De nee Kleederschrank

Moritat vun Heinz Tiekötter


Pauline Müller, groot un rank,
de bruukt'n neen Klederschrank.
Se besöcht dat Meubelhuus ut Sweden,
lett sick beroden un kiekt so'n beten.

Un as se denn ok fündig ward,
dor kloppt eer in de Bost dat Hart.
De Schrank, vör den se nu grood steiht,
passt hoorgenau — wat se sik freit!

Een lange Reeg in Richtung Kass.
Ehr kummt dat Teuben goot to pass,
se hett ehr Sloopstuuv vör de Ogen.
Denn packt se allens in ehrn Wogen.

Denn suust se fix vun de Packstatschoon,
öberhoolt dorbi de Strotenbohn,
steiht endlich vör de Döör tohuus
un dreegt denn rin den ganzen Bickbeernmuus.

Ut söben Kartons as Emballage
kleit se nu rut — Gott, wat ne Plage —
Döern, Schuufloden, Borde un ganz veel lütten Kroom.
Un buten fohrt de Strotenbohn.

Denn fangt se an, montiert un schruuft un dreiht,
as se dat kann un as dat geiht.
Rückwand, Sieden, to goderletzt de Döör
sett se alleen tosom. Hest du dor Wöör?

Twee gode Stünnen loter,
dor hebbt wi dat Theoter!
Se mustert grod noch de Funkschoon
un buten kümmt de Strotenbohn!

Noch steiht dat Meubel an de Wand,
dor böögt sik dat an linke Hand.
Denn knackt dat op de rechte Siet
un allens fallt, de ganze Schiet!

Ut söben Kartons, dat hett grod fehlt,
liggt allens op de Eer verdeelt
un dat weer Arbeit vun twee gode Stünn
un nu allns noch mol — ne, wat een Sünn!

Se schruuft un dreiht as üm ehr Leben.
Wat harr se för een Hölp hengeben!
Denn is se fardig mit all den Kroom
un buten kümmt de Strotenbohn.

Un wedder fallt dat allens dool,
se is an Enn mit ehr Morool.
Ehr Nober is de Dischler Pingel.
Bi em drückt se nu op de Klingel.

Se frogt, ob he ehr helpen kann,
he is doch en gefällig Mann
mit all sien goden Sachverstand
un sekerlich geschickte Hann.

Fiete Pingel fangt glieks an
un wiest ehr, wat he allens kann.
Un bloots een Stünn loter
hebbt wi datsülbige Theoter.

He packt man grood dat Warktüüg in
un nimmt sien Wark in Ogenschien;
he freit sick öber siene Profeschoon,
un buten kümmt de Strootenbohn.

Pingel langt jüst no de Buddel Beer,
dor liggt de Schiet all an de Eer
un all sien grode Handwerkskünst,
de langten nich, de weern umsünst.

Nochmol 'n Stünn un denn nich dämlich
sett he sik in den Schrank un teuvt dor nämlich.
He mutt nu weten, wat dor in passiert
un wat sien Arbeit ramponiert.

Un tein Minuten loter
gifft wedder een Theoter.
No Huus kummt nu de Ehemann
kiekt ok den Schrank vun binnen an —

entdeckt sien Nober in dat Schapp
un rüscht em nu recht ornlich ab.
Un Fiete Pingels ganze Lohn
sünd twee blaue Ogen — för dat Teuben op de Strotenbohn!


26.08.2020


na baven