Vun't moderne Stillen un Böten

vun Rudi Witzke

"Mit de Roos müsst to'n Bespreken gahn!"

Egentlich wull ik bloots mien Wehdaag in't Krüüz loswarden. In't Kiekschap vertellt di Fachlüüd, wat dat för en komplezeert Saak is. Wenn en Neurochirurg sien Kranken upkläärt, wat he denn woll daun kunn, denn müsst meist ok en Dokter sien, wenn dat verstahn willst. Mi is dat so gahn. Dor stünn dat denn in uns Bladd vun drei Neurodokters schreven, dat se en Weg funnen harrn, wat een wedder up de Bein stellen kunn, wenn anner al upgeven, di utstüürt harrn. Dortau müßt natürlich en MTR-Upnahm upwiesen. Und de gifft wohrhaftig nich bi'n Höker an de Eck orrer den gröttsten Discounter. Avends kümmt mien Fruu wedder up de wunnersame Hülp trüüch. Ik kann siet Johren bloots noch mit'n Rollator in't Huus rümtappeln, länger Weeg in'n Rullstauhl föhren.

So kruup ik denn ok wedder maal braav in de MRT-Röhr un krieg en Termin bi een vun de Neurodokters. De Tööfrüüm versprecken ja meist wat, woans dat den Dokter so geiht. Hier ist allens vun't Beste. Helle Farven! Un denn sünd wi an de Reig. Siet ik wat öller bün, nehm ik mien Fruu leiver mit, ik kunn wat vergeten orrer scheif vördrägen. Flink is de Dokter mit de MRT-Upnahm trecht. Ik heff mi för de Vörgeschicht, "Anamnees" seggt de Medeziner dortau, Notizen maakt. Aver de bruuk ik överhaupt nich. He verkloort, dat se ünner den Computer nau de Steed finnen wöörn, wo se wat Nieges rinsprütten wöörn. Se harrn so en Computertomografen nich, dor schullen wi denn na dat uns gaud bekannte Radiologisch Institut kamen. Un wieldat dat allens so nieg weer, müßten se en Vöruttahlen hebben. Un denn sitten wi mit so an 20 ole Knackers vör de Döör vun den Computertomografen, Inge un ik ok.

Dat dat Pieksen nich Schererie maakt, krieg ik en Sprütt mit Lokalbedüseln. Na 10 Minuten is allens vörbi.

De Lokalsprütt helpt denn wat. Ik bruuk up den Weg na uns Auto nich so lang up den Rollator sitten un verpusten. 3 Weken duurt de Prozeduur. Un na veer Weken harrn wi dat Slussgesprääk.

Mi weern al all Fell de Beek daalswommen. De Smarten weeren duppelt un dreifaach wedder kamen. — Un denn kümmt dat Slussgesprääk. De Dokter wiest up hen, dat he glieks to Anfang in de Mööglichkeitsform snackt harr. Mi harr he nich helpen kunnt, dat dää ehm leed. Un allens Gaude wünscht he denn noch. Dat weer denn meist to leeg spiejöökt. Aver länger weer dat Gesprääk nich.

Gifft aver ok noch kuriosere Belevnisse: Egenlich wull mien Kumpel bloots de Smarten in't Krüüz loswarden, nau as ik. He hett to rechten Tiet en beten grötter Huus buut, so dat sien Söhn mit Fruu un Enkel dor ok noch Platz harrn. Un de Enkel, de mit dat Internet ümgahn köönt, hebbt wat vun en Fernheilerin leest, de ok över dat Telefoon in den Computer, wenn de en Foto, en Skype hett, wat för ehren Opa daun kunn. Dat hebbt se denn Vadder un Mudder un de Opa vertellt, verkloort.

Poor Daag later geiht dat mit de Fernheilung loos. Wohrhaftig, de Smarten verswinnen. Billig weer disse ierste "Heilung" nu wohrhaftig nich, aver dubbelt höllt beder. Ok nu funkschoneert dat. Wat mien Maat sik freugt! Schonst över veer Weken ahn de asigen Smarten. Aver Opa hett keen Gelddruckmaschien in'n Keller. To noch en Fernheilung leet sik Opa swoor belatschern. Denn aver hebbt se dat doch schafft.

Nu is aver Sluss! Un wenn mien Kumpel Sluss sää, denn so meint he ok Sluss.

Nu lööt de Heilersch de Katt ut'n Sack: "Wenn Se sik nich wieder behanneln laten, sett ik mien besünnern Kräfft gegen Se in!" Uns Opa lett sik toeerst nich bang maken. Aver wohrhaftig kaamt de Smarten mit en Macht trüüch, so wat harr he noch nich belevt. He kunn nich liggen un nich krupen. Opa geiht vun Dokter to Dokter. Man finndt de vörflutschten Bandschieven, Spondylosen un de Natuurheilung.

As jungen Bengel müsst he för de Russen de dicken Eicken mit Glieköllrige un ole Kierls över 65 daalhalen. Dor hett he en staatschen Ast up't Krüüz kregen. Lang hett dat duurt, bit dat vun alleen heilt is. Nu aver is dor en besünners kettelhoorig Steed.

De Krüüzlahme spöört besünners in de Slaapkamer de Neegde vun de Heilerin. Daag later kriggt he vun ehr de Order "Bring di üm!". Jümmer wedder "Bring di üm!". Dat verfolgt ehm Dag un Nacht. Dat hett he denn doch sienen Huusdokter vertellt. He weer in grote Noot kamen.

Ik weit nich, wat dat för en Süük weer, de he in en psychosomatisch Kuur utheilt hett. He hett sik nich ümbröcht, dat Krüüz deit ehm jümmer noch weh, aver he kann dormit ümgahn, seggt he. En Physiotherapeutin övt mit ehm eenmaal in de Week un passt dorbi up, dat he seker is vör wunnersame Heilungen, de dat up sien Geld afseihn hebbt, un dat hei nich schluust bi sien gymnastisch Öven, wat he liernt hett.