Welkeen is mien Neegste?

vun Marlou Lessing


Över düssen Sprook baven fallt hüüttodaags nich mehr mennig Lüüd. Dat is een vun de velen Kultuurafbröök hüüt, dat ok de bekanntern Wöör ut de Bibel orr anner Kulturfundamente nich mehr bekannt sünd. "Geflügelte Worte" hebbt ehr Flögels verlaren un gaht to Foot. Ok so kaamt se an — un wenn't as Reklaam is.

Welcher ist dein Nächster? De Reklaam snackt vun Autos, avers de Anter, de dorachter steiht, is klaar: Ik. Ik bün mien Neegste, ik bün de, den ik verplicht bün, ik bün dat, üm den mien Gedankens kreist.

Welk mien neegst Auto is? Dat söök ik mi sülven ut.

Welkeen is dien Neegste? De Bibel fraagt uns so nich; dat fraagt in Lukas 10, Vers 29 een vun de Schriftgelehrten Jesus. "He avers wull sik rechtfardigen un sä to Jesus: Wokeen is denn mien Neegste?" Dat "denn" düüdt an: "Dat weetst du doch sülven nich!" Avers Jesus weet dat un antert mit dat Glieknis vun den Samariter.

De Anter, de de Schriftgelehrte geern harr, is: Dat dröffst du di sülven utsöken. Düsse Anter wöör uns all gefalln. Denn kunnen wi uns Frünnen, Verwandte un Kumpanen begünstigen, ok Lü, de uns nütt ween köönt — t.B. bi't Karrieremaken — un solk, de eenfach "to uns höört". De Neegste mutt doch en Minsch ween, de uns neeg steiht, nich? Denn de eentlich Neegste bün doch jümmers — okay, Se weet de Anter al lang: IK!


Ik! Utsnitt ut den Werbespot

Sachs hannelt de, de Jesus dat fraagt, al lang so. Dor steiht ja, he wull "sik rechtfardigen". Ofschoonst narms sünst steiht, dat he wat utfreten harr. Hett he ok nich. He is en ganz Normalen een. Probleme will he op keen Fall, ok nich hinsichtlich vun't ewige Leven. Dor geiht em dat üm, dor will he sik afsekern; he harr dat ewige Leven geern seker, garanteert un verbrieft. Liekso geern hett he dat Beste in düsse Welt. "Das Beste zweier Welten" quasi. Oh, wi kennt em: He leevt as een, de sik sülvst de Neegste is, un will — denn he kennt Gotts Gesetten nau — nu noch en Alibi, en Vörwand, dat he so wiedermaken kann, sünner Konsequenzen vör Gott to förchten. De fremde Rabbi schall em bestätigen, wat Gotts Woort em nich bestätigt: dat allens easy is, allens komodig, dat he sien binnern Swienshund ruhig wieder vun de Lien laten kann. He hett dat Best, wat een in sien Laag noch hebben kann: He hett en slecht Geweten.

Dat is en gode Anfang. Jesus maakt dat Best dorut: He grippt em nich frontaal an, smitt em nix vör — dat wöör em wieder in de Defensive drängen. Nee, Jesus is'n plietschen Psychelogen; he vertellt en neutrale Geschicht vun en ganz annern Minschen, en Geschicht, in de dat apen op de Hand liggt: Wokeen mien Neegste is, dat kann ik mi nich utsöken, dat söcht Gott för mi ut.

Wenn Gott dat deit, heff ik jümmer noch de Wahl. Ik kann vörbigahn. Avers ik weet: Dat dor is mien Neegste. Nich ik. — Wat dat nu slechte Konsequenzen bi Gott hett, dat weet wi all nich. Sachs wöör he ok de armen Schriftgelehrten nich verdammen, opletzt hett he sik doch teemlich plaagt mit sien anduern slecht Geweten un den dösigen binnern Swienshund. Bi Gott gellt wedder en anner Reklaamsprook: "Nix is unmööglich!" Steiht t.B. bi Markus 10, Vers 27.


Op de Flucht vun Auto to Auto. So'n Werbespot hett faken mehr Wohres, as em leev is...

Wi schulln avers nipp oppassen, wenn wi uns dorbi faatkriegt, dat wi Rechtfardigen söökt. "Dat bruuk ik sülvst!" "Dat is avers so Vörschrift!" "Dor kunn ja jedereen kamen...!" "Wenn ik dat nich do, deit dat en anner!" "All maakt dat so!" "Anner Lü sünd noch slimmer!" Denn schulln wi uns ümkieken. Jichenswoneem in de Neegd sitt Jesus rüm, ganz unopfällig an'n Wegrand, un plinkert uns to. — Nee, he will uns keen Gebrauchtwagen verköpen. He weet en Glieknis.


Biller: Screenshots TV-Werbung
15.7.2018


na baven