Mien Goorn

vun Hein Klüssendörp

In mienen Goorn mang Kruut un Bloom'
is mi, as weer ik in en Doom.
Ik kunn den Alldag vergeten
un mi besinnen — so'n beten.
Vergeet de Last un all de Plaag,
geneet dat Leven, alle Daag
in mienen Goorn mang Kruut un Bloom'
dor bi den groten Appelboom.

In mienen Goorn mang Kruut un Bloom'
is mi, as weer ik in en Doom.
Un sitt ik dor so ganz alleen,
denn beed ik stillkens vör mi hen.
Laat in mien Hart den Sünnenschien
un Vagelsang, de klingt so fien —
in mienen Goorn mang Kruut un Bloom'
dor bi den groten Appelboom.

In mienen Goorn mang Kruut un Bloom'
is mi, as weer ik in en Doom.
De hööchste Segen, den ik fünn,
sünd Fru un Kinner üm mi rüm.
Dörch innigen Familiensinn
kann'k glücklich un tofreden sien
in mienen Goorn mang Kruut un Bloom',
dor bi den groten Appelboom.

Gottvadder, kiek in Gnaad hendaal,
bewohr mien leevste Minschen all,
wohr ok uns Welt, dien Egendom,
un ok mien Goorn un Appelboom!
Dorför segg ik di levenslang,
mien himmlisch Vadder, Dank!