Oolt warrn — oolt ween

vun Heinz Großmann


Dat is so 'n wunnerlichen Kraam mit us Minschen: All willt wi oolt warrn, man keeneen will oolt ween.

En gode Fründin von mien Fro un mi, anners 'n ganz plietsche un patente Person, de maakt dor en Weeswark von, wenn se Geboortsdag hett, is bald nich uttohollen. Wenn dat so en Allerwelts-Geboortsdag is, so as tweeunsösstig, kann ween, dat se denn an den Dag gor nich in Huus is, wieldat se dorvon nu nix von weten will. Man lest harr se ja en runnen Geboortsdag, schull söventig warrn. Nu is se 'n Frominsch, de man to geern sülven fiern deit — bi anner Lüüds Geboortsdag to 'n Bispill. Denn kunn se ja woll bi ehrn Söventigsten nich wedder utkniepen. Se hett ja 'n ganz Koppel Lüüd inladt, us uk. Man wat dat dor nu to Fiern geev, dat kregen wi von ehr nich to weten. Wi all wüssen dat jo al, man de Söventig güng ehr nich över de Tung. Weer avers liekers 'n grootoordige Fier.


Wat?! Gemeinheit! So'n Torte hett op mien Bortsdag nix verlaren!

Draap ik doch lest de Fro von mien föheren Chef. As en kloke un fiensinnig Person hebb ik se mal kennenlehrt, groot un slank, de wat hermaakt, wenn se dor so langsgeiht. Nu müss ik dor tweemal henkieken, harr ehr bald nich kennt. Se is nu en goot Söventigjöhrige un harr sik ja woll antrocken as so 'n Teenager. Nu sehg se nich blots lachhaftig, nee darbi noch veel öller ut, as se is.

Veel bewegen, dat schall ja jung un gesund hollen, seggt de Dokters. Sietdem mien Naber Willi in Rente is, nimmt he sik dat so wat von to Harten. Jeedeen Morgen steiht he üm Klock sess op un dreiht al vör dat Fröhstück in Swemmbad sien Runnen. Dreemal in de Week geiht he in de Mucki-Bood. Of dat regent or de Sünn von Heven brennt, tweemal de Week stiggt he op 't Rad un mutt denn so siene fofftig Kilometers afstrampeln. Wenn ik em avers denn mal fragen do, of he nich Lust harr to en kommodigen Skatavend mit 'n poor Schluck un Beer, denn meent he blots: "Weest wat, avends bünn ik so kaputt, meist slaap ik bi 't Fernsehn in or ik ligg al üm Klock negen in de Puuch. Un denn noch de Alkohol! Denn kaam ik morgens ja gor nicht ut 'n Bett. Nee, dor laat mi man mit tofreden."

Af un an kannst ja in Fernsehn Froonslüüd sehn, de seht mit goot sösstig Johren noch ut as mit dörtig. Wo kann 't angahn? Ja, wenn du man de Knippen groot noog un vull noog hest, denn geihst na en Schönheitssnibbeldokter hen. De bögelt di de Falten weg, snibbelt hier un dor so 'n beten, wat to veel is, suugt he af, wor wat fehlt, stoppt he Silikon herin — un batz büst dörtig Johr jünger. Man nich jümmers klappt dat uk so ganz. Ja, un denn lettst du, as wenn du in de Döschmöhlen kamen büst, un sühst nu twintig Johr öller ut.

Annerlest hebb ik 'n ollen Schoolfründ na lange Tiet mal wedderdrapen. He harr 'n junge, plietsche Fro bi sik, dat ik dach, dat schull woll sien Dochter ween. Harr ik em gor nich totroot, so 'n smucke Deern, so as he utsehg. Wi kemen in 't Snacken un so bilangs stell he mi de Deern as sien nee Fro vör. Mit sien Meta, dor güng dat nich mehr mit. Dunnerslag! Un denn sä he noch: "Glöövst ja gor nich, wo jung ik mi wedder föhlen do!" Dor kummt een denn ja woll in 't Gruveln.

Keem mien Fro von een lütte Fier bi de Nabers — allens Frolüüd — trüch un meen: "Dat is dat reinste Wunner, dat wi beiden noch an 't Leven sünd bi all de ungesunnen Saken, de wi so den ganzen Dag eten doot. Af morgen warrt dat anners!" To 'n Fröhstück geev dat Müsli, vonwegen Spegelei mit Speck. Middags Grööntüüg un to 'n Nadisch Salaat. Un avends meen mien Fro, ik schull mi man twee Appels schillen, dat möök uk satt. Avers denn bi 't Fernsehn een fienen Buddel Beer! Nix dor von, wi drinkt nu dat lecker Water ut den Kraan. Wenn dat denn helpt un wi wedder wat jünger warrt! Na een Week harr ik sogar een ganz Pund afnahmen. Man ut den Spegel in 't Bad keek mi en ollen Kerl an, bleek in 't Gesicht as de Wand un mit trurige Ogen. Nee, dat weer 't uk nich!

Ik af in 'n Kroog un mi en origen Töller mit Braatkantuffeln, Swiensbraden un en groot Ies achteran bestellt. Dor vertell mi en ollen Kumpel, uk so gode söventig, he weer in Sommer mit 't Rad eenmal dör ganz Düütschland bit na Basel henföhrt. He wull sik dat bewiesen, dat he dat noch kunn. Weer ja 'n düchtig Quäälkraam ween, sä he, avers he harr dat ja schafft. Denn man to, hebb ik dacht, Quäälkraam mutt ik mi nich bewiesen.

Dor fraagt de Schoolmestersch nülich mien Enkeldochter, se is man jüst söven Johr oolt, wo oolt denn ehr Opa is. Se hett antert: "De is so oolt, de snurkt al."

Süh, kannst maken wat du wullt: Wenn du lang op disse Eerd leven wullt, denn must du di dormit affinnen, dat du denn uk jichenswenn oolt büst, oolt utsühst un di uk so föhlen deist. Wenn dat nicht wullt, denn must du fröh starven, avers dat will ja uk keeneen!


9.11.2014


na baven