Gifft ja woll keeneen, dee nich all över Tähnpien to Klågen harr. Un sodennig hett jedereen ok sien egen Beleven doröver, as Klås — un ...

De verdreihte Backentähn

vun Klaus-Dieter Tüxen


Nakloor weer dat ok noch Sünnåvendnacht op Sünndag, as hee sick mellen dä, de verdreihte Backentähn. Ünner, rechts, vun Klås ut gesehn. Un dat bedüüd't, sien Tähnbreker Dr. Klodt in de Bargstrååt weer op 'n Stutz nich tofåten to kriegen un — ok denn annern Dag nich! Wenn 't gor nich anners güng, de Tähnklempner Dr. Dibbern in de Kreisbåhnstrååt, dee harr Nootdeenst.

All'ns, åvers ok all'ns is all versöcht worrn, un ... nix holp, rein gornix!
Klås weer sowat acht, negen Johr oolt, as he över Nacht överfullen worr. Överfullen vun ganz gräsige Tähnpien, dee em keen Roh mehr leet un all de annern in de Familie — nakloor — ok nich.

Nu weer dat even mål merrn in de Nacht, un wat worr nich all'ns opstellt, üm de beiden, Klås un de Tähn, to Roh to bringen.

De Wehdååg weern åvers ok reinweg nich uttohool'n, wenngliek sien Modder dat mit alle Finessen versöken dä, em Linnerung to verschaffen. Mål weer se dor mit koolt Wåter bi ... holp nich! Denn keem de letzte Drüppen ut de meist lerrige Halfliter-Rumbuddel "Hansen blau" ... holp nich!
Un nå 'n beten Söken funn man noch Kamellentee ... un dee holp ok nich!

Wat jümmers ok mit den armen Klås sien Tähn opstellt worr, dat lenk' em man blots 'n Ogenblick vun de Wehdååg af, åvers, dat verdreihte Åås vun Backentähn mell' sik wedder un wedder! Dat Puckern in de Kuus weer dermåten dull, Klås harr dat Geföhl, dat güng dåål bit in den groten Tehn.

Sülvst as he nå sien Modder in de Puuch rin dorv, holp dat nich! Keeneen kunn so richtig slåpen, sodat för de annern in't Huus de Nacht bannig kort, för Klås åvers ümso länger weer.

Ja, un denn keem dee Ogenblick, wor 't sien'n Vadder to bunt worr. Sien Gedüer weer to Enn, ok wenn em dat leed dünn, hee schimp Klås ut, hee schull endlich dat Blarren nalaten, schull endlich Roh geven! Man müsst even 'n beten töven, bit dat 't nå 'n Reserve-Tähndokter gåhn kunn!

Dor brook dat ut den lütten Keerl ruter un, em weer dat ganz egåål, wat he nu een'n an de Flapp kreeg oder nich! Klås schreeg ståmernd, so goot he dat mang sien Blarren man kunn:

"Du - hest - doch - gor - keen - Åh - nung!"

'n Ogenblick weer't mucksmuusstill, keeneen sä ok blots een Woort. Miteens fungen beide, sien Modder un sien Vadder, luuthals an to lachen!!! — Ja, un denn verkloort se Klås, dat sien Vadder jüst de drüdden Tähn anpasst kregen hett.

Hee wüsst also doch, wat dat weer —— Tähnpien!


16.4.2021


na baven