Goldgräbers bi Jacobs

vun Heinz Tiekötter


Stell di mol en richtigen hanseotschen Koopmann vör. Denn hest du Waller Müller vör Ogen. He is'n sünnerlich anstännigen un gemöötfullen Minschen. Ok as he Wittmann worrn is, hett he sienen Humor beholl'n. Un wiel he nu alleenstohend weer un in de heugste Stüüerklass rutscht is, hett he lebber 'n goden Deel vun sienen Firmengewinn an sien Mitarbeiders verdeelt. Siene mehr as dreehunnert Lüüd betohl he veel beter, as dat in de Branche begäng weer. Wenn de Kollegen em bekritteln, dat he de Tarife versau, lach he un antert, dat nu sien Mitarbeiters dat Stüerproblem harrn un he nich mehr.

In en Oller, wo de mehrsten all to Huus rümsitt, kümmer he sik noch üm siene Firma, sien Personool un üm de Kunnen. Sienen Gebortsdag fier he tosomen mit sien Mitarbeiters. Un to Wiehnachen kregen se all orrig wat in de Tüüt; wegen de Stüer.

Vele vun sien olen Frünn un Geschäftspartners legen all lang ünner de Eer. Waller harr se nich vergeten un an elkeen Silvester-Nomeddag hett he de Wittfruen vun siene verstorbenen Mackers to'n Konditern inlood. Denn seten se all tohoop in dat scheune Cafe Jacobs an de Elv. Waller kunn sik jedetmol högen, dat de Fruensminschen sik in ehr Oller noch so'n Sorgen üm jemmer Figuren moken. Se nehmen keen Zucker un keen Rohm in ehrn Koffie un mit 'n Stück dreugen Koken weern se all tofreden. Blots keen Fett. Waller loten se mit de Torten alleen sitten.


Max Liebermann, De Terrass bi Jacobs an de Elv

Man lesten Silvester hett he se alltosomen ansmeert: Waller harr jümmers en poor Guldstücken in siene Kniep. He meen, wenn em ünnerwegens mol wat passeeren sall, denn kunn ut'n Guldstück en Rettungsring warrn. Mit den kunn he sik villicht ut de Kniep trecken.
Un an düssen Nomeddag bi Jacobs hett Waller klammheemlich een vun düsse Guldstücken ünner den Slagrohm vun siene Tort schoben. Nüms vun de Froensminschen is dat wies worrn. En Ogenblick loter hett Waller dat Stück opfällig mit de Kokengobel ut sienen Mund holt. Dat klapper orrig op'n Töller.

Woso klappert dat bi em? Em sünd doch nich de Tähn rutfullen? Alle Ogen keken op sien' Töller un denn op dat Guldstück. Un denn keem Waller sien groten Ogenblick: "Is dat nich een scheune Idee vun den Wirt?" Waller keek frogend in de Runn. " An elkeen Silvester versteekt se hier bi Jacobs in dat een or annere Tortenstück so'n Gulddoler as Glücksbringer för dat nee Johr. Is dat nich en wunnerbore Idee?"

Wat sik nu afspeelt hett, dor machs nich mol vun drömen: De dreuge Koken is an de Siet schoben worrn or wurr gau doolsluckt un elkeen vun de Ladies bestell sik 'n grotet Stück Torte mit orrnlich Slaggermaschüh boben op.
Dor keem ober nix bi rut. Guld hebbt se dorbi nich funnen. Un Walter harr jem ok nich versproken, dat in jedet Stück Torte Guld to finnen weer. Dorüm geev dat glieks noch'n tweete Runn mit Schüh.

Wedder güngen de Ladies leddig ut. Nee, wat'n Malöör ok; se harrn eenfach nich so veel Glück as Waller!


17.2.2021


na baven