Dei Kain un Abel von hüt

vun Behrend Böckmann

In't vierte Kapiddel vön't Ierste Bauk Moses kann jederein nåläsen, dat Eva nå den Sünnenfall in't Paradies tauerst Kain un denn Abel tau Welt bröcht hett. Språkenkunnige seggen, dat dei Nåm Kain as "Alleinarf" un dei Nåm Abel as "Nicksling" tau düden is. Alleinarf Kain wür Landmann un Nicksling Abel Schäper, un as beid ehrn Herrn Opfer bröchten un dei Herr an't Opferlamm von Abel mehr Vergnäugen fünn as an Kain sien Küürns von'n Acker, måkt Kain sik bös. Hei söcht 'n groten Stein un schmitt dormit sienen Brauder dod.

Siet disse Tiet frågen sik dei Minschen nich, ob disse Geschicht wohr orrer erfunnen is, sonnern sei frågen sik, warüm ein Minsch so gäudig as Abel un dei anner taun Dodschläger as Kain ward. Un sei frågen sik, ob nich villicht in jeden Minschen wat von 'n Abel un wat von 'n Kain vorhannen is un allens gaut warden künn, wenn man blot den Abel richtig rutketteln un jederein sik ludhals mit "Ik will" taun kategor'schen Imperatif von Kant bekennen däd — un dornå sien eigen Frieheit un Demokratie läwt.

Œwer dor sünd ümmer wedder Kainsminschen, dei Frieheit un Demokratie nich so verståhn, as dat för Abelminschen dei Rägel is. Sei willen nich œwerein sien mit den Willen vonne Mihrheit, gåhn gägen jede Order an un wennen dorbi ok Gewalt an, griepen tau den Stein, den Kain sienen Brauder Abel so vör den Kopp schmeet, dat hei up'e Stell dod ümföll. Disse Oort Kainsminschen sünd ünner uns, ok wenn männigein blåchögig œwerwech süht. Hentau kümmt noch, dat Gottvadder Kain mit Brandteiken œwer dei Näs teikent hett un em tau sien Tiet up disse Oort strafen künn. Doch Brandteiken gifft dat hüt blot noch för Dierten, œwer nich för den, dei sienen Vadder orrer sien Grotmudder dodschlågen hett; nich för Schäuler, dei up Lihrers un Mitschäulers scheiten; nich för dei, dei den Gendarmen angriepen, wenn's einen Kain tau Räsong bringen willen; dei up Afkåten in'n Gerichtssaal, up 'n Chef in't Landtratsamt un up Verwaltunsbeamte vonne Arbeitsagentur scheiten; dei Minister un Burmeister mit 'n Metz angriepen.

Von Kain ward vertellt, dat hei den Gorn Eden verlåten mösst, sien Schwester Awan friechte un in't Land Nod güng, wo denn Sœhn Henoch up'e Welt keem, wo Kain em tau Ihren dei Stadt Henoch buucht hett. Von Abel weit 'n blot, dat sik sien Graff in 'n lütt Moschee 30 km af von den Barch Jabal Arbain anne Schnellstråt Damaskus-Beirut befinnen sall. Un mit dei Twäschen Romulus un Remus is dat dei sülwig Geschicht. Romulus schlöcht Remus dod un geiht as Grünner von Rom inne Geschicht in. Dormit is Romulus ok 'n Kainsminsch, ein vonne fenienschen Kriminellen un Verbräker — œwer dei mihr schnackt ward as œwer dei välen gäudigen Abelminschen, dei mit anner mitfäuhlen un sik för anner insetten.

Dei Kainsminschen von hüt hemm' kein Brandteiken, sei hollen sik ünner dei Abelminschen up un beschmieten's ümmer wedder mit Steiner. "Dat mœt 'n Demokratie uthollen", ward oft secht —— œwer keinein weit, wurlang dat "Uthollen" mœglich is!

Bild: Ludgerd Lüske