 |
|
Ik leev un ji schüllt ok leven. vun Gertrud Everding |
|
Wi seten in’e Runn, un uns Pastersche vertell uns von ehrn Dag bi de Synode in Stormarn. De Pröpstin Margit Baumgarten harr bi’n Anfang över de Johrslosung predigt. Uns Pastersche leeg de wunnerschöne Koort von Rüdiger Pfeffer op’n Disch, de se ut Volksdörp mitbröcht harr.
„Wat meent Se“, fraag se uns, „ is dat nich’n schöne Koort? As dörch’n Finster sehn wi dörch dat Krüüz een wunnerboor Land, so lebennig un fröhjohrsfrisch süht dat ut. Un de Wannersmann is fideel un munter ünnerwegens. Nich meud un nich trurig, nee, he is vull Freid! De Pröpstin harr meent, för ehr seh dat so ut, as weer dat Johr vull mit Finster. Dor is toeerst dat Wiehnachtsfinster, wo Gott uns sien Söhn, dat Jesuskind, schicken dä, un de Leev von Gott weer so heel düütlich för de Minschen. Ganz warm kunn een dorvon warrn in’t Hart! De Dööp is ok so’n Finster.
Hier keek Gott de lütten un groten Kinner vull Goothardigkeit an, reep se mit Naam un legg sien Hannen mit sien Segen doröver. – Ik kenn di un heff di leef – seggt he to uns. Stillfredag is denn ok noch so’n groot Finster. Dor warrt uns düütlich kloor, wat Leev uthollen kann, ja Jesus, uns Herr un Broder, starvt an’t Krüüz, dormit de Welt Freden hett. Gräsig is dat ok hüüt noch, wat Minschen Minschen andon!
Un denn kümmt dat Oosterfinster!
Mitten dörch, dörch Krüüz un Graff un Dood, röppt
Gott uns all tosamen to’n Leven. He will nich de Sünnen,
de Truuer un den Dood, he will dat Leven un den Segen för de
heel Welt.
So snack uns Pastersche, un so steiht dat jo ok bi Johannes. Wi harrn en fröhlichen Avend all tosamen, mit uns Bibelkring. De bunte Koort leeg op’n Disch un de Nacht weer buten op’n maal nich mehr so düster un kolt. De Doot hett nich dat letzt Woort. Dat is seker.
|
|
13.1.2008
|
