Wenn sülvst en Kind nich mehr lacht as en Kind,
denn sünd wi güntsiet vun Eden.
Wenn wi nich föhlt, dat de Eerd weent as keen anner Planet,
denn hebbt wi för nix un wedder nix levt.
Wenn en Traan blots noch Wader is,
denn sünd wi güntsiet vun Eden.
Wenn een betahlen mutt, dat een di eiet un strakt,
denn hebbt wi för nix un wedder nix levt.
Laat uns dat Leven elkeen Dag ahn Enn spören
un nienich uns Iehrlichkeit verlieren.
Wenn gor nix mehr uns tosamenhöllt,
verlöscht villicht dat letzt Licht vun de Welt.
Wenn uns Gloov nich mehr winnen kann,
denn sünd wi güntsiet vun Eden
Wenn elkeen Höpen blots noch en Pünkt an'e Kimm is,
wo nüms sien Levdag nich ankümmt,
denn hebbt wi för nix un wedder nix levt,
denn hebbt wi för nix un wedder nix levt.
Ik will mit di een niee Leev spörn,
wo wi uns ok in Gedanken beröhrn.
To jicheens Tiet mutt ik för jümmer gahn.
Denn will ik seggen, diss Welt weer schöön
Wenn sülvst en Kind nich miehr lacht as en Kind,
denn sünd wi güntsiet vun Eden.
Wenn wi nich föhlt, dat de Eerd weent as keen anner Planet,
denn hebbt wi för nix un wedder nix levt,
denn hebbt wi för nix un wedder nix levt.