vun Gertrud Everding

Miene Ogen kieken meiste Tiet na Gott röwer, unsen Herrn.
Psalm 25, Vers 15

Ja, dat wüür scheun, wenn dat bi uns ok so wüür, denn wüllt wi nich so veel op de Nees fallen un nich so veel verkehrt maken.

Wat is denn dat nu mit uns Reis na Jerusalem? Wüllt wi dat würklich? Dat is ja gor nich so eenfach, mit Jesus to wannern, dörch Stadt un Land.

Överall, 'neem he sik sehn lett, kemen de Minschen anlopen un wulln geern, he schull Wunner doon, schull Minschen sund maken, he schull jem helpen in ehre Noot. Mannomann, Jesus mutt doch ok mal sien Roh hebben un slapen, un ik heff al Blasen an'e Fööt. So veel Plaster gifft dat meist nich. Aver dor is blots mitünner maal een Dag, wo wi nich wannert.

As de Lüü jümmers noch achter uns rankemen, hett Jesus jem seggt, he weer nich as Wunnermann kamen, ok nich as Töverer, he wull de Minschen dat Vertruuen to Gott lehrn. Dat weer em wichtig. Se höörn em gor nich to, as he dat seggt. Se wüllt Wunner.

Hefft wi dat denn al lehrt, dat Vertruuen to Gott? Oft passeert mi dat ok, denn weet ik allens veel beter un batz — ligg ik al op de Nees — so veel to'n Vertruun.

De Reis na Jerusalem, — ja — dat is doch uns Leven — or nich?

"Över söben Brücken muttst du gahn", hefft wi freuher sungen. Dat sünd aver veel mehr as söben Brücken — dat sünd wilde Bargen un Storm un Regen un Hitt — Krieg un Döst un Hunger — aver wi kaamt an, wenn Gott mit uns geiht, sünst is allens för de Katt.

Mitünner, wenn dat ganz düster schient, denn seht wi bannig wiet weg de grote Stadt op den Barg lüchten. Wi schafft dat wiss, ok wenn dat swoor is.

Wannerslüüt sünd wi dor, wo wi henkaamt, so as Flüchtlinge, un de Lüüt kiekt uns markwördig an, wieldat wi nich na Geld un Riekdom jachtert. Wat sünd dat för komische Typen?, meent se.

Wi köönt keen groten Sack mit Sülver un Gold dragen, wenn wi na Jerusalem baben op de Bargen wannert. Licht mutt de Büdel ween. Nich mehr, as'n Minsch bruukt.

Ja, komisch is dat al, aver laat de Lüüt an'n Weg stahn, laat se snacken, wi wannert unsen Weg. Dree Weken noch, denn hefft wi dat schafft. — Denn is Palmsünndag.