Martin Luther, en Karkenmann,
vun den wi de neegst Johr noch veel hören ward

En nadenkern Gesicht. Klook, avers ahn Bereken.

Schlottkark, wo Luther de Welt ehr Anseihn geev

Reformeern heet: Ännern, aver nich allens ümstörten.
Dat Gode bestahn laten.

Dorto muttst differenzeern.
Pröven, wördigen un verwerfen könen.
Nüchtern un klook ween.

In't Lutherhuus. Foto MatthiasKabel/Wikimedia Commons. Hier hebbt se dischkereert un sungen "En faste Burg ist unse Gott".

Avers ok frisch, kurascheert, furchtlos.
Sünners wenn een op Wedderstand drept.
De Wedderstand is: dat Ole, dat verknökert is.
Macht, de sik verfestigt hett,
Privilegierte, de ehr Vördeel nich hergeven wüllt
un Hierarchien, de üm sik sülvst willen bestaht.

Allns dat mutt jümmers wedder opbraken warrn.
Sünst verknökert dat Ganze
un starvt af.

Een süht richtig: De "katholsche" Preister is verheiradt: Luther mit sien Fru Katharina vun Bora.

Jesus Christus weer en Reformer.
He wull den jüüdschen Gloven reformeern —
un dat minschlich Leven un Tosamenleven.

Een vun de Aflasszeddel, de grotes Upregen ünner de Lüüd bröchten

Reform heet:
De Saak an sik is good.
Snied weg, wat hart un möör woorn is,
dat dat Frische, Lebennige, Wohraftige nawassen
un de gode Saak Aten halen kann.

Luther weer mit sien katholsche Kark nich recht tofreden. Up dissen Bagen schreev hei allens up un pinnte dat Papeer an de Döör vun de Wittenbarger Kark.

Wat mutt reformeert warrn
an uns sülvst, uns Tosamenleven, uns Welt?
Maakt wi uns en List —
egaal, wat mit fief, teihn orr fiefunnegentig Thesen.
De Grunnlaag is: De Saak is good,
de Welt hett dat verdeent.

Lutherroos

Reform
is hüüt so nödig as je.
Reform
is hüüt so mööglich as je.