De Segenssprung

vun Heinz Tiekötter

Ok so'n stebiget Mannsbild as uns Paster Rausberg bruukt mol Urlooff. He mutt denn 'n Vertreder hebben. Bi Rausberg kümmt denn sien olen Studienkolleeg Gottfried Eisenherz ut de Pfalz. De beiden sind siet ehre Seminarstiet dicke Frünn. Dat heet, dick is Eisenherz egentlich nich.

Een grötteren Ünnerscheed as düsse beiden Pastoren kann man sik nich vörstellen: Uns Paster Rausberg mit'n Figur as 'n Eekboom un annersiet Paster Eisenherz, knapp 'n metersöbentig groot un man blots 'n Flegengewicht.

Annerlest weer dat mol wedder sowiet: Rausberg harr Urlooff un wull op Beseuk to siene Kinner in Freesland. Paster Eisenherz keem ut de Pfalz anreist. He harr Rausberg toseggt, dat he em twee Weken lang in de Gemeen vertreden ward; ok bi de beiden Truerfiern, de noch anstoht.

As Eisenherz ankeem, weer he teemlich opreegt. He harr sien Talar tohuus vergeten. Man Rausberg wuss 'n Lösung: "Denn treckst du mienen an, de hangt in't Büro glieks achter de Döör." Den Inwand, dat de jo wohl nich pass, wisch Rausberg mit en Handbewegung an de Siet: "Du bindst di 'n swatten Gördel üm un böhrst allens lüttbeten an. Dat geiht schon." Un denn weer he weg un op'n Weg to sien Kinner no Freesland.

Ene Week loter stunn dat erste Begräffnis an. Nu weer Paster Eisenherz in de Plicht, Mandus Meier anstännig ünner de Eer to bringen. He holl ok 'ne gode Predigt, müss ober twüschendörch jümmersmol den Talar hoochtrecken. He snack öber dat Angedenken vun Mandus un böhr den Talar in de Heugte. Denn hett de Orgel 'n lestmol speelt un dorno gung dat no de Graffsteed. Paster Eisenherz böhr sien Talar wedder hooch, holl em mit de linke Hann fast, stell sik in de Karkendöör un geev jeden vun de Truergäst de Hann, böhr den Talar nochmol mit beide Hannen hooch, holl em fast mit de linke Hand un sett sik an de Spitz vun de Truergemeen.

An dat Graff verdeel he siene Segenswünsche an de Gemeen un dreih sik to de Kuhl üm. He smeet dree Schüffeln Eer op den Sarg. Wedder weer de Talar doolrutscht un hang em öber de Stebel. Dütmol weer Paster Eisenherz aflenkt. He hett dat nich markt. Mit sien erste Schreed pett he inwendig op sien Amtskleed un kreeg dat Stolpern. Bevör dat he nu koppheister güng un üm sik op de Feut to holln, kunn he grood noch mit'n gewaltigen Sprung dwars öber dat Graff jumpen. De Minschen keken verdutzt na em hen.

As de Lüüd denn dorno uteneen gungen, gesell sik een vun Mandus Meier sien Angeheurigen to em un froog em liesen, wat dat wull Bruuk in de Pfalz weer, dat 'n Paster no de Bisettung so een "Segenssprung" öber dat Graff mookt? Vun jemmer Paster Rausberg kennen se dat nich.

Un Paster Eisenherz smuuster un hett em antert: "De kann dat ok nich, de is dorför ok veel to swoor!"

"Jümmers cool blieven!", meent de lütte Engel