröcht.
Twee Päckchen."

"Na, de nähmen jo väle Lüüd, dat vergeiht ok wedder. Se möten sick ierst gewennen", säd de Swester.

"Nee, ick heww se jo all altosamen innahmen… Harr ick man noch'n Päckchen hat, denn wier ick hüüt nich hier, denn wier ick da baben..." Se kickt an de Deck.

"Dat wier so: Ick wull an den Dag mal ees sülwst na den Breifkasten kieken un sehg in den Vörgoorn noch so'n lütten Schutthümpel liggen. Ick heww dacht, dat künntens nu woll ok uprümen... un gah bäten nehger ran. Awer denn bleew mi de Pust weg: Dor baben up den Hümpel leeg de Treckfiedel von mienen Paul, un mien Besteck, ...un een old Bild heww ick ok noch funnen. Ick bün ringahn, heww den Stoff un den Sand afwischt un heff dat Bild strakelt un strakelt ... un heww so weenen müßt. Up dat Foto sitten Paul un ick up de Goornbank, un allst bleught, uns Hasso un de Katt sünd ok mit up, un hinnen is de Duvenschlag to seihn... Ach, wiern dat scheune Tieden... Un wenn Paul denn noch up de Treckfiedel spält hett..."

Lange Leevde. Bild: Ferdinand Lacour / Pixelio

De Tranen lopen ehr de Wangen dal. Se kickt de Swester an un sluckt un snieft:
"Hebben se woll ees een Taschendok för mi? Ick moet ok noch den Rest vertellen."

"Laten Se sick man Tied, ick bliew noch'ne Wiel hier sitten, ...wenn Se dat helpen deit",
antert de Swester.

"Väl is nich miehr to seggen. Ick bün denn to Paul up den Kirchhoff gahn, heww mi an sien Graff up de lütt Bank sett't un heww to em seggt: Mien Leiwing, nu bün ick bald bi di. … Dor heww ick denn to Huus all de Slaptabletten nahmen…
De Postfru hett mi woll funnen un den Dokter anropen.
Un hüüt is Carola hier wäst. ‚Oma', hett se seggt, ‚wat makst du blots för Saken? Wat sallen nu de Lüüd denken? Du hest doch bi uns woll den Himmel up Ierden?!'...
Ick heww den ganzen Awend oewerleggt, wat ick don sall. Nu weit ick't.
Seggen S' morgen fröh den Dokter Bescheed, he sall mi den Andrag för dat Fierawendheim bringen!... Wenn miene Sporbökers nu ok leddig sünd, miene Rente heww ick jo noch...
Un oewer den Besök von de Fru Pastor würr ick mi nu ok freugen."

Bild: Gerd Altmann / Pixelio