Ganz lang hett man all marken kunnt,
de Welt, de dreiht sick un is rund.
Se dreiht sick jümmer schön
vun sülben ganz alleen.
Dor künnt wi Minschen us an frein,
wi brukt de Welt nich sülben dreihn.
De leeve ole Mudder Eer
dreiht sick nich jümmer hin un her,
se dreiht sick ganz famos
in eene Richtung bloß.
So is dat woll am besten,
sonst geiht de Sünn jo up in Westen.
Wenn se dat mol tatsächlich deit,
denn is de Welt total verdreiht.

As man jümmer woller süht,
se dreiht sick rüm to sülbe Tiet.
De Tiet, de passt den Minschen nich,
he dreiht se vör un dreiht se trüch.
De goode ole Tiet, wo is de bloß bleben!
So'n Jugend vun hüüt hett't fröher nich geben.
Man markt up veele Oort un Wies,
wi sünd hier nich in Paradies.
De Minsch wull geern mol meten,
denn he wull geern weten,
wat schnell de Eer sick dreiht
un woveel Tiet woll so vergeiht,
bit em de letzte Stunn woll schleit.
Sien letzte Stunn to öberleben
ward dat för keenen Minschen geben.
Wat lang dat woll noch duern mag
vunne Urtiet bit to'n jüngsten Dag?

De Tieten hebbt Titels, wie man süht,
mitünner twee to glieke Tiet,
wie Appetit un Hungertiet.
Ganz vun Anfang an bit hüüt
wahnt wi hier inne Twüschentiet.
Intwüschen mutt de Minsch hier blieben
Un mutt sick so de Tiet verdrieben.
Dorum hett he de Klock erfunnen
mit Minuten un Sekunnen
un veeruntwintig Stunnen.
Hüüt, wenn man de Klock so süht
seggt veele: "Ach du leeve Tiet."
Dor hebbt us Ahnen nix vun ahnt,
de keken fröher bloß in Maand.
Vun Hahnenkreihn hett man wüsst,
wennehr man morgens upstahn müss,
na de ole Melodie
luut un dütlich "Kiekeriki".

Wenn de Sünn mol ünnergeiht
un denn de Maand nich schienen deit,
denn is dat düster up de Eer,
man süht vun ehr so veel nich mehr.
As man dat allgemeen so kennt
is denn de Arbeitsdag to End,
aber veele Kerls un Froon
willt geern in Düüstern noch wat doon.

Mi sülben is uck faken mol
de ganze Klockentiet egol.
Kummt nich up an, ick mak uck mehr
geern poor Stunnen öberher,
bit man de Arbeit ferdig hett.
Ick maak uck Öberstunnen in Bett.

Dor heff ick Gefalln an funnen,
dor maak ick geern mol Öberstunnen.

Termine fallt jo oft tohopen,
kannst faken gor nich gegen lopen.
Faken makt mi dat vergrellt,
allens ward upmaal bestellt.
Kannst mi düt un dat mol bringen,
goot un gau vör allen Dingen!
Dat kennt de Klapperstork sogor.
De Klapperstork, de hett dat schwor.
He ward bestellt uck in so'n Fall,
wo he gor nix bringen schall.
Dat is ganz egol,
bestellt ward he noch mol.

"Morgenstunnen hebbt Gold in Munnen."
De Schnack is ganz bekannt in Land.
Ick kenn so'n Schnack, de is woll neet,
wiel em männigeen nich weet.
De Satz, de goot to lesen wör
vun buten an sien Komerdöör,
den mien Naber schräben hett,
den finn ick so besunners nett.
De hängt bi mi nu öbert Bett:
"Fröh rin, fröh rut is immer gut."

Morgens, wenn ick upstahn do,
denn wünsch ick jümmer miene Fro
eenen schönen gooden Morgen
un keen Kummer, keene Sorgen.
De Haupsaak is, se deit ehr Plicht
un vergitt de Arbeit nich.
Wer den Dag schwor arbeit hett,
hett nachts uck siene Rauh in Bett.

Jede Minsch geiht mit de Tiet.
Wer gliek dat End all süht,
de kummt ganz bestimmt nich wiet.
Man mutt nich anne Siet stahn,
man mutt mit de Tiet gahn.
Goot, wenn man verstahn kann
un weet, wo wiet man gahn kann.
Wenn man dat genauer nimmt,
is beter wenn de Klock uck stimmt.
Miene Klock geiht faken vör
un ick gah denn achterher.

Inne Welt hett sick veel daan.
Is se vun Urknall mol entstahn?
Mutt dat Knall'n so wietergahn?

Ward richtig schön, wenn endlich bald
dat bloß noch to Silvester knallt.