De lest Krüüzweg

Wenn mien Tied d’rher is,
as dat heet, se steiht in dien Hannen
seggst du,
denn bün ik lievalleen.
Uns Komen un Gahn stöönt kieneen,
segg ik. Un du seggst:
Ik hebb mien Engels ’t andaan,
dat se di wahren up all dien Paden.

De Köör

Ik seh de Engel un weet:
Dat scheelt blot en Wenk,
un he droog mi ut d’ Tied.

Ik bliev up de Wennacker stahn,
un de Witte follt sacht
sien Flögels.