Töven

vun Ewald Eden


Dat Middachäten is siet een Stünnen vöörbi; in d’ Heim is d’ aal ruhich. De goode Äteree hett de Lüü aal een bäten möö moakt. De meesten Bewoahners van dissed Huus sünd noch in d’ Middachstünnen.

Dat is noch gannich solaang güstern, dor heet dat noch „Insassen“, wenn van de olen Minschkes schnakkt wuur, de hier up hör ole Doagen hör letzdet to Huus funnen harn. Nu särgen see tominnst all „Bewoahner“ to us – denkt Hedwig.

De Minütenwieser van de groode Klokk de steit noch duumenbreet vöör de dree.

Sied twee Üür trippelt see nu all dör de lange Deel. Eenunfüfftich Trää sünd dat van een Enn’n noa d’ anner Ennen. Jümmers hen un her – hen un her un hen un her.

Hör Beenen köänt nich mehr so groode Stappen moaken. Wenner see bi de Buterdör ankoamen is, sükk dor ümdreit un wäär retuur geiht, denn hett see eenunfüfftich Trää lang de groode Klokk vöör hör Oogen.

Eenunfüfftich Trää lang denkt see luut to de Wieser: Nu loop doch ‘n spierke flinker. See weet ok, dat dat nich möägelk is. See is wiers old, oaber nich döäsich – oaber see wünscht sükk dat in disse Momanken van Haarten.

Denn elker Dach üm dree kummt hör Schweegerdochter to Visit – wat eelich gannich hör Schweegerdochter is. Dat Mannsbild, wat dorto gehört – dat is hör Jung. Wat eelich ok gannich hör Jung is. Wiel – see hett hüm as Lütt annoahmen un mit hör eegen Kinner denn groodmoakt. He sächt Mama an hör – un he föölt Mama – netso as sien Froo dat deit.
Hör eegen Blood kummt hoast selten bi hör up Visit – de hevvt drokks dormit todoon, dat see van d’ Lääven dor buten ok niks versüümt.


Schall ik...?

Wenneer see ut dat groode Finster kikkt, denn sücht see hör Kinners un Enkels foaker in dat schoine Huus tägenöver goahn, wat joa noch in hör Eegendoom as Moder indroagen is. To geern much see noch in dat moie ole Huus woahnen – in dat Huus, wor see un Eduard glüggelk wääsen sünd – in dat Huus, wor de Kinner upwussen sünd un wor see truurich wee, as Eduard tägen sien Leiden nich mehr ankeem un hör verloaten mußt har.

Oaber nää – de Kinners harn sächt: Du büst nu old un du bruukst Plääch – un wi hevvt keen Tied dorför. Basta. – Dat wee joa ok to eenfach: See bruksen hör joa blods över de Stroat in d’ “Seniorenheim” to schuuven.

Nu leevt see hier in dat frömde Huus een frömdet Lääven.

Een Freud hett de leev Gott hör oaber doch loaten – elker Dach üm Klokk dree lett He för hör de Sünn schienen – liekers wo düster de Hääven ok utsücht. Elker Dach üm Klokk dree kummt hör Schweegerdochter – wat eelich gannich hör Schweegerdochter is. Up dat eerste Word van de Deern, dat hör denn meist glieks an de Dör tomöötschleit, dor töövt see denn all de heele Mörgen drup – up dat Word Mama.


Fotos: Sabinevanerp/pixabay

25.11.2018


na baven