Mien Namen, de gefallt mi fein.
Ick heet schlicht un eenfach Hein.

As Junggesell bün ick geboorn,
un dat bleev ick veele Johrn.
— Köttens bün ick heirat woorn.

Nu bün ick denn en Ehemann.
Wie doch de Minsch sick ännern kann!
Nu heet ick manchmol nich mehr Hein,
nu heet ick manchmol Heinilein.
Weet nich, ob mi dat beter steiht,
man bloß ... ick meen ... naja ... dat geiht.

Letzt schüll ick so'n poor Junggeselln
von de Ehe wat vertelln.
Ick heff jüm nich to veel vertellt,
do wöhrn se meist denn doch vergrellt.
Ick weet jo ümmer in so'n Fall
so recht nich, wat ick seggen schall.
Ob man vertellt, wi schön dat is,
wenn nich mehr allenen büst?
Brukst nich to waschen, nich to kaaken
un nich de Bude sauber maken...
Oder, heff ick öberleggt,
ob man jüm de Wohrheit seggt.
Hein ...