Passion 2023
Karfriedag

vun Gertrud Everding

Gott hett de Minschen so leev hatt! Un he will geern de, de an em gläuvt un em vertruut, dat ewige Leven schenken.

Johannes 3, 16

To'n Passahfest in Jerusalem, de Stadt weer vull mit lachen Minschen, dor hefft se Jesus denn infungen. Dat weer doch woll sowoso al siet Johrenden blots noch Arger mit em! Allens wusst he beter as de Preester un de Gelehrten. Se alleen weern doch mit Gottvadder op Du un Du. Un nu keem dor een, de brocht jem bi, wenn se beden doon, 'Uns Vadder' to seggen! To'n Verrücktwarrn!

Un denn weer graad Passah in Jerusalem, un Jesus weer ok kamen. Do harrn se em endlich infungen — un nu harrn se em an't Krüüz slaan. Endlich — vörbi mit düssen Minschen!

Wat fürchterlich! Verraden un an't Krüüz slaan! Unsen Jesus von Nazareth! Wat harr Jesus denn daan? Se harrn sik över em fürchterlich argert. De Keerl weer doch woll nich de Söhn von Gott, den groten Gott Jahwe? Dat weer de Satan in em! Dat dröff eenfach nich ween!!
So ist dat noch hüüt. Wenn een de Mächtigen marken lett, dat se sik nich mehr versteken köönt, dat ehr Regeern keeneen mehr glöven deit, denn gifft dat Arger.

Un nu hangt he dor! "Mien Gott, worüm hest du mi verlaten!", reep he. Jo, ik glööv, mitünner hefft wi all em verlaten. Dat is so trurig — un ik nehm mi vör, dat beter to maken. Wat deit denn uns Welt noch Godes? Warrt dat dor noch beter? Nee — ok nich!
De Truer drückt mi mitünner dat Hart af. Krieg un Hunger un Doot und Lögen un Moord is an de Dagsorrnung. Graad so as dunnemals.

Gott, kannst Du nich wat doon, dat düsse Saken endlich ophöört?
Hett sik nix ännert von Karfreedag an.
Aver ganz liesen höör ik — sünd dat nu woll al Oosterklocken?

Nee — noch is dat nich so wiet. Mien Gott, worüm hest du mi verlaten? Nee, dat segg ik nich — Jesus seggt dat. Villicht meen he, nu geiht dat nich so wieder; Jesus — ja — he mutt starven. Warrt düster op uns Eer — Moord un Krieg un Doot regeert de Welt.

Mien Gott, worüm hest du mi verlaten?