Mini-Computer

vun Hildegard Tölke


Tau‘n nägden Geburtstdag har Lukas van siene Öllern einen Computer schonken krägen. Doräöwer fraide hei sick düchtig. Dor har hei väle Programme un Spille uppe. Un bien Lern kunn hei den uck gaut bi‘t Schrieben und Räken bruken. Sien neien Computer was ein‘n schlauen Wunderapparoat.

Änner Sönndag köm Opa tau Beseuk. Lukas wiesde um forts den neien Computer. Hei was ganz stolz dor up. Opa kunn dat gaor nich begriepen, wo dat aals so funktionierde un so schnell güng. Hei lusterte sien Enkel genau tau. „Kom Puter“, sä hei liese för sick henn un dachde, dat is ja ein neimäudsk Wort.

Opa har bold begräpen, dat dei Computer väl schlauer wass as hei in sien Öller. As Opa aobends nao Huus fäuherde, överlägde hei, wat hei Lukas dorgegen beien kunn. Dat kunn nich so wiedergaohn! Dei Junge schnackde bloß noch schlau van sien „Kom Puter.“ Dat argde üm heller. Nao ein paor Daoge füllt üm dat Richtige in. Hei rööp Lukas an un vertellde üm: „Ick häff uck ein ‘n Kom Puter.“ Lukas möss an Telefon luut lachern. „Opa, dat glöw ich maläwe nich. Du menns doch nich den ‘Komm, Puter‘ ut‘n Häuhnerstall?“
„Nee“, sä Opa. „Mien ‘Kom Puter‘ kan masse mehr. Dor is uck aals inne, dat ganze Programm. Is man recht lüttket. Hei bruukt kien Strom, aower Windkraft.“
„Opa, dei Windkraft van dei Windkraftanlaogen, wecker achtern Äuwer van dat Maispand staoht?“ Opa giff üm dorup kiene Antwort mehr.
„Opa, wann draff ick dann dien neien Computer bekieken?“, frög Lukas nao.
„Minetwägen all vandaoge, Lukas, wenn du diene Schaulsaoken fang biss“, sä Opa.

Lukas schreef und räkde schnell. Dann nöhm hei sien Rad und fäuherde nao Opa. Den nein Computer van Opa, den möss hei forts seihn un aal Programme utprobeiern.

At hei anköm, seet Opa buten up dei greunen Bank vörn Huse un keek Lukas all intaurneute. „Opa, nu wies mi eis dien Computer!“, sä hei. „Jao, so schnell gaint dat nich. Mien ‘Kom Puter‘ is man recht lüttket. Aover dor is alls inne: dat fulle Programm.“
„Los, Opa, wie willt dien Computer nu anstellen“, drängelde Lukas. Aower Opa bleev ganz ruhig sitten. „Ick häbb den ‘Kom Puter‘ in miene Tasken.“
„Dat gaiht doch gaor nich, Opa. Du wullt mi bloß rinleggen. Du bis tau old för so‘n Apparaot. Dor wess du nich mehr mit fang.“
Opa keek Lukas listig an. „Doch, doch, dat is waohr. Mien ‘Kom Puter‘ passt in disse Büxentasken.“
Lukas fäulde nao. In dei Tasken wass nix inne. „Opa, dien Computer is wege“, sä Lukas un fäulde wedder nao. Nix! „In diene Tasken is wirklich nix in‘n, Opa“.
Dann packde Opa daor nochmaols rin. „Ick häbb den ‘Kom Puter‘ in miene Hand“, sä hei vuller Stolz. Langsaom mök Opa dei Hand aopen un nu seeg Lukas... „Dat is ja man bloß ein Körnken van dei Blotterblaumen.“
„Jao“, sä Opa. „Dat is mien ‘Kom Puter‘. Dor is aals inne för dei Wuddeln, denn Stängel, dei greunen Bläör, dei gäle Farve un uck all dei witte Fallschirm. Un mien ‘Kom Puter‘ is uck lebennig. Dei kann wassen un fleigen. Dei kann Dag un Nacht ünnerscheiden. Aals is dor inprogrammiert.“
Lukas wüdd ganz still un keek stief in Opas Hand. „Opa, du häss recht. Dat is ja ein‘n lebennigen Mini-Mini-Computer.“ At Lukas nao Huus fäuherde, steeg hei bi eine utblaite Botterblaumen aff un steek sick ein Minicomputer mit Fallschirm in siene Büxentasken.


9.5.2010


na baven